สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1753

เป็นอีกครั้งที่ฉีเสิ่นถูกทุบตีจนแขนขาหักต่อหน้าสาธารณชน เขานอนเป็นอัมพาตอยู่กับพื้นราวกับสุนัข จากนั้นคนของตระกูลฉีก็ลากตัวเขาออกไปจากงาน

แขกในงานต่างนิ่งเงียบ

หลายคนที่พอจะเดาได้ว่าฉีเสิ่นได้มีเรื่องบาดหมางกับคนใหญ่คนโตเข้าแล้ว และแน่นอนว่าไม่ใช่อี้เซียนเทียนแน่นอน เพราะอี้เซียนเทียนไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้

งั้น...จะเป็นใครไปได้ล่ะ?

คนจำนวนหนึ่งได้สั่งใต้ลูกน้องไปตรวจสอบ

ส่วนฉีเปานั้นก็ได้เข้าไปขอเข้าพบหลินหยางตั้งแต่วินาทีแรกที่มาถึง

ฉีเปาได้ถามไถ่อี้เซียนเทียนและรู้ว่าหลินหยางไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน ฉะนั้นเขาจึงเข้าไปพบเพียงลำพัง

และตอนนี้หลินหยางยังคงนั่งรับประทานอาหารอยู่กับซูเหยียนในมุมหนึ่ง

"คุณหลิน! สวัสดีครับ!"

ฉีเปากลืนน้ำลายและเดินเข้าไปกล่าวทักทายอย่างนอบน้อม

หลินหยางชำเลืองมองเขาและกล่าว "คุณคือ?"

"คุณหลินอาจจะลืมผมไปแล้ว ผมคือฉีเปาไงครับ...เป็นผู้นำตระกูลฉี การเดินทางมาครั้งนี้ก็เพื่อตั้งใจมาขอบคุณคุณหลินโดยเฉพาะ!" ฉีเปาฉีกยิ้มออกมา

"ทำไมเหรอคะ? คุณก็เป็นคนไข้ของสามีฉันเหรอคะ?" ซูเหยียนถามด้วยความแปลกใจ

"ครับๆๆ...ใช่ครับ...ทักษะการแพทย์ของคุณหลินไม่ธรรมดาอย่างมาก" ฉีเปารีบกล่าวชื่นชม

อันที่จริงที่พูดขอบคุณไปก็เพราะขอบคุณที่เขาไม่ฆ่าหลานชายของเขา ไม่งั้นครั้งนี้ตระกูลฉีของเขาต้องเจอเรื่องหนักอย่างแน่นอน

"ดูไม่ออกเลยว่าทักษะการแพทย์ของคุณจะเก่งกาจขนาดนี้ ถึงว่าช่วงนี้ไม่เคยได้เจอตัวคุณเลย คุณคงไม่ได้เอาแต่หมกมุ่นอยู่ในโรงพยาบาลหรอกนะ?" ซูเหยียนกล่าวด้วยความประหลาดใจ

ทว่าหลินหยางกลับขยับเข้ามาใกล้และกล่าวด้วยรอยยิ้ม "อันที่จริงทักษะการแพทย์ของผมก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหมอเทวดาหลินเลย"

"ชมคุณนิดหน่อยกลับยกยอตัวเองขนาดนั้น" ซูเหยียนกลอกตาใส่และดื่มไวน์แดงของตัวเองต่อไป

"ดูแลคนของคุณให้ดี"

หลินหยางกระซิบบอกฉีเปา จากนั้นก็ไล่เขาออกไป

ฉีเปาถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่เขาก็จ้องมองหลินหยางอยู่แวบหนึ่ง

"ทำไมหมอเทวดาหลินถึงมาที่งานประมูล? งานประมูลครั้งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา?" ฉีเปาแอบคิดในใจ

ขณะนี้เอง แสงไฟในงานสว่างไสวและจากนั้นก็มีใครคนหนึ่งเดินขึ้นไปบนเวที

ทุกคนต่างหยุดการสนทนาและต่างจ้องมองไปบนเวที ท่านถง!

"ดีใจและเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ทุกคนสามารถมาร่วมการประมูลของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงได้ ผมขอเป็นตัวแทนกลุ่มธุรกิจซางเหมิงในการขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกคน ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณครับ"

เมื่อมองไปยังคนที่เดินเข้ามา แววตาของท่านถงก็เดือดพล่านด้วยความโกรธ ทว่าเขากลับแอบซ่อนไว้อย่างดี

เขารู้ว่าฮวาอันต้องทำเรื่องบ้าๆ ทว่าเขากลับคาดไม่ถึงว่าฮวาอันจะไม่ได้ออกมาเผชิญหน้าด้วยตัวเอง แต่กลับส่งคนสนิทเข้ามา

"อ้อ เจิ้งเฟิงเองเหรอ! มาสิๆ หาที่นั่งได้เลย การประมูลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว! คุณสนใจของชิ้นไหนก็ยกมือประมูลได้เลยนะ" ท่านถงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ได้เลย!" เฉาเจิ้งเฟิงยิ้มอย่างมีเลศนัยและจากนั้นก็หาที่นั่งว่าง

"สั่งให้คนคอยดูเขาอย่างใกล้ชิด"

ท่านถงกระซิบสั่งคนข้างๆ จากนั้นก็หยิบไมค์ขึ้นมากล่าว "ทุกคน! ตอนนี้ขอเชิญของมีค่าชิ้นแรก! เหล็กที่เผาด้วยไฟบริสุทธิ์หนานหมิง!"

เมื่อพูดจบ แท่งเหล็กสีแดงเพลิงบนถาดไม้แพร์วูดแกะสลักถูกวางบนแท่นสูง

ทุกคนต่างพากันจ้องมองออกไป

"เหล็กนี้หลอมมาจากไฟบริสุทธิ์หนานหมิงและยังไม่ได้แปรรูป ซึ่งสามารถหล่อหลอมขึ้นได้ด้วยไฟจากท้องฟ้า โดยใช้เวลาหนึ่งวันก็สามารถหล่อหลอมให้กลายเป็นอาวุธที่แหลมคมได้! ของประมูลชิ้นนี้จะเริ่มประมูลที่ราคาหนึ่งหมื่นล้าน สามารถประมูลเพิ่มได้ตามต้องการ และสามารถนำของมีค่ามาแลกได้ แต่ต้องผ่านการประเมินมูลค่า เชิญทุกคนเริ่มประมูลได้!" ท่านถงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทุกคนต่างตาร้อนผ่าวและมีคนยกป้ายขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

แต่ขณะนี้เอง เฉาเจิ้งเฟิงก็ลุกขึ้นและตะโกนออกไป "ของมีค่าแบบนี้ผมไม่มีทางยอมปล่อยให้คนอื่นแน่นอน! คุณถง! ผมประมูลหนึ่งหมื่นล้านหยวน....หนึ่งเหมา!"

ทันทีที่พูดจบทุกคนต่างพากันเงียบกริบ