สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1711

กลุ่มธุรกิจซางเหมิงเกิดขึ้นจากการสนับสนุนของสมัชชาใหญ่ การมีอยู่ของมันเป็นอะไรที่พิเศษและอำนาจของมันก็กว้างขวางอย่างมาก

และสมัชชาใหญ่ก็ถือเป็นองค์กรพิเศษที่มีความเป็นเอกลักษณ์ในจีน ฉะนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะวิพากษ์วิจารณ์หรือมีปัญหาด้วยได้

สมัชชาใหญ่มีอำนาจมากในจีนที่สามารถทำอะไรก็ได้ตามต้องการ นอกจากจะมีความสามารถอันแข็งแกร่งแล้ว การสนับสนุนด้านการเงินก็ไม่น้อยหน้าเลยสักนิด

กลุ่มธุรกิจซางเหมิง เป็นหนึ่งในแหล่งทรัพยากรทางการเงินหลักของสมัชชาใหญ่

กลุ่มธุรกิจมีสมัชชาใหญ่คอยให้การสนับสนุน และธุรกิจของพวกเขาก็ครอบคลุมธุรกิจเชิงพาณิชย์เกือบทุกสาขาอาชีพ และพลังของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงนั้นกว้างมาก

หากเขาสามารถเข้าควบคุมกลุ่มธุรกิจซางเหมิงได้ มันจะเป็นก้าวกระโดดเชิงคุณภาพสำหรับหลินหยาง

ต้องรู้ว่ามูลค่าของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงอาจมีค่ามากกว่าหยางหัวสิบเท่าตัว!

แต่ตามที่อี้เซียนเทียนกล่าว นั่นก็เหมือนการประกาศสงครามอย่างเป็นทางการกับสมัชชาใหญ่

แม้ว่าหลินหยางจะคิดว่าความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาไม่แย่ และไม่มีใครในประเทศที่สามารถแข่งขันกับเขาได้ แต่นั่นเป็นถึงสมัชชาใหญ่ที่มีแผนการลึกลับซับซ้อนมากมาย!

เมื่อเผชิญหน้ากับสมัชชาใหญ่ อำนาจในปัจจุบันของหลินหยางเหมือนเอาไข่ไปกระทบหินอย่างไม่ต้องสงสัย!

หลินหยางตกอยู่ในความเงียบ

อี้เซียนเทียนมองไปที่หลินหยางเพื่อรอคำตอบของเขา

ในความเป็นจริงหลินหยางรู้ว่าอี้เซียนเทียนกำลังคิดอะไรอยู่

ถึงตอนนี้แล้ว เขาได้ผูกติดกับหลินหยางเอาไว้แล้ว เขาทรยศต่อไป๋ฮั่วสุ่ยและไม่มีทางทำเช่นนั้นกับหลินหยาง ไม่งั้นเขาคงตายไปนานแล้ว

ในเมื่อเลือกที่จะอยู่ข้างหลินหยาง เขาจึงต้องคิดเพื่อหลินหยาง

เพียงแต่เขาไม่ได้นึกถึงสิ่งนี้ว่าหากหมดผลประโยชน์ไปจะมีจุดจบยังไง

ไป๋ฮั่วสุ่ยวางหนังสือในมือลงและจ้องมองหลินหยางอย่างเยือกเย็น ราวกับกำลังรอคำตอบของเขา

เวลาผ่านไปหลินหยางก็เงยหน้าขึ้นมา

จากนั้นก็เห็นหลินหยางยิ้ม "ในเมื่อมีโอกาสนี้ งั้นผมก็ต้องคว้าเอาไว้!"

"คุณหลิน คุณตอบตกลง? เยี่ยมไปเลย งั้นเรามาวางแผนการกันเถอะ ผมจะคิดวิธีให้คุณเข้าไปยังกลุ่มธุรกิจซางเหมิงให้ได้ก่อน!" อี้เซียนเทียนกล่าวด้วยความดีใจ

"ผมจะไม่เข้าร่วมกลุ่มธุรกิจซางเหมิง" หลินหยางรีบกล่าว

"ไม่เข้าร่วม?"

อี้เซียนเทียนสะดุ้งเล็กน้อย "ไม่เข้าร่วมกลุ่มธุรกิจซางเหมิงแล้วคุณจะเข้าไปควบคุมได้ยังไง? คุณหลิน ตอนนี้กลุ่มธุรกิจซางเหมิงกำลังขาดผู้นำ ฮวาอันและท่านถงเองก็บาดหมางกัน เป็นจังหวะดีที่ผมจะดึงคุณเข้าไป จากนั้นก็ให้คุณสร้างความดีความชอบขึ้นมา และเมื่อพวกเขาสองคนพ่ายแพ้ คุณก็ค่อยลงมือจัดการพวกเขาและนั่งลงที่ตำแหน่งผู้นำกลุ่มธุรกิจซางเหมิง ถ้าคุณไม่เข้าร่วม เรื่องทั้งหมดนี้พูดไปก็ไร้ประโยชน์!"

"ยังมีคุณอีกคนไม่ใช่เหรอ?" หลินหยางยิ้ม

"ผม?" อี้เซียนเทียนตกใจ

"ใช่!"

หลินหยางหยิบซองบุหรี่ออกมาและจุดบุหรี่ "มีคุณก็เพียงพอแล้ว! ผมจะคอยสนับสนุนคุณด้วยกำลังคนและเงินทองของหยางหัวเพื่อทำให้คุณได้ขึ้นไปนั่งในตำแหน่งผู้นำพันธมิตรกลุ่มธุรกิจซางเหมิง!"

"อ๋า?" อี้เซียนเทียนสับสนงุนงงและจากนั้นก็ส่ายมือ "ไม่ได้ๆ! คุณหลิน! ทำแบบนี้ไม่ได้! ผมเป็นใครจะกล้าไปนั่งในตำแหน่งนั้นได้ยังไง? ผมทำไม่ได้!"

"ผมบอกว่าคุณทำได้ก็ทำได้สิ! ไม่ต้องกังวล! คุณแค่ทำตามที่ผมสั่ง ส่วนเรื่องอื่นคุณไม่ต้องเป็นกังวลอะไร" หลินหยางหัวเราะ

อี้เซียนเทียนอ้าปากค้างเหมือนจะพูดอะไรแต่หลินหยางก็รีบยกมือขึ้นเพื่อไม่ให้เขาพูดอะไรอีก

"ตกลงตามนี้แล้วกัน คุณกลับไปเถอะ มีธุระอะไรผมจะติดต่อคุณกลับไปอีกครั้ง"

"เอ่อ...ครับ...."

อี้เซียนเทียนทำได้เพียงหันหลังเดินออกไปอย่างลำบากใจ

หลังจากที่อี้เซียนเทียนกลับไป ไป๋ฮั่วสุ่ยก็พูดขึ้นมา

อีกอย่างตอนนี้สมัชชาใหญ่ก็กำลังเตรียมการประชุมครั้งใหญ่ เช่นนี้ใครจะมาคอยสนใจความเคลื่อนไหวของซางเหมิงได้?

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน

"คุณคิดจะทำยังไง?" ไป๋ฮั่วสุ่ยเงยหน้าขึ้นถาม

"ไม่ต้องรีบร้อน ผมยังต้องคอยดูว่าฮวาอันและท่านถงสู้กันเป็นยังไง!"

หลินหยางหัวเราะ

ไป๋ฮั่วสุ่ยหลับตาลงและไม่พูดอะไรอีก

กริ๊ง กริ๊ง

ขณะนี้เอง เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าของหลินหยางก็ดังขึ้น

เมื่อมองดูก็เห็นว่าเป็นซูเหยียน!

หลินหยางตกใจและรีบกดรับสาย

"เกิดอะไรขึ้นเสี่ยวเหยียน?" หลินหยางยกโทรศัพท์ขึ้นมาถามไถ่

"ว่างไหม? พาฉันไปที่หนึ่งได้ไหม" สีหน้าของซูเหยียนเคร่งเครียดอย่างมาก

"ที่ไหนเหรอ?" หลินหยางถาม

"ที่หนึ่งที่เรียกว่าสถานที่ตั้งของพรรคฉงโจว!"

"พรรคฉงโจว?"

หลินหยางงุนงง "ที่นั่นคือที่ไหนเหรอ?"