สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1772

การแสดงออกของหลินหยางทำให้หลินยิงฉงและชายวัยกลางคนรู้สึกผิดหวังอย่างมาก

เขาคนนี้คือคนที่บุกเข้าไปถล่มทำลายประเทศญี่ปุ่น หมู่บ้านราชาสมุนไพรและสำนักหงเหยียนเพียงลำพังจริงเหรอ?

ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาก็ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาทั่วไป!

หลินยิงฉงแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

แต่เขารู้สึกประหลาดใจอย่างหนึ่ง

กระบวนท่าของเขาคนนี้

ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นเคยอย่างมาก...เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน?

และเมื่อเวลาผ่านไปหลินยิงฉงก็ยังนึกไม่ออก

"รีบกำจัดเขาให้เร็วที่สุด! จะได้กลับไปรายงานภารกิจ!" ขณะนี้เองชายวัยกลางคนก็ตะโกนออกมาและเหมือนว่าเขาทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

หลินยิงฉงพยักหน้าและก้าวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

กรงเล็บเหมือนกรงเล็บของนกอินทรี ตะปบไปที่ศีรษะของหลินหยางโดยตรง และหวังที่จะฉีกศีรษะของเขาออกจากกัน

แต่หลินหยางไม่ขยับและดวงตาของเขาเหมือนคบไฟ จ้องไปที่กรงเล็บที่โจมตี

เพี๊ยะ!

กรงเล็บอันแหลมคมของหลินยิงฉิงตะปบไปที่ศีรษะของหลินหยางอย่างรุนแรง จากนั้น...กลับไม่สามารถทำอะไรหลินหยางได้ และไม่มีร่องรอยอะไรหลงเหลือเลยสักนิดเดียว

หลินยิงฉงขมวดคิ้ว "นี่คือ...ร่างเทพยุทธ?"

"อะไรนะ?"

ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลังก็ตกใจเช่นกัน

หลินหยางได้เริ่มจู่โจมไปที่ร่างกายของหลินยิงฉงโดยที่พวกเขายังไม่ทันดึงสติขึ้นมาได้

อั่ก!

หลินยิงฉงกระอักเลือดออกมาและกระเด็นลอยออกไปตกที่เตียงอย่างแรง เขาลุกขึ้นและเช็ดเลือดที่มุมปากออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หันไปมองหลินหยางอย่างเหลือเชื่อ

เขาเชื่อมั่นได้อย่างหนึ่งว่าหลินหยางใช้ร่างเทพยุทธ!

เพราะมีเพียงร่างเทพยุทธเท่านั้นที่สามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้!

ส่วนร่างอื่นนั้นไม่มีอะไรน่าหวาดกลัวแม้แต่นิดเดียว

ทั้งสองจับจ้องไปที่หลินหยางอย่างไม่คลาดสายตา

หลินหยางกลับพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

"ทำไมเหรอ? พวกคุณมีความสามารถแค่นี้ก็กล้ามาสร้างปัญหาขึ้นที่เจียงเฉินงั้นเหรอ? คิดว่าผมฆ่าพวกคุณไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?"

เมื่อพูดจบ หลินหยางก็ยกฝ่ามือขึ้นและพุ่งตรงไปที่หลินยิงฉงอย่างโหดเหี้ยม

พลังที่หนาแน่นและน่าตกใจได้นำพาพลังเหนือธรรมชาติที่ไม่เคยมีมาก่อนของหลินหยางออกมา

พุ่งออกไปอย่างเกรี้ยวกราด ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรจะต้านทานมันได้

ปัง!

ปัง!

ปัง....

ทั้งสองโจมตีอย่างดุเดือดและแต่ละกระบวนท่าก็ปะทะเข้าไปที่หลินหยางโดยตรง

หลินหยางพยายามอย่างเต็มที่ที่จะต่อต้าน แต่สองกำปั้นไม่สามารถเทียบได้กับสี่มือ เขาอาจรับมือกับหลินยิงฉงได้ แต่อาจรับมือกับชายวัยกลางคนไม่ได้ก็ได้

เป็นแบบนี้อยู่หลายสิบกระบวนท่า หลินหยางถูกโจมตีอยู่หลายครั้งและร่างกายของเราก็สั่นสะท้านอย่างแรงและถอยหลังออกไป จากนั้น...ไม่ว่าเขาจะถูกทำร้ายอย่างหนักหนาแค่ไหนก็ไม่แสดงให้เห็นว่าอ่อนแอและร่างกายของเขาไม่มีอาการบาดเจ็บเลยสักนิด...

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?" หลินยิงฉงหายใจเหนื่อยหอบ

"ความสามารถของเขาเกินกว่าที่เราคาดการณ์ไว้!" ชายวัยกลางคนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

จากนั้นหลินหยางก็ยืนขึ้นอย่างมั่นคงและกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเฉย "ผมว่าเราอย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย!"

"อะไรนะ?"

หลินยิงฉงตกใจ

จากนั้นก็เห็นหลินหยางหยิบเข็มเงินออกมาและปักไปที่ร่างกายของตัวเอง

เขา...เขากำลังจะใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์!