สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1694

ฮวาอันสั่งการอย่างรอบคอบและรัดกุม

แม้ว่าอี้เซียนเทียนจะหยุดหายใจไปแล้ว แต่เขาได้ส่งทีมแพทย์เข้ามาอย่างเร่งด่วนเพื่อทำการปั๊มหัวใจช่วยชีวิตอี้เซียนเทียน

โรงแรมแห่งนี้เป็นเครือของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง มีระดับเจ็ดดาวและอุปกรณ์และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ก็มีครบครัน ถึงขั้นสามารถจัดทีมแพทย์ที่มีความสามารถมาได้ เพื่อเป็นการรักษาความปลอดภัยของแขกในโรงแรม

ส่วนหลินหยาง เขาได้ส่งกองกำลังยอดฝีมือของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงทั้งทีมไปเชิญ

ทว่าคนที่อยู่ข้างๆ ยังคงกังวลและกล่าวกระซิบ "ผู้นำพันธมิตรฮวา ผมแนะนำว่าคุณไปเชิญหมอเทวดาหลินด้วยตัวเองจะดีกว่า!"

"ทำไมเหรอ?" ฮวาอันตกตะลึง

"คุณคาดหวังจะให้หมอเทวดาหลินช่วยชีวิตอี้เซียนเทียนและต้องการกอบกู้สถานการณ์ และไม่ต้องการให้เรื่องใหญ่โตและส่งผลเสียถึงคุณ แต่เมื่อกี้คุณกลับไล่หมอเทวดาหลินออกไปต่อหน้าแขกทุกคน จากนิสัยของหมอเทวดาหลินแล้ว เขาคงไม่ยอมง่ายๆ และไม่มีทางมาเด็ดขาด! หากคุณไม่ไปเชิญด้วยตัวเอง เขาไม่มีทางยอมมาอย่างแน่นอน"

เมื่อฮวาอันได้ยินเข้าก็พยักหน้า "มีเหตุผล! ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมจะเดินทางไปเอง"

.....

.....

ลานจอดรถของโรงแรม

หลินหยางและจางฉีเย่ได้นั่งรถที่กลุ่มธุรกิจซางเหมิงจัดเตรียมให้และเตรียมจะมุ่งหน้าไปทางสนามบิน

และเมื่อรถได้ขับออกมานอกบริเวณโรงแรม

ปัง!

รถเบนซ์คันหนึ่งก็พุ่งชนเข้าอย่างจังที่รถคันที่หลินหยางและจางฉีเย่นั่งอยู่บริเวณถนนพื้นที่สีเขียว

คนที่อยู่ข้างถนนต่างกรีดร้องและวิ่งหนี

"บัดซบ!"

จางฉีเย่โมโหมากและจัดการเปิดประตูรถและลงไปเตะรถเบนซ์คันนั้น

ตุ่บ!

รถเบนซ์กระเด็นถอยออกไปกว่าห้าหกเมตรจากการเตะของเขาและบริเวณด้านหน้าของรถก็บุบลง

เขาเดินก้าวเข้าไปและเปิดประตูรถออก

จากนั้น...ภายในรถกลับว่างเปล่า!

"หืม?" จางฉีเย่ขมวดคิ้วและทันใดนั้นก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จากนั้นก็มองไปรอบๆ

จากนั้นก็เห็นว่าบริเวณรอบๆ มีเงาคนปรากฏขึ้นมากว่าสิบคนตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้

คนเหล่านี้สวมชุดสูทสีดำและสวมหน้ากากเหมือนเขา แต่หน้ากากของคนเหล่านี้ปกปิดเพียงดวงตาและครึ่งหน้าเท่านั้น และในมือของทุกคนยังมีดาบอีกด้วย

ดูเหมือนว่าดาบเหล่านี้จะทำจากวัสดุพิเศษ และภายใต้แสงจันทร์ มันส่องแสงเปล่งประกายอย่างหนักหน่วง

"เฉียวซินคงร้อนใจจนทนไม่ไหวเลยสินะ! ฉันเพิ่งจะออกจากโรงแรมก็ส่งคนมาฆ่า? ฮึ นับว่าเป็นคนที่เหี้ยมโหดใช้ได้!"

หลินหยางเปิดประตูรถลงมาและจุดบุหรี่

"คุณรออยู่ข้างๆ ก็พอ ลูกหมาลูกแมวเหล่านี้ผมจะเป็นคนจัดการเอง!"

จางฉีเย่กล่าวและพุ่งไปยังคนเหล่านั้นโดยไม่รีรอ

"ระวังตัวด้วยล่ะ ต่อหน้าสาธารณะแบบนี้! อย่าก่อเรื่องให้ตัวเองก็พอ"

หลินหยางโยนบุหรี่ออกไป

จางฉีเย่รับไว้และหยิบไฟแช็กออกมาจุดบุหรี่

"ไปกันเถอะ! เรียกรถไปที่สนามบิน!"

หลินหยางกล่าวและหันหลังเดินไปที่ริมถนน

และขณะนี้เอง คนกลุ่มหนึ่งก็วิ่งเข้ามา

ผู้ที่นำมาก็คือฮวาอันนั่นเอง

"หมอเทวดาหลิน ได้โปรดหยุดก่อน!"

ฮวาอันตะโกน

และเมื่อใกล้เข้ามาเขาก็แสดงสีหน้าตกตะลึงมองไปยังกลุ่มคนที่ล้มลงกับพื้น

"คนเหล่านี้...คนเหล่านี้เป็นใครเหรอครับหมอเทวดาหลิน? คุณเป็นยังไงบ้าง? ไม่มีไรใช่ไหม?"

"ผู้นำพันธมิตรฮวา ทุกคนก็ไม่ใช่คนโง่อะไรทำไมคุณถึงยังเสแสร้งอยู่อีก? คนเหล่านี้เป็นใครคุณจะไม่รู้เหรอ?"

หลินหยางดับก้นบุหรี่และกล่าวออกมา

ฮวาอันได้ยินเข้าก็ยิ้มและกล่าวว่า "เฉียวซินช่างไม่หัดดูตัวเองเอาซะเลย คิดว่าแค่คนเหล่านี้ก็สามารถทำอะไรหมอเทวดาหลินได้อย่างนั้นเหรอ ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน"

"ทำไมผู้นำพันธมิตรฮวาถึงไม่อยู่ในงานเลี้ยงต่อล่ะครับ? ทำไมถึงออกมาหาผม?" หลินหยางถาม

"ก็เป็นเพราะความไร้ประโยชน์ของเฉียวซินไงครับ เขาให้คุณอี้กินยาเม็ดเข้าไปและตอนนี้หัวใจของคุณอี้ได้หยุดเต้นลงแล้วและกำลังเร่งช่วยชีวิตอยู่ ตอนนี้สถานการณ์โคม่ามาก! หมอเทวดาหลิน คุณได้โปรดรีบตามผมกลับไปยื่นมือเข้าช่วยคุณอี้ด้วยเถอะครับ!" ฮวาอันโค้งคำนับและกล่าวอย่างเคารพนอบน้อม