สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1743

สำหรับเทพอัคคี เงินหรือกำลังคนอะไร เขาไม่ได้สนใจ!

เขาสนใจแค่ตัวเอง!

พอมาถึงสถานการณ์นี้ ในสมองมีแค่คิดว่าจะบรรลุถึงระดับสูงสุดได้ยังไง จะทำให้ตัวเองเข้าสู่ระดับสูงแบบใหม่ได้ยังไง

และโรคตกค้างของเทคนิคเปลวเพลิง เป็นอุปสรรคในการฝึกฝนบำเพ็ญฌานของเขามาก

เพื่อที่จะขจัดโรคตกค้างนี้ ระยะห่างหนึ่งปีสองปีเขาจะต้องเข้าฌานหนึ่งหน เขานึกว่าเขาจะทำเพื่อบรรลุ ความเป็นจริงเหมือนที่หลินหยางคาดเดา เขาเพียงแค่ต้องการจัดการกับโรคตกค้างของเทคนิคเปลวเพลิงนี้

และทุกครั้งที่เข้าฌาน จะใช้เวลาอย่างยาวนาน อีกทั้งไม่ได้มีผลอะไรเลย

การเข้าฌานครั้งนี้ เข้าไม่ได้ประโยชน์อะไรกลับมาเลย

และสิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงคือ โรคตกค้างบนตัวของธิดาศักดิ์สิทธิ์นั้นหายไป

เขาเชื่อมั่น ธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่มีความสามารถนี้

อย่างนั้น จะต้องเป็นหมอเทวดาหลินรักษาแน่นอน

เทพอัคคีรู้ว่านี่เป็นโอกาสหนึ่ง ถึงแม้ว่าโอกาสในการรักษาหายจะไม่มาก เขาก็อยากจะคว้าไว้!

ถ้าหากยังไม่จัดการกับโรคตกค้างนี้ เกรงว่าจะต้องมีวันไหนที่เขาตายอยู่กับโรคตกค้างนี้แน่

เพราะฉะนั้นไม่ว่ายังไง เขาก็อยากจะลอง!

“เทพอัคคีแน่ใจนะครับว่าอยากจะรักษา?”หลินหยางมองเขาแล้วถาม

“แน่นอน!”เทพอัคคีพูดออกมาตรงๆ

“อย่างนั้นก็โอเค มีกระดาษกับปากกาไหมครับ?”หลินหยางถาม

“เอากระดาษกับปากกามา!”เทพอัคคีตะโกนขึ้นเสียงดัง

ลูกศิษย์เลยรีบวิ่งเอากระดาษปากกามา

หลินหยางหยิบปากกามา จากนั้นเขียนลงบนกระดาษแล้วยื่นให้

“คุณไปหาของพวกนี้มาก่อน เมื่อหาครบแล้ว มาหาผมที่เมืองเจียงเฉินได้เลย! ผมจะรักษาให้คุณ”หลินหยางพูดขึ้น

“ยังไงนะ? ผมยังต้องเดินทางไปเมืองเจียงเฉินเหรอ?”เทพอัคคีขมวดคิ้วพูดขึ้น

“ไม่ทำแบบนี้ไม่ได้ครับ สิ่งอำนวยความสะดวกของเกาะเสินหั่วของพวกคุณยุ่งเหยิง ไม่เป็นระเบียบ! มันไม่ครบครันเลย คุณให้ผมรักษาคุณอยู่ที่นี่ยังไงก็ไม่ได้”หลินหยางส่ายหน้าพูดขึ้น

เทพอัคคีเงียบอยู่สักพักหนึ่ง รับกระดาษมากวาดสายตามอง สีหน้าตึงเครียดมาก

“ส่วนประกอบที่เขียนด้านบนนี้เป็นส่วนประกอบที่ล้ำค่าและมีน้อยมากในปัจจุบันนี้ หลายชนิดเป็นสมุนไพรในตำนานซึ่งยากต่อการเก็บรวบรวม..."

“ใช่แล้ว ถ้าหากหาครบแล้วล่ะก็ การรักษาโรคตกค้างของคุณก็จะจัดการได้ง่ายขึ้น ระดับที่คุณบรรลุสูง ถ้าไม่ใช้ยาดี มันรักษาไม่ได้เลย”

“เชอะ อย่างนั้นก็ได้ ผมจะรีบสั่งให้คนไปเก็บรวบรวมมา แต่….ยาสมุนไพรหลายรสหลายชนิด ผมไม่เคยได้ยิน อู๋ชวงเก๋อเย่นี่คืออะไรเหรอ?”

“สมุนไพรเก๋อเย่เฉ่าเป็นสมุนไพรที่กลายพันธุ์ จะเจริญเติบโตในพื้นที่ที่ปัญจธาตุทั้งห้ามารวมกัน อีกทั้งโอกาสรอดชีวิตหนึ่งในหมื่น!”

“พื้นที่ปัญจธาตุหนึ่งแปลงสามารถปลูกอู๋ชวงเก๋อเย่ได้กี่ต้น?”

“ทำไมท่านเทพอัคคีไม่เชื่อผม? ถ้าเป็นแบบนี้ ทำไมจะต้องให้ผมรักษา?”หลินหยางย้อนถาม

“ได้! ผมเชื่อคุณ!ผมขอสั่งให้คุณรีบไปหาสถานที่อยู่ของยาพวกนั้น! จากนั้นเอามาให้ผม!”

“เอายามา? ผมไม่กล้าหรอก นั่นคือกลุ่มธุรกิจซางเหมิง ถ้าเกิดว่าถูกจับ! อย่างนั้นผมก็ไม่ใช่ว่าตายไม่มีที่ฝังศพเหรอ?”

หลินหยางรีบปฏิเสธ

เทพอัคคีโมโหพูดว่า“คุณกลัวอะไร? เกาะเสินหั่วเป็นกำลังสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง! คุณกล้าไปเอามา ถ้าหากทำให้กลุ่มธุรกิจซางเหมิงไม่พอใจ ผมจะปกป้องคุณ!”

“อย่างนั้นถ้าหากองค์กรถามขึ้นมา เราควรจะทำยังไง?”หลินหยางย้อนถาม

“องค์กร? เชอะ คุณคิดว่าผมกลัวพวกเขาเหรอ?”

“ท่านเทพอัคคี คุณไม่กลัว แต่ผมกลัว! ความจริงผมคิดว่าการแอบลับๆล่อๆไปขโมยยาที่กลุ่มธุรกิจซางเหมิง มิสู้ไปเอายาอย่างสง่าผ่าเผยเลย!”

“ไปเอายาอย่างเปิดเผยเหรอ? ทำไม?คุณคิดว่ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงคุณเป็นคนเปิดเหรอ?”เทพอัคคีกวาดสายตามอง พูดอย่างราบเรียบ

“ผมไม่ได้เปิด แต่ถ้าหากไม่ใช่ว่าสามารถส่งต่อมาให้ผมได้ อย่างนั้นก็ไม่ใช่ว่าเป็นของผมแล้วเหรอ?”หลินหยางยิ้มพูดขึ้น

พอพูดประโยคนี้ออกมา เทพอัคคีเงียบอึมครึม

“คุณมีความคิดยังไง?”

“ความคิดมีมากมาย ต้องดูว่าท่านเทพอัคคีจะยินยอมสนับสนุนไหม”หลินหยางยิ้มและพูดอย่างราบเรียบ