สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1929

กำจัด?

เอาอะไรไปกำจัด?

คิดได้ไงว่าจะไปกำจัด?

เขาเป็นถึงผู้ปราดเปรื่องเทียนเจียวลำดับที่สามเชียวนะ!

เขาเป็นถึงยอดฝีมือผู้แข็งแกร่งที่น่าสะพรึงเลยนะ!

พวกเขาจะเอาอะไรไปสู้กับเขาได้?

เกรงว่าให้เชียนเย่เข้ามาเผชิญหน้ากับไท่ชางหลงก็คงต้องยอมจำนนตั้งแต่แรกแน่!

ทุกคนต่างสั่นสะท้านและหวาดกลัวอย่างมาก

"พวกคุณยังมัวทำอะไรอยู่? ไปสิ!"

หลินหยางเดินไปที่ประตูและเมื่อเห็นทุกคนยังยืนอยู่ที่เดิมก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา

"ครับ...ครับอาจารย์!"

เว่ยซินเจี้ยนสะดุ้งและรีบเดินตามไป

คนอื่นต่างมองหน้ากันและในที่สุดก็เดินมุ่งหน้าไปที่ประตู

"ศิษย์พี่ หมอเทวดาหลินเขา...เขาคงไม่ได้เห็นเราเป็นไม้กันหมาและใช้เราเป็นเครื่องมือในการยื้อเวลาไท่ชางหลง แล้วเขาเองก็หนีไปใช่ไหม!" ลูกศิษย์ที่อายุน้อยของสำนักสวรรค์อินทนิลคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา

เมื่อพูดจบคนอื่นๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไร

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้อาวุโสของสำนักสวรรค์อินทนิลคนหนึ่งก็กล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง "ในเมื่อเป็นแบบนี้เราก็จำเป็นต้องเชื่อฟังคำสั่ง เจ้าสำนักได้สั่งเราเอาไว้ว่าเราจำเป็นต้องคอยคุ้มกันหมอเทวดาหลินให้เขาปลอดภัยจากอันตราย! ฉะนั้นแม้จะต้องจบชีวิตเพราะการต่อสู้กับไท่ชางหลงก็ไม่ควรเสียใจ ไม่งั้นต่อให้หมอเทวดาหลินตายลงที่นี่ เราก็คงไม่มีหน้ากลับไปที่สำนักสวรรค์อินทนิลได้อย่างแน่นอน!"

ทุกคนต่างพากันพยักหน้า

พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ

ตอนนี้คงทำได้เพียงเชื่อฟังคำสั่งของหลินหยาง

เป็นผลให้ทุกคนต่างพากันเดินผ่านทางเดินไปยังบริเวณพื้นที่กว้างและโล่งที่อยู่ข้างนอก

ในขณะนี้ พื้นที่โล่งกว้างเต็มไปด้วยเลือดที่เอ่อนอง ศพเกลื่อนกลาดไปทั่วและแปดเปื้อนด้วยเลือดสีแดง!

ทุกคนหวาดกลัวขณะจ้องมองไปที่ซากศพทั่วพื้น

คนเหล่านี้...ถูกฆ่าโดยไท่ชางหลงทั้งหมด?

ภายในนี้มียอดฝีมือเท่าไร! ยอดฝีมือผู้แข็งแกร่งมากแค่ไหน! ขณะนี้ต่างกลายเป็นซากศพที่เย็นยะเยือกไปหมดแล้ว!

นี่คือความน่ากลัวของไท่ชางหลง! นี่คือพลังและความครอบงำของเขา!

แน่นอนว่าหากหลินหยางร่วมต่อสู้ด้วยละก็ ไม่แน่อาจจะมีทางชนะก็เป็นได้!

ไม่อาจดูถูกความสามารถของหมอเทวดาหลินไปได้

ทว่า...หลินหยางกลับส่ายหน้า

"ถ้าผมต่อสู้ด้วยนั่นก็เท่ากับผมรังแกเขาน่ะสิ?"

คำพูดนี้ได้ทำลายความคาดหวังของลูกศิษย์สำนักสวรรค์อินทนิลไปโดยสมบูรณ์

ไท่ชางหลงรู้สึกโมโหมาก

"สารเลว! คุณกำลังดูถูกผมอยู่อย่างนั้นเหรอ?"

เขาไม่เคยได้ยินคำพูดที่เกรี้ยวกราดและเย่อหยิ่งแบบนี้มาก่อน

"ผมไม่ได้ดูถูกคุณ ผมแค่...เฮ้อ ช่างเถอะ ผมดูถูกคุณแล้วจะทำไม?" หลินหยางไม่อยากโกหก แต่เมื่อพบว่าหาคำแก้ตัวไม่ได้ก็ยอมรับออกไปโดยตรง

"คุณ..."

ไท่ชางหลงโมโหและยกกำปั้นขึ้นพร้อมกับเดินไปข้างหน้าเพื่อจัดการกับเว่ยซินเจี้ยนและคนอื่นๆ

คนของสำนักสวรรค์อินทนิลต่างพากันหน้าถอดสี