สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1837

ตระกูลหลินเชี่ยวชาญด้านการแพทย์

เรื่องนี้หลินหยางรู้ดี!

ส่วนตระกูลหลินคฤหาสน์หลักยิ่งไม่ต้องพูดถึง

พื้นฐานความรู้ด้านการแพทย์ของหลินหยางล้วนสั่งสมมาจากตระกูลลหินทั้งสิ้น อีกทั้งตระกูลหลินยังมีบันทึกตำราทักษะการแพทย์โบราณล้ำค่าอยู่จำนวนมาก หลินหยางคิดว่าถึงยังไงตระกูลหลินก็ต้องมีหมอที่เก่งกาจอย่างแน่นอน

ทว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลหลินจะมีผู้เชี่ยวชาญด้านพิษอยู่จริง!

นี่ถือเป็นวิธีการฝึกฝนที่โหดร้ายอย่างมาก!

หากต้องการฝึกฝนผู้ที่มีความเชี่ยวชาญด้านพิษ ไม่เพียงแค่ต้องทนรับความเจ็บปวดทรมานอย่างมาก แต่...ยังต้องมีเครื่องสังเวยที่เหมาะสมสำคัญอีกด้วย

และสิ่งที่ต้องสังเวยไปก็คือคนที่มีชีวิตอยู่

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่มีชีวิตอยู่จะสามารถกลายเป็นเครื่องสังเวยเสียสละที่จำเป็นสำคัญสำหรับการฝึกฝนคนที่เชี่ยวชาญด้านพิษได้ และองค์ประกอบทั้งหมดจะต้องตรงกันจึงจะทำเช่นนั้นได้

โดยปกติแล้ว เครื่องสังเวยที่มีชีวิตซึ่งเหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับผู้มีความเชี่ยวชาญด้านพิษคือทายาทของพวกเขาเองเท่านั้น!

หากกล่าวว่าผู้นำตระกูลหลินคฤหาสน์หลักไม่ได้ใช้กำลังคนและทรัพยากรมากเกินไปในการหาเครื่องสังเวย ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญด้านพิษคนนี้จะต้องฆ่าลูกของเขาเอง เพื่อกลายเป็นคนที่มีความเชี่ยวชาญด้านพิษ

ท้ายที่สุดมีเพียงมาตรฐานของคนในครอบครัวเท่านั้นที่จะสอดคล้องกับตัวเอง!

แต่เสือพิษกลับไม่กินลูกของมันเอง!

คนพวกนี้จะโหดร้ายได้ขนาดนี้เลยเหรอ?

"ถอยไปให้หมด!"

หลินหยางถูกควันพิษปกคลุม แต่เขากลับไม่ได้โจมตีหรือป้องกันตัวต่อแต่อย่างใด ทว่ากลับหันไปตะโกนเสียงดังใส่หยวนซิง จางฉีเย่และคนอื่นๆ

ผิวหนังของทุกคนถูกพิษนี้กัดกร่อนจนเน่าเละและร่างกายเต็มไปด้วยเลือด จากนั้นจึงหันหลังวิ่งกลับไปอย่างไม่รีรอ

บรรดายอดฝีมือของตระกูลหลินก็ไม่ไล่ตาม ทว่ากลับไปคอยสนับสนุนช่วยเหลือชายวัยกลางคน

ทว่าพวกเขาไม่ใช่ผู้มีความเชี่ยวชาญด้านพิษ ตอนนี้ชายคนนั้นยืนอยู่หน้าทางเข้าหุบเขา พิษที่ออกมาจากร่างกายของเขาลอยมาพร้อมกับลมที่พัดผ่าน ปกคลุมไปทั่วบริเวณพื้นหญ้าที่กว้างขวาง แม้แต่พวกเขาเองยังไม่กล้าที่จะสัมผัส และทำได้เพียงคอยปิดล้อมอยู่ห่างๆ และเตรียมลงมือโจมตีหลินหยาง

ทว่าชายวัยกลางคนกลับไม่รู้ว่าร่างกายของหลินหยางน่าสะพรึงกลัวมากแค่ไหน

หยวนซิงและคนอื่นๆ ถอยร่นออกไป หลินหยางเงยหน้าขึ้นและจับจ้องไปที่ชายวัยกลางคนพร้อมกับก้าวเดินไปข้างหน้า

"หืม?"

ชายวัยกลางคนแสดงสีหน้าเกรี้ยวกราดและคำรามเสียงทุ้มต่ำออกมา

บูม! !

ก๊าซพิษที่ออกมาจากร่างของเขาเปลี่ยนสีแดงเข้มเหมือนเลือดสดทันที

พิษเหล่านี้รุนแรงมากจนสามารถละลายดินให้กลายเป็นน้ำโคลน และทำให้ดอกไม้และต้นไม้กลายเป็นเถ้าถ่าน

สีหน้าของยอดฝีมือที่แข็งแกร่งในตระกูลหลินที่อยู่รายรอบเปลี่ยนไปด้วยความสยดสยอง และพวกเขาทั้งหมดถอยกลับออกไปอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่พยายามบีบจมูกราวกับว่าพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

ผู้เชี่ยวชาญพิษไม่พอใจและตะโกนออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์

แต่วินาทีนี้ หลินหยางก็ยกมือขึ้น

"ลองพิษของคุณหน่อยแล้วกัน!"

"อะไรนะ?"

ผู้เชี่ยวชาญพิษตกตะลึง

วินาทีต่อมา หลินหยางก็ขยับตัวและเข้าไปใกล้ชายคนนั้นพร้อมกับระเบิดปะทุก๊าซพิษสีขาวที่น่าสะพรึงกลัวออกมา เพียงชั่วพริบตามันก็ปกคลุมชายคนนั้นจนมองไม่เห็นเขาและยังปกคลุมไปทั่วปากทางเข้าหุบเขา...

"แย่แล้ว! ไม่ปลอดภัยแล้ว!"

"ทำยังไงดี?"

"เพื่อตระกูลหลิน! บุกเข้าไปช่วยสิ!"

ยอดฝีมือของตระกูลหลินต่างเห็นว่าเหตุการณ์ผิดปกติไป และต่างพากันคำรามออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปในก๊าซพิษ

แต่เมื่อพวกเขาเข้าไปก็รู้ได้ว่าเหตุการณ์ไม่ปกติ

"พิษนี้..."

ทุกคนต่างร้องตะโกนออกมาอย่างโอดครวญ แต่ยังพูดไม่จบพวกเขาก็ต่างพากันทรุดลงกับพื้นและสุดท้ายก็จบชีวิตลงทันที