สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1713

"คนเจียงเฉิน?"

ชายที่นั่งข้างคนขับกวาดสายตาไปยังทั้งสองและถาม "พวกคุณมาหาเจ้าสำนักของเราทำไม?"

"อ้อ? พวกคุณเป็นคนของพรรคฉงโจวเหรอครับ?" หลินหยางเดินไปข้างหน้าและถามด้วยรอยยิ้ม

"เราถามคุณ! ใครบอกให้พวกคุณถามเรากลับ? หุบปากเดี๋ยวนี้แล้วทำตัวดีๆ! ไม่งั้นผมจัดการคุณเละแน่!" ชายคนที่ขับรถชี้หน้าหลินหยางและตะคอกออกมา

ความเกรี้ยวกราดของอีกฝ่าย ทำให้ซูเหยียนรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ครั้งนี้เธอมาทำธุรกิจ เธอจึงไม่ก่อเรื่องให้อีกฝ่ายไม่พอใจ จากนั้นจึงกระซิบกับหลินหยาง "หลินหยาง! คุณหยุดพูดได้แล้ว ฉันจะเป็นคนพูดกับพวกเขาเอง!"

"ก็ได้!" หลินหยางพยักหน้าและไม่คิดแค้นคนเหล่านั้น แต่ก็จ้องมองพวกเขาอย่างเอาเรื่อง

"ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะที่สามีของฉันทำตัวไม่เหมาะสม ทุกท่านได้โปรดยกโทษให้เขาด้วยนะคะ" ซูเหยียนยิ้ม "ฉันขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ ฉันเป็นผู้อำนวยการบริษัทเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลจากเจียงเฉิน ฉันชื่อซูเหยียนค่ะ คนนี้คือสามีของฉันชื่อหลินหยาง เรามาที่นี่ก็เพื่อต้องการเจรจาขอซื้อที่ดินเพื่อทำการปลูกดอกชิงหลานฮวากับผู้นำของคุณ ไม่ทราบว่าพวกคุณสามารถพาเราไปพบเจ้าสำนักได้ไหมคะ?"

"ที่ดินปลูกดอกชิงหลานฮวา?" ชายคนนั้นตกใจ

"หมายถึงที่ดินหลังเขาของพรรคของเรางั้นเหรอ?"

"ฮึ ไม่รู้ว่าเป็นกลุ่มคนที่เท่าไรแล้วที่เข้ามา น่าสนใจ...."

"หมายความว่ายังไง?"

"ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เลวเลย ไม่งั้นพาเธอขึ้นไปก่อนดีไหม?"

"ฮ่าๆ...."

ทั้งหมดสุมหัวกันกระซิบกระซาบ

น้ำเสียงของพวกเขาเบามาก และซูเหยียนเองก็ไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไร

แต่หลินหยางกลับได้ยินทั้งหมดอย่างชัดเจน

หลังจากที่ทั้งหมดตกลงกันดีแล้ว แต่ละคนก็ยิ้มและจับจ้องแต่ซูเหยียน

ทั้งหมดจ้องมองซูเหยียนจนเธอรู้สึกทำตัวไม่ถูกและจากนั้นก็ถอยหลังไปสองสามก้าว

"คุณซูเหยียนใช่ไหม? คุณต้องการพบเจ้าสำนักของเราเหรอ? ได้! ไม่มีปัญหาเลยสักนิด! เอางี้ คุณนั่งรถไปกับพวกเรา! เราจะพาคุณไปพบเจ้าสำนัก!" ผู้ชายที่นั่งเบาะหลังกล่าวด้วยเสียงหัวเราะและจากนั้นก็ขยับที่นั่งให้ซูเหยียน

"จริงเหรอ? ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ!"

ซูเหยียนดีใจมากและรีบคว้าตัวหลินหยางเตรียมขึ้นรถ

แต่เมื่อเข้าใกล้ ทั้งสองก็รีบสกัดหลินหยาง

"นี่ๆๆ คุณทำอะไรน่ะ?"

"ขึ้นรถน่ะสิ!"

"ขึ้นรถอะไรกัน? คุณคิดว่าพรรคฉงโจวของเราเป็นอะไร? คิดว่าตัวเองจะไปจะมาเมื่อไรก็ได้งั้นเหรอ? เราเชิญแค่คุณซูเหยียนคนเดียวเท่านั้น ส่วนคุณก็รออยู่ที่นี่แล้วกัน!" ชายคนนั้นกล่าวน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

ซูเหยียนได้ยินเข้าก็รีบกล่าว "ทุกคนคะ หลินหยางไม่เพียงเป็นแค่สามีของฉัน เขายังเป็นเลขาผู้ช่วยของฉัน เขาจำเป็นต้องตามฉันไป ไม่งั้นเราคงเจรจาเรื่องการซื้อขายได้ยาก ทุกคนกรุณาให้เขาติดตามฉันไปด้วยนะคะ"

เมื่อพวกเขาได้ยินก็ขมวดคิ้วและแอบส่งสายตาให้กัน

เข้าไปในห้อง?

เธอรู้ดีว่านี่หมายความว่ายังไง

"คุณจะยังมัวยืนทำอะไรอยู่? รีบเข้าไปสิ! คุณไม่อยากพูดคุยเรื่องสัญญาเหรอ?" ลูกศิษย์ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะชอบใจ

ซูเหยียนทั้งโกรธทั้งโมโหและกัดฟันกรอด "หากทุกคนไม่ได้อยากเจรจาด้วยใจจริงก็ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมีธุระ ฉันขอตัวก่อนนะคะ"

เมื่อพูดจบก็คว้ามือหลินหยางลงจากรถและเตรียมจะออกไปจากที่นี่

ทว่าเมื่อเธอคิดจะออกไป ลูกศิษย์เหล่านั้นก็รีบมาขวางพวกเขาทั้งสอง

"ทำไมเหรอ? คิดว่าที่นี่เป็นบ้านของพวกคุณที่คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปงั้นเหรอ? หรือว่าคุณคิดจะหลอกศิษย์พี่ของเรา? รีบเข้าไปเดี๋ยวนี้!" ลูกศิษย์คนนั้นชี้ไปในเรือนและตะโกนเสียงดัง

"พวกคุณคิดจะทำอะไร? ฉัน...ฉันขอเตือนไว้นะ! ถ้าพวกคุณทำอะไรบ้าๆ ฉันแจ้งตำรวจแน่!" ซูเหยียนหน้าซีดเผือดและตะโกนเสียงสั่น

"ตำรวจ? ฮ่าๆ ที่นี่คือพรรคฉงโจวนะคุณ ไม่ใช่เจียงเฉินของพวกคุณซะหน่อย! ผมแนะนำให้คุณทำตัวดีๆ ไม่งั้นอย่าหาว่าพวกผมเสียมารยาทกับผู้หญิงอ่อนแออย่างคุณ!"

ลูกศิษย์คนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชา

และในขณะที่พูดพวกเขาก็รายล้อมกันเข้ามา

ซูเหยียนตกใจอย่างมาก

หลินหยางดึงเธอเข้าหาและกระซิบบอก "ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่ทั้งคน!"