สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1904

ซูเหยียนรู้ว่าหลินหยางมีศิลปะการต่อสู้ แต่เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาจะร้ายกาจมากขนาดนี้!

คนเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะเป็นยอดฝีมือนักศิลปะการต่อสู้โบราณ!

ตอนนี้ซูเหยียนถือเป็นซีอีโอบริษัทแห่งหนึ่งในตลาดหลักทรัพย์และการรับรู้ของเธอก็กว้างขึ้น เธอรู้ว่าคนเหล่านี้แตกต่างจากคนภายนอกที่เปิดโรงฝึกศิลปะการต่อสู้เพื่อหาเลี้ยงชีพ ศิลปะการต่อสู้ที่คนเหล่านี้ฝึกฝนไม่ใช่เพื่อสมรรถภาพทางกาย แต่สำหรับเพื่อฆ่าโดยเฉพาะ!

ผู้ที่สามารถทำคนเหล่านี้ได้ไม่ใช่คนธรรมดา

แต่สามีของตัวเอง...กลับจัดการพวกเขาลงได้อย่างง่ายดาย

ซูเหยียนรู้สึกว่าความคิดของเธอพังทลายลง

"ไม่เป็นไรใช่ไหมเสี่ยวเหยียน!"

หลินหยางปัดมือและเดินเข้ามา

"ไม่...ไม่เป็นไรค่ะ....ไม่เป็นไร...." ซูเหยียนกลืนน้ำลาย

ขณะนี้เอง

ปัง!

เกิดเสียงดังขึ้น

จากนั้นใครคนหนึ่งก็ถอยมาทางนี้

เมื่อทั้งสองหันไปมองก็เห็นว่าเป็นเชียนเย่!

เห็นเพียงเมื่อเขาตกลงพื้นก็รีบถอยหลังและฝ่าเท้าของเขาสร้างรอยเท้าลึกหลายรอยบนพื้น เป็นเวลานานกว่าจะหยุดลง

ทว่าสภาพเขาดูย่ำแย่มาก เขาเอามือกุมหน้าอกและมีเลือดไหลอยู่ที่มุมปาก

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปาลี่จวิน!

"รองเจ้าสำนัก!"

หลินหยางรีบโบกมือเพื่อปัดเป่าแรงกดดันที่น่ากลัวจากฝ่ายตรงข้าม และกอดซูเหยียนเอาไว้

"เสี่ยวเหยียน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?" หลินหยางถาม

"ฉัน...เมื่อกี้ฉันเกือบจะหายใจไม่ออก เกิดอะไรขึ้นคะ?" ซูเหยียนถามขึ้นอย่างอ่อนล้า

"ไม่เป็นไรนะ เราอยู่ให้ห่างพวกเขาหน่อยก็พอ"

หลินหยางกล่าว

ทว่าเขากลับไม่รู้ว่าเขาเพียงโบกมือก็กลับทำให้สีหน้าของปาลี่จวินเปลี่ยนไป และหยุดชะงักลงทันทีพร้อมกับจ้องมองไปที่หลินหยาง

เชียนเย่รับรู้ได้และกวาดสายตามองไปที่หลินหยางและครุ่นคิดในใจ

"คิดไม่ถึงเลยว่าที่นี่จะยังมียอดฝีมืออีกคนหนึ่ง!" ปาลี่จวินกล่าวเสียงแหบแห้ง