สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1703

"สมัชชาใหญ่? หมอเทวดาหลิน หากต้องการรู้ว่าอะไรที่เกี่ยวข้องกับสมัชชาใหญ่จากปากของฉันละก็ ฉันขอให้คุณล้มเลิกความคิดนี้ซะเถอะ ฉันรู้ดีว่าจุดจบของการคิดทรยศสมัชชาใหญ่เป็นยังไง! ฉันไม่มีทางยอมเสี่ยงอย่างแน่นอน" ไป๋ฮั่วสุ่ยอ่านหนังสือต่อไป

"คุณรู้จักฮวาอันใช่ไหม?" หลินหยางถามขึ้นมา

เมื่อพูดจบไป๋ฮั่วสุ่ยเหลือบมองหลินหยาง แววตานั้นมีความซับซ้อนอย่างมาก

แต่ไม่นานเธอก็หันกลับไปอ่านหนังสือและกล่าวเพียง "รู้ เจ้าหมอนี่มีความคิดไม่ดีเท่าไรนัก เขาเอาแต่คอยจับจ้องตำแหน่งผู้นำพันธมิตรกลุ่มธุรกิจซางเหมิงมาโดยตลอด และเขาเองก็แอบลงมืออะไรบางอย่างอยู่ลับๆ เรื่องก่อนหน้านี้ฉันก็ยังพอทนได้ แต่เขากลับยิ่งทำเกินไปมาก และได้ล่วงล้ำความอดทนของฉันแล้ว เดิมทีฉันคิดจะย้ายเขาออกไปจากกลุ่มธุรกิจซางเหมิงในปีนี้ แต่กลับถูกคุณจับตัวมาที่นี่ซะก่อน...ทำไมเหรอ? ฮวาอันได้ขึ้นมารับตำแหน่งผู้นำพันธมิตรแทนฉันแล้วเหรอ?"

"ตอนนี้เขาเป็นรักษาการผู้นำพันธมิตร คาดว่าการจะได้ขึ้นเป็นผู้นำพันธมิตรในอนาคตคงไม่ใช่ปัญหาอะไร!"

"ฉันคิดไว้แล้วเชียว เจ้าหมอนี่สมควรกำจัด! รอให้ฉันออกไปจากที่นี่เรื่องแรกที่ฉันจะทำคือกำจัดเจ้าหมอนี่" ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าวราวกับกำลังพูดถึงเรื่องปกติ

คิดว่าอำนาจของเธอต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

แต่หลินหยางกลับส่ายหน้า "ถ้าเป็นแบบนั้น งั้นผมคงไม่มีทางปล่อยให้คุณทำตามที่คิดได้"

"อ้อ?" ไป๋ฮั่วสุ่ยจ้องมองไปที่หลินหยาง "เข้าพวกกันแล้วเหรอ?"

"อืม ตอนนี้ผมและฮวาอันถือเป็นพันธมิตรกัน ผมช่วยให้เขาได้ขึ้นตำแหน่งผู้นำพันธมิตรกลุ่มธุรกิจซางเหมิง ส่วนเขาแค่ให้ข่าวคราวบางอย่างที่ผมต้องการ คุณไม่ให้ความร่วมมือกับผม ฉะนั้นระหว่างคุณและเขาผมจึงเลือกเขา" หลินหยางกล่าวอย่างไม่แยแส

"คุณช่างร้ายกาจนัก ในเมื่อเป็นแบบนี้คุณยังจะมาพูดคุยกับฉันอีกทำไม?" ไป๋ฮั่วสุ่ยถามด้วยความสงสัย

หลินหยางหยิบขวดเล็กๆ ออกมาวางลงบนโต๊ะ

"เรามาทำข้อตกลงระหว่างกัน คุณบอกผมเรื่องราวที่เกี่ยวกับสมัชชาใหญ่ แล้วยาในขวดนี้ ผมจะมอบให้กับคุณ ตกลงไหม?"

"ก็แค่ยาไม่กี่เม็ดคุณคิดจะทำให้ฉันยอมจำนนอย่างนั้นเหรอ? หมอเทวดาหลิน คุณดูถูกฉันเกินไปแล้ว" ไป๋ฮั่วสุ่ยหัวเราะ

"นี่ไม่ใช่ยาธรรมดาอะไร" หลินหยางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

"แล้วมันคือยาอะไร?" ไป๋ฮั่วสุ่ยถาม

"ยาอายุวัฒนะรักษาใบหน้า!"

"อะไรนะ?"

สีหน้าของไป๋ฮั่วสุ่ยแข็งทื่อและจ้องไปที่หลินหยางอย่างเหลือเชื่อ "คุณพูดว่าอะไรนะ? นี่คือ...ยาอะไรนะ?"

"ยาอายุวัฒนะรักษาใบหน้า!!" หลินหยางกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ

"รักษาใบหน้า?"

ไป๋ฮั่วสุ่ยตกใจและจ้องมองขวดยาที่อยู่บนโต๊ะอยู่นาน

ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถปฏิเสธความสวยงามอย่างถาวรได้

การรักความสวยงามเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง

ไป๋ฮั่วสุ่ยก็เป็นหนึ่งในนั้น

สำหรับเงินทองและอำนาจ อันที่จริงเธอไม่ได้ให้ความสำคัญเท่าไร ในฐานะผู้นำพันธมิตรกลุ่มธุรกิจซางเหมิงสิ่งที่มีไม่ขาดก็คือสองสิ่งนี้

เธอเบิกตากว้างและจ้องมองหลินหยางอย่างเหลือเชื่อและจากนั้นก็พึมพำออกมา "คุณ...คุณสามารถผลิตยาแบบนี้ออกมาได้จริงเหรอ?"

"ผู้นำไป๋ ดูเหมือนว่าคุณกำลังสงสัยในทักษะการแพทย์ของผมอยู่! เอางี้คุณลองรับประทานดู แล้วเมื่อไรที่คุณรู้สึกว่าได้ผล คุณค่อยมาคุยกับผม ตกลงไหม?" หลินหยางกล่าว

"ตกลง...ฉันจะลองดู..."

ไป๋ฮั่วสุ่ยตอบรับโดยไม่ลังเล

"ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมจะให้คุณลองดู คุณจะได้ยอมเชื่อผม"

หลินหยางหยิบขวดยาและเทออกมาขวดละสองเม็ด

ไป๋ฮั่วสุ่ยเห็นเข้าก็รีบกล่าว "คุณจะทำอะไร?"

"ในเมื่อคุณต้องการลอง ผมก็จะไม่ให้คุณไปทั้งหมด สองเม็ดนี้คุณรับประทานเข้าไปก่อน คาดว่าน่าจะออกฤทธิ์ภายในสองเดือนนี้ แต่หากหยุดใช้ฤทธิ์ของยาก็จะค่อยๆ หายไป หากไม่รับประทานต่อเนื่องก็จะกลับสภาพเป็นเหมือนก่อนที่จะรับประทาน รอให้คุณเชื่อผมเมื่อไรแล้วค่อยมาหาผมอีกครั้งแล้วกัน"

เมื่อพูดจบหลินหยางก็ลุกขึ้นและเดินจากไป

"เอ่อ..."

ไป๋ฮั่วสุ่ยต้องการจะพูดอีก แต่ก็หยุด แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเสียดาย แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้

เธอคาดหวังจะเก็บยาทั้งหมดเอาไว้กับตัวเอง...