สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1691

หมอที่มีชื่อเสียงมักมีกลิ่น

แน่นอนว่าไม่ใช่กลิ่นอื่น แต่เป็นกลิ่นยา!

ตลอดทุกยุคทุกสมัย บรรดาหมอผู้มีชื่อเสียง หมอเทวดาและหมอประจำตระกูลในทุกแห่งหนในประวัติศาสตร์ มีหมอคนไหนที่ไม่ได้หมกมุ่นกับการจัดการกับยาสมุนไพร เข็มเงิน และเตาเผาตลอดทั้งวันบ้าง?

เช่นเดียวกับหลินหยาง

ดังนั้นร่างกายของเขาจึงมักได้กลิ่นยาจางๆ

ในทางกลับกัน ร่างกายของเฉียวซินกลับไร้กลิ่นยาอย่างสิ้นเชิง!

ไม่เพียงเท่านั้น นิ้วมือของเขาก็ไม่มีร่องรอยการจับเข็มเงินเลยแม้แต่นิดเดียว ซึ่งสามารถพูดได้เลยว่าเขาไม่เคยใช้เข็มเงินมาก่อนด้วยซ้ำ

คนหนึ่งที่ไม่เคยได้สัมผัสแตะต้องเข็มเงินและยาสมุนไพรมาก่อนกลับบอกว่าตัวเองเป็นหมอที่มีความสามารถและเชี่ยวชาญสูง....

หลินหยางไม่เชื่อ!

ทว่าอีกฝ่ายกลับมีความมั่นหน้าเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกสงสัยในตัวเองอย่างมาก

"ฮึ คุณชายเฉียว คุณรู้ทักษะการแพทย์ตั้งแต่เมื่อไร?" ฮวาอันที่ได้ยินเข้าก็ถามด้วยรอยยิ้มและยกแก้วไวน์ขึ้น

"ทำไมเหรอ? ผมมีความรู้ทางด้านการแพทย์ไม่ได้เลยเหรอ? ผมเรียนมาก่อนหน้านี้ไม่ได้หรือไง?" เฉียวซินกล่าว

"ฮ่าๆ คุณชายเฉียวเป็นคนที่กระตือรือร้นในการเรียนรู้ ใครๆ ต่างก็รู้ดี" ฮวาอันยิ้มและเหลือบมองไปที่หลินหยาง ก่อนจะพูดออกมา "แต่จากคำพูดของคุณชายเฉียวแล้ว คงไม่ได้คิดต้องการจะแข่งขันในด้านทักษะทางการแพทย์กับหมอเทวดาหลินใช่ไหม?"

เมื่อพูดจบก็กลายเป็นประโยคที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนโดยรอบ

"แข่งขันด้านทักษะการแพทย์? ดีเลย!"

แขกที่อยู่ในงานต่างพากันเห็นด้วย

เฉียวซินยิ้ม "แข่งขันทักษะการแพทย์ใช่ไหม? ไม่มีปัญหา! คุณหลิน มาเลย! วันนี้ผมจะทำให้คุณได้เห็นว่าอะไรคือทักษะการแพทย์ที่แท้จริง!"

ไช่ม่านเหยียนกลับขมวดคิ้วและพูดกับหลินหยาง "หมอเทวดาหลิน คุณอย่าได้แข่งขันกับเขาเลย เท่าที่ฉันรู้มาเขาไม่มีความรู้ทางด้านทักษะการแพทย์เลยสักนิด ทว่ากลับพูดอย่างมั่นอกมั่นใจแบบนี้ แสดงว่าเขาต้องมีแผนการอะไรบางอย่างแน่ๆ!"

"เฉียวซินเขาเป็นใครมาจากไหน?" หลินหยางถาม

"เขา? เขามาจากตระกูลเฉียว ส่วนตระกูลเฉียวอยู่ที่ไหนนั้น...เรื่องนี้ฉันไม่สะดวกจะพูดเท่าไร...แต่ฉันบอกคุณได้เพียงว่าตระกูลเฉียวนั้นมีฉายาว่าครอบครัวที่มีสมบัติล้ำค่ามากที่สุด ว่ากันว่าตระกูลของพวกเขามีสมบัติทุกประเภท มีสิ่งแปลกประหลาดหายากทุกชนิดนับไม่ถ้วน ซึ่งบอกไม่ถูกเลยว่าเฉียวซินจะรับมือกับคุณด้วยวิธีไหน แต่คุณระมัดระวังไว้จะดีกว่า" ไช่ม่านเหยียนกระซิบ

หลินหยางพยักหน้า และมองไปที่ไช่ม่านเหยียน

เธอไม่บอกความเป็นมาของตระกูลเฉียว แน่นอนว่าตระกูลไช่ของเธอและตระกูลเฉียวจะต้องมาจากสถานที่เดียวกัน

ส่วนสถานที่ที่ว่านั้นจะต้องเป็นที่ที่เป็นความลับต่อบุคคลภายนอกแน่ๆ

หรือว่าประเทศจีนจะมีสถานที่ที่ลึกลับและซ่อนเร้นอยู่?

"ฮึๆ ดูแล้วทุกคนคงให้ความสนใจมาก" ฮวาอันยิ้มและพูดกับหลินหยาง "หมอเทวดาหลิน ทุกคนอุตส่าห์เฝ้ารอ ไม่งั้นคุณลองเล่นกับคุณชายเฉียวสักครั้งหนึ่งดีไหม ทุกคนจะได้เห็นไงตกลงไหม?"

"ผมขอปฏิเสธ!"

หลินหยางตอบไปอย่างไม่ลังเลใจ

ทุกคนต่างตกตะลึง

"ขอโทษด้วยนะ ฉันไม่สนใจ ฉันรู้สึกเหนื่อยแล้ว กรุณาอย่ารบกวนฉันเลยค่ะ"

ไช่ม่านเหยียนส่ายหน้าโดยไม่สนใจเฉียวซินและเดินจากไปเพียงลำพัง

"ม่านเหยียน!" เฉียวซินรีบตามไป

ทุกคนต่างเดินออกไป

"ในที่สุดก็เงียบสงบลงจนได้"

หลินหยางถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"ดูไปแล้วคุณก็ดูหนักแน่นดีนะ สถานการณ์แบบนี้ก็อดทนได้?" จางฉีเย่ขัยบหน้ากากและยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"ผมมาที่นี่ก็หวังเพียงจะผ่านพ้นไปได้อย่างปลอดภัย หากไม่ก่อเรื่องขึ้นได้ก็ยิ่งดี อีกอย่างคนประเภทนี้ผมเจอมาเยอะแล้ว แต่ละคนล้วนต้องการแข่งขัน เจอแบบนี้คุณไม่รู้สึกเหนื่อยเหรอ?" หลินหยางหัวเราะ

"ผมไม่เหมือนกับคุณ วิชาที่ผมฝึกฝนคือวิชาเวทมนตร์ดำ ซึ่งหากใครทำให้ผมไม่พอใจ ผมก็จะจัดการเขาทันที" จางฉีเย่กล่าว

"อ้อ? น่าสนใจไม่เลว" หลินหยางหัวเราะ

และทันใดนั้นเอง

"อ๊า!!!"

เสียงกรีดร้องได้ดังขึ้นทำลายความสงบของงานเลี้ยง...