สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1721

เมื่อจัดการคนของตระกูลเฉิงเสร็จ หลินหยางก็ขี้เกียจจะจัดการกับคนของพรรคฉงโจวเหล่านี้ เขาอุ้มซูเหยียนที่หมดสติและติดต่อรถเอาไว้เพื่อขับออกไปจากหุบเขาฉงโจว

เมื่อเห็นหลินหนางจากไป เจ้าสำนักฉงโจวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"โชคดีที่เขากลับไปแล้ว ตอนนี้พรรคฉงโจวของเรานับว่าปลอดภัยแล้ว" เจ้าสำนักพรรคฉงโจวหันไปกล่าวกับผู้อาวุโสสูงสุด "ฟังนะ คุณรีบเข้าไปในห้องเก็บตำราของพรรคและเลือกสิบตัวยาที่ดีที่สุดและเลือกสมบัติร้อยชิ้นเดินทางไปยังเจียงเฉินเพื่อมอบให้กับหมอเทวดาหลิน เข้าใจไหม?"

"ครับ...ครับ...." ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวขณะที่เหงื่อเย็นได้ไหลออกมา ราวกับเขาเพิ่งจะเดินกลับมาจากความตาย

"กลับไปซะ"

"ครับ...แต่เจ้าสำนัก ตระกูลเฉิงทางนั้น...จะอธิบายยังไงดี?" ผู้อาวุโสสูงสุดลังเลครู่หนึ่งและถามด้วยความระมัดระวัง

เจ้าสำนักครุ่นคิดและกล่าว "โทรศัพท์บอกให้พวกเขามารับศพ มาดูว่าลูกชายที่พวกเขาอบรมสั่งสอนอย่างดีเกือบทำให้พรรคฉงโจวของเราแย่!"

"แต่เจ้าสำนัก ถ้าเป็นแบบนี้ เราจะต้องบาดหมางกับตระกูลเฉิงแน่นอน? เพราะ...ลูกชายของเขาตายลงในพื้นที่ของเรา..."

"บาดหมาง? ตระกูลเฉิงโง่หรือไงกัน? สถานการณ์แบบนั้นคุณจะให้ผมทำยังไง? ถ้าเราไม่ก้มหัว พรรคฉงโจวคงต้องดับสลายแน่!" เจ้าสำนักพรรคฉงโจวตะโกนด่าทอ "คุณเล่าความจริงทุกอย่างให้เขาฟัง! ถ้าพวกเขามีเหตุผลมากพอก็เข้าใจเอง แต่ถ้าไม่เข้าใจก็ให้พวกเขามาหาผม! คิดว่าผมกลัวพวกเขางั้นเหรอ??"

"ครับ...."

ผู้อาวุโสสูงสุดพยักหน้า

.....

.....

เมื่อลงมาจากหุบเขาฉงโจว หลินหยางก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังสนามบิน

ซูเหยียนได้ฟื้นขึ้นมาระหว่างทาง

ทว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีเท่าไรนักและดูอ่อนเพลียตลอดเวลา อีกทั้งยังได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจมาก่อน ทำให้เธอดูเหนื่อยล้าลงไปมาก

"ฉัน...ที่นี่คือที่ไหน?" ซูเหยียนขยี้ตาและถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

"กำลังเดินทางกลับน่ะ เป็นยังไงบ้าง? สบายดีไหม?" หลินหยางถามด้วยรอยยิ้มขณะขับรถ

"กำลังเดินทางกลับ? เราออกมาแล้วเหรอ?" ซูเหยียนถามด้วยความประหลาดใจ

"ทำไมเหรอ? คุณยังคิดจะนอนที่พรรคฉงโจวอีกหนึ่งคืนเหรอ?" หลินหยางถามด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ใช่สักหน่อย! ฉันไม่อยากไปเหยียบที่นั่นอีกแล้ว" ซูเหยียนกล่าวด้วยความหวาดกลัว

"เกรงว่าจะไม่ได้!" หลินหยางหยิบสัญญามาจากเบาะข้างคนขับและยื่นไปเบาะหลังแล้วยิ้ม "นอกคุณไม่อยากพัฒนาที่ดินดอกชิงหลานฮวาเพื่อปลูกพืชพรรณ!"

ซูเหยียนตกตะลึงและหยิบสัญญาขึ้นมาดูอยู่นาน จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย "พวกเขาเซ็นสัญญาให้คุณง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ?"

"ใช่ แถมยังให้รถผมหนึ่งคันเพื่อให้ผมพาคุณกลับมา" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ซูเหยียนเงียบลงและถอนหายใจกล่าวว่า "หลินหยาง! คุณบอกฉันมาตามตรงว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไงกันแน่?"

"อะไรคือเรื่องราวเป็นยังไง?" หลินหยางหยุดไฟแดงและหันไปถามเธอด้วยความประหลาดใจ

"ฉันไม่เชื่อว่าพรรคฉงโจวไม่มีใครไม่รู้จักหมอเทวดาหลิน! ใบหน้าของคุณและหมอเทวดาหลินไม่เหมือนกันสักนิด และไม่ใช่คนเดียวกัน ทำไมพวกเขาถึงเชื่อว่าคุณคือหมอเทวดาหลิน?" ซูหยียนถามอย่างจริงจัง

"ทำไมเหรอ? คุณคิดว่าผมโกหกพวกเขางั้นเหรอ?"

"ไม่งั้นล่ะ?"

"เอ่อ..."

หลินหยางแอบถอนหายใจ

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเต็ม รถเก๋งจำนวนมากก็มุ่งหน้าเข้าไปยังพรรคฉงโจวและจอดลงที่หน้าประตูของพรรคฉงโจว

รถเหล่านี้มาจากตระกูลเฉิง

คนที่นั่งอยู่ล้วนลงจากรถมาด้วยการแต่งกายชุดสูทและสวมแว่นดำ

และคนที่โดดเด่นที่สุกก็คงเป็นชายร่างกำยำผมยาวสีแดงเพลิงและร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า

"พวกคุณเป็นใคร? ไม่รู้เหรอว่าจอดรถตรงนี้ไม่ได้? รีบขับออกไปเดี๋ยวนี้!"

ลูกศิษย์ที่เฝ้าประตูโถงหลักอยู่วิ่งออกมาและตะโกนเสียงดัง

แต่เมื่อเขาพูดจบ

ควับ!

จากนั้นชายผมแดงเพลิงก็ชกเขาทันทีที่หน้าผาก

ทันใดนั้นหน้าผากของลูกศิษย์คนนั้นก็แตกและมีเลือดไหลออกมา

ลูกศิษย์อีกสองคนที่วิ่งตามออกมาเห็นเข้าก็ตกใจจนเกือบทรุดตัวลงกับพื้น

"ฟังนะ รีบเรียกเจ้าสำนักและผู้อาวุโสสูงสุดของพวกนายออกมาเดี๋ยวนี้! หากช้ากว่านี้ฉันจะถล่มทำลายพรรคฉงโจวของพวกนายให้เละเป็นหน้ากองเลย!"

ชายผมแดงเพลิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์