สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1827

ร่างกายของเขาถูกเข็มสนิมแทงทะลุ?

จื้ออู่ตกตะลึงอย่างมาก เขาเหมือนจะอ้าปากเพื่อพูดอะไรสักอย่าง ทว่ากลับรู้สึกว่าตัวเองอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง จากนั้นก็ทรุดตัวลงและเป็นลมหมดสติไป

"คุณจื้ออู่! !"

คนของหมู่บ้านหมอนักบุญที่อยู่ข้างหลังต่างพากันร้องตะโกนและประคองจื้ออู่ขึ้นมา จากนั้นก็ทำการฝังเข็มเพื่อรักษาอาการให้เขา

สีหน้าของจื้อปิงชิงย่ำแย่อย่างมาก

เข็มของผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแค่เร็วเท่านั้น แต่ทั้งเหี้ยมโหดและแม่นยำอย่างมาก!

นี่ไม่ใช่ทักษะวิชาเข็มที่คนทั่วไปมีกันอย่างแน่นอน!

"คุณเป็นใครกันแน่?"

จื้อปิงชิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

หลินหยางไม่พูดอะไร ทว่ากลับถอดหมวกแก๊ปออก

และทันใดนั้น ทุกคนของตระกูลลั่วก็ต่างร้องอุทานออกมาไม่หยุด

"หมอเทวดาหลิน! !"

"ที่แท้ก็เป็นหมอเทวดาหลินนี่เอง! ดีมาก! ตระกูลลั่วของเรามีทางรอดแล้ว!"

คนของตระกูลลั่วดีใจจนน้ำตาไหล และคิดไม่ถึงเลยว่าลั่วเฉียนจะเชิญหมอเทวดาหลินมาทวงคืนความยุติธรรมให้กับพวกเขา!

มีหมอเทวดาหลินอยู่ด้วยทั้งคน พวกเขายังต้องกังวลอะไรอีก?

"เฉียนเอ๋อร์ เธอและหมอเทวดาหลิน...."

ลั่วเฟิงที่เป็นอาของลั่วเฉียนตื่นเต้นดีใจอย่างมาก ดูเหมือนยังต้องการพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดออกมา

ก่อนที่คุณปู่จะจากไปได้ฝากฝังกับเขาเป็นอย่างดีว่าให้ดูแลลั่วเฉียนอย่างดี!

เขายังไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว!

"เธอกับหมอเทวดาหลิน?"

จื้อปิงชิงก็ตกตะลึงและแทบไม่เชื่อ

"ลั่วเฉียนเป็นน้องสาวของผม ส่วนเธอ ผมจะปกป้องดูแลเธอเอง พวกคุณกลับไปซะเถอะ!" หลินหยางกล่าว

"เหรอ?"

จื้อปิงชิงกัดฟันกรอดและกล่าวอย่างเย็นชา "แต่สัญญานี้เธอก็เป็นคนตอบตกลงเอง! วันนี้เธอจำเป็นต้องแต่งงานกับหมู่บ้านหมอนักบุญของเรา! ไม่งั้นหากเรื่องนี้ถูกพูดออกไป หมู่บ้านหมอนักบุญจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? แล้วฉันจะกลับไปอธิบายพ่อของฉันยังไง?"

หลินหยางกวาดสายตามองเธออย่างประหลาดใจและกล่าว "คุณคิดว่าคุณเป็นคู่ต่อสู้ของผมเหรอ?"

"เอ่อ ฉันยอมรับว่าฉันสู้คุณไม่ได้ในด้านทักษะการแพทย์! แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะด้อยกว่าคุณในทุกด้าน! หมอเทวดาหลิน หากคุณตอบตกลงว่าจะประลองกับฉันอีกสักครั้ง ฉันจะให้วิธีการแก้ไขปัญหาที่ดีกับคุณ!" จื้อปิงชิงกล่าวด้วยสายตาเปล่งประกาย

"วิธีการอะไร?" หลินหยางขมวดคิ้วถาม

"ที่คนของหมู่บ้านหมอนักบุญกล้าเข้ามาในเมืองและไม่กลัวที่จะถูกพรรคและสำนักอื่นๆ ไล่ล่านั้นก็เป็นเพราะมีสัญญานี้อยู่ แต่หากมีหนังสือสัญญาอีกฉบับหนึ่ง เพื่อมาหักล้างกับสัญญาฉบับนี้ เรื่องนี้จะจบลงอย่างง่ายดายไม่ใช่เหรอ?"

จื้อปิงชิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม "เอางี้ คุณประลองกับฉันสักครั้ง หากฉันชนะ คุณต้องมอบตัวเธอมาให้ฉัน แต่หากฉันแพ้ ฉันจะร่างหนังสือสัญญาฉบับใหม่ให้คุณทันที! แล้วคุณก็ถือหนังสือสัญญาฉบับนี้ไว้ แบบนี้คนของหมู่บ้านหมอนักบุญไม่มีทางอะไรลั่วเฉียนได้อย่างแน่นอน!"

"สัญญาว่าหมู่บ้านหมอนักบุญจะไม่ตามรังควานลั่วเฉียนอีก? คุณไม่ใช่ผู้นำหมู่บ้าน คุณตัดสินใจแทนคนอื่นไม่ได้และหนังสือสัญญาก็ถือเป็นโมฆะ" หลินหยางส่ายหน้า

"ใช่ ฉันไม่มีอำนาจตัดสินเรื่องของลั่วเฉียน แต่ฉันมีอำนาจตัดสินใจเรื่องของตัวเองได้!"

จื้อปิงชิงหรี่ตาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม "หากคุณชนะ ฉันสามารถสร้างสัญญาขึ้นมาอีกฉบับและเนื้อหาในสัญญาคือหากฉันแพ้การประลองต่อสู้กับคุณ ฉันจะยอมแต่งงานกับคุณ!"

"อะไรนะ?"

หลินหยางตกตะลึงอย่างมาก

"คุณวางใจได้ ฉันไม่มีทางแต่งงานกับคุณจริงๆ ฉันมีว่าที่สามีของฉันแล้ว แต่สัญญาระหว่างฉันกับคุณเป็นเพียงเรื่องที่คุณจะนำไปใช้เพื่อขอให้ยกเลิกสัญญาของลั่วเฉียน คนในหมู่บ้านจะต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน ถ้าเป็นแบบนั้น เรื่องนี้ก็จะจบลงอย่างสวยงาม! ตกลงไหม?" จื้อปิงชิงยิ้ม