สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1751

หลินหยางไม่เคยรู้จักเขามาก่อน!

เมื่อสัมผัสพลังงานในตัวของผู้ชายคนนี้ก็ไม่นับว่ามีความชั่วร้ายมากมายอะไร แม้จะเป็นคนที่มีศิลปะการต่อสู้ แต่ก็มีทักษะทางด้านการใช้กำลังขาเท่านั้น อย่างมากก็แค่บอดี้การ์ด

บอดี้การ์ดคนหนึ่งมาขอพูดคุยทักทายกับเขาเพื่ออะไร?

เดิมทีหลินหยางคิดจะปฏิเสธ ทว่าซูเหยียนกลับใช้ข้อศอกสะกิดเขาและกระซิบ "หลินหยาง คนที่เข้ามาร่วมงานประมูลในครั้งนี้ล้วนเป็นคนมีหน้ามีตาและร่ำรวยมาก คนอื่นคิดจะผูกมิตรกับคุณ! คุณอย่าได้พลาดโอกาสนี้ไปเชียวล่ะ! ไม่แน่ในอนาคตอาจได้ร่วมงานกันก็ได้"

หลินหยางทำตัวไม่ถูก

จึงถึงตอนนี้แล้วซูเหยียนยังคงนึกถึงเรื่องธุรกิจอยู่อีก

"แล้วคุณล่ะ?"

"อะไรคือแล้วฉันล่ะ? ฉันโตขนาดนี้แล้ว คุณยังกลัวว่าฉันจะเดินหลงอีกเหรอ? วางใจได้ ไปเถอะค่ะ!" ซูเหยียนกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์

"ก็ได้ๆ ในเมื่อภรรยาของผมพูดออกมาขนาดนี้แล้ว งั้นคุณอยากพูดคุยอะไรกับผมเหรอ?"

"อ้อ เชิญทางนี้เลยครับ เราไปคุยกันทางนู้นดีกว่า" บอดี้การ์ดกล่าวด้วยรอยยิ้มและหันไปทำมือเชื้อเชิญหลินหยาง

หลินหยางพยักหน้าและเดินไป

ทั้งสองเดินไปถึงโต๊ะเหล้า จากนั้นบอดี้การ์ดก็ยกแก้วเหล้ายื่นให้หลินหยาง

หลินหยางรับมาและเหลือบมองดูบอดี้การ์ด จากนั้นก็พบว่าหลังจากที่อีกฝ่ายเทเหล้าให้เขาแล้ว กลับยืนเฉยโดยไม่มีทีท่าจะพูดคุยกับเขาเลยสักนิดเดียว

"หืม?"

หลินหยางขมวดคิ้วและรู้สึกประหลาดใจ เมื่อหันไปมองก็พบว่าเมื่อตัวเองเดินออกมาก็มีชายผมทองสวมชุดสูทเดินเข้าไปทักทายซูเหยียน

หลินหยางตระหนักขึ้นได้ทันที

รู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังเล่นเกมล่อเสือออกจากถ้ำ! เพื่อจะได้ลงมือกับซูเหยียนได้ง่าย!

ซูเหยียนรู้สึกหงุดหงิด แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครจึงไม่กล้ามีปัญหาด้วย จากนั้นจึงทำได้เพียงฝืนยิ้มออกมาอย่างลำบากใจ

"คุณเป็นคนที่ไหน?" หลินหยางถามออกมาไปอย่างไม่รีบร้อน

"อะไรนะ?"

บอดี้การ์ดมองหลินหยางด้วยความประหลาดใจ

"ผมถามว่าพวกคุณเป็นคนจากที่ไหน?! คนที่ยืนอยู่ทางนั้นคือเจ้านายของคุณใช่ไหม?"

"ฮึ คุณดูออกแล้วเหรอ? งั้นก็นั่งดื่มอยู่ที่นี่ดีๆ! อย่าถามอะไรให้มาก เราเป็นคนที่คุณไม่สมควรมีปัญหาด้วยได้" บอดี้การ์ดยิ้มอย่างเย็นชาและแววตาของเขาก็เผยให้เห็นการดูถูก

"จริงเหรอ? งั้นคุณเชื่อไหมว่าเจ้านายของคุณจะถูกหักขาข้างหนึ่งแล้วถูกโยนออกไปจากที่นี่?" หลินหยางกล่าว

"คณคิดจะลงมือ? ผมแนะนำให้คุณเจียมตัวให้ดีเถอะ! อย่าคิดหาเรื่องใส่ตัวเลย!" บอดี้การ์ดกล่าวและขยับเข้ามาใกล้เล็กน้อย จากนั้นจ้องมองหลินหยางด้วยความโหดเหี้ยม

"ไม่ๆๆ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด! ผมไม่มีทางลงมือหรอก แต่คนอื่นจะเป็นคนลงมือเอง!" หลินหยางอธิบาย

"คนอื่น? ฮึ ใครจะกล้าลงมือ? คุณคิดว่าคุณชายของผมเป็นหมาแมวข้างถนนเหรอ? ใครกล้าลงมือผมจะเป็นคนแรกที่ไม่มีทางปล่อยมันไปแน่!" บอดี้การ์ดกล่าวด้วยความโมโห

แต่วินาทีต่อมา

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้าก็ดังขึ้นมาสนั่นหวั่นไหว

คนที่อยู่รอบๆ ต่างตกตะลึงและต่างหันไปมอง

จากนั้นก็เห็นอี้เซียนเทียนยกฝ่ามือขึ้นมาและตบไปที่ชายผมทองอย่างแรง

เพียงไม่กี่วินาทีก็ถูกตบไปกว่าเจ็ดแปดที

ชายผมทองกุมใบหน้าด้วยความตกตะลึง

ซูเหยียนก็แสดงสีหน้าตกตะลึงด้วยเช่นกัน

"คุณอี้!"

"ใครคือคุณอี้?"

"จะเป็นใครไปได้? อี้เซียนเทียนแห่งกลุ่มธุรกิจซางเหมิงไงล่ะ! ตอนนี้กลุ่มธุรกิจซางเหมิงนอกจากท่านถงและรองผู้นำฮวากลุ่มธุรกิจซางเหมิงแล้ว ก็มีคุณอี้ที่มีอำนาจอยู่มาก!"

"คนนั้นคือคนของตระกูลฉีใช่ไหม? ทำไมถึงมีเรื่องกับคุณอี้ได้ล่ะ?"

"รีบไปตามผู้นำตระกูลฉีมาเร็วเข้า ไม่แน่อาจเกิดเรื่องทะเลาะวิวาทขึ้นก็ได้"

แขกผู้มีเกียรติต่างพากันซุบซิบนินทา

จากนั้นคุณชายตระกูลฉีที่เอามือกุมใบหน้าไว้ก็ดึงสติขึ้นมาได้

"ปล่อย...ปล่อยผมเดี๋ยวนี้! บัดซบ! ปล่อยเดี๋ยวนี้!"

บอดี้การ์ดคนนั้นดิ้นรนทุรนทุรายอย่างบ้าคลั่ง

ทว่ากลับไม่เป็นผลสำเร็จ

บอดี้การ์ดของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงมีการฝึกฝนในระดับสากลและความสามารถก็ไม่ธรรมดา ไม่ใช่ใครที่สามารถมีเรื่องด้วยได้ง่ายๆ

ไม่นานภายนอกของการจัดงานประมูลก็มีเสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาขึ้น ทำให้แขกในงานต่างพากันตกตะลึง

"คุณหลินพอใจกับผลลัพธ์นี้ไหมครับ?" อี้เซียนเทียนเดินเข้ามาและก้มศีรษะโค้งคำนับ

"ความสามารถของคุณทำให้ผมสงสัยอย่างมาก ถ้ายังมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกผมจะจัดการด้วยวิธีการของผม!" หลินหยางกล่าว ทว่าแววตาและน้ำเสียงของเขากลับเผยให้เห็นความเย่อหยิ่ง

อี้เซียนเทียนตัวสั่นและหน้าซีดเผือด

หากหมอเทวดาหลินลงมือ เกรงว่าที่นี่ต้องนองไปด้วยเลือดแน่....

เขารีบก้มศีรษะลงอีกครั้ง "คุณหลินอย่าโมโหเลยครับ! ผมสัญญาว่าจะไม่ให้ใครมารบกวนคุณซูอีก! ผมสัญญา!"

"ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ก็อย่าให้มีปัญหาเกิดขึ้นอีก นายฉีคนนั้นคงไม่ก่อเรื่องอีกใช่ไหม?"

"ผมจะส่งคนไปเตือนพวกเขา! แน่นอนว่าเขาไม่มีทางก่อเรื่องอะไรขึ้นอีกแน่นอน"

"อืม"

หลินหยางพยักหน้า

อี้เซียนเทียนเดินออกไป จากนั้นซูเหยียนก็รีบเดินเข้ามา

"หลินหยาง เมื่อกี้คุณได้เห็นไหม?" ซูเหยียนยังคงรู้สึกหวาดกลัวอยู่เล็กน้อย

"มองเห็นอะไรเหรอ?" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"เมื่อกี้คนที่เข้ามาพูดคุยกับฉันไง จู่ๆ เขาก็ถูกคุณอี้ทุบตีจนขาหัก...น่ากลัวมากเลย"

"อาจเป็นเพราะเขามีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน ไม่มีอะไรหน่า เราก็แค่คนธรรมดา ไม่มีใครสนใจเราหรอก มาทานอะไรสักหน่อยเถอะ" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้มและจูงมือซูเหยียนไปที่โต๊ะอาหาร จากนั้นก็สั่งอาหารมาจำนวนมาก

และในขณะเดียวกัน คนของตระกูลฉีที่กำลังเดินทางมายังงานประมูลก็รู้ข่าวที่ฉีเสิ่นถูกทุบตีจนขาหักและถูกโยนออกไปต่างก็โมโหและพุ่งตรงมาที่งานประมูล