สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2013

เมื่อพูดจบ มีผู้หญิงเอวบางร่างน้อย ใส่ชุดเย้ายวนใจเดินมา และมาคลอเคลียอยู่ข้างกายเหยาเชียนซาน

“โอ้โห สาวสวย คุณมาได้ยังไง?”เหยาเชียนซานยิ้มเล็กน้อย เอามือข้างหนึ่งโอบเอวเธอ ลูบไล้อย่างบางเบาพูดขึ้น

“อยู่แสนไกลก็ได้ยินเสียงของคุณ เกิดอะไรขึ้นคะ?คุณไม่ใช่ไปทำธุระเหรอ? ทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้? ผู้หญิงชั้นต่ำนี่เป็นอะไรอีก?”หญิงสาวตาโตเหลือบมองไปทางม่านซาหง ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนช้อย

“เชอะ! ไม่ใช่เพราะผู้หญิงชั้นต่ำนี่นะเหรอ? เดิมทีงานของผมสบายๆ เสร็จไปตั้งนานแล้ว ระหว่างเดินทางไม่รู้พวกกระจอกที่ไหนมายั่วยุ ผลสรุปผมตามพวกกระจอกแกว่งเท้าหาเสี้ยนนั่นไป ก็ไปเจอผู้หญิงชั้นต่ำนี่ ผมเลยจำใจต้องเอามันกลับมาด้วย ครั้งนี้น่าเสียดายจริงๆ ถ้ามันตายอยู่ข้างนอก ผมก็สามารถยื่นขอต่อเจ้าลัทธิ ให้คุณเลื่อนขั้นเป็นแม่มดแล้ว!”เหยาเชียนซานพูดด้วยความไม่พอใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด

“เห้อ ที่รัก ไม่รีบค่ะ! ผู้หญิงชั้นต่ำนี่ไม่ช้าก็เร็วต้องตาย ! ทำไมต้องรีบร้อน? แต่ตอนนี้คุณปล่อยให้มันตายที่นี่ไม่ได้ ถ้ามันตาย เจ้าลัทธิจะต้องถามซักไซ้คุณแน่! ถึงอย่างนั้นคุณจะรองรับความเดือดดาลของเจ้าลัทธิได้ยังไง? เพราะฉะนั้น คุณเอายาให้มันเถอะ ปล่อยให้มีชีวิตรอดไปต่อสักพัก!”สาวสวยพูดขึ้น

“คุณพูดถูก!”

เหยาเชียนซานพยักหน้า จากนั้นได้เอายาขวดหนึ่งออกมาจากอ้อมแขน และทิ้งไปตรงหน้าม่านซาหง พูดอย่างเย็นชาว่า“กินยาแล้วรีบไสหัวกลับรังของเธอเถอะ และอย่าออกมา! ถ้าฉันเห็นเธออยู่ข้างนอกอีกล่ะก็! ฉันจะหักแขนขาเธอ!”

พูดจบเหยาเชียนซานก็พาสาวสวยออกไป

ม่านซาหงพยายามเอื้อมมือไปเปิดฝาขวด และกินยาอายุวัฒนะที่อยู่ในขวดด้วยความโลภ

เมื่อยาอายุวัฒนะเข้าท้อง ร่างกายของเธอก็นับว่าสงบแล้ว คนก็ค่อยๆมีกำลังฟื้นขึ้นมา

เธอกลับไปที่พักของตัวเองโดยไม่ลังเลใจ

ตำหนักอับเฉาแห่งหนึ่ง

ม่านซาหงนั่งขัดสมาธิลง หมายจะฟื้นฟูรอยบาดแผลที่ยังหลงเหลืออยู่

แต่หลังจากพยายามเคลื่อนไหวพลัง จู่ๆเธอก็ลืมตาขึ้น กัดฟันกำหมัดทุบกำปั้นลงพื้น

“สารเลว! สารเลว! สารเลว!”

ม่านซาหงแผดคำรามร้องขึ้น

แต่หมัดนี้สะบัดออกไปทำไมไร้เรี่ยวแรง?

ทุกคนจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา แววตามองด้วยความละโมบ

เวลานี้ม่านซาหงได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่มีเรี่ยวแรงต่อสู้เท่าไหร่ ถ้าพวกแม่มดเหล่านี้ฆ่าเธอตาย เอาพลังที่อยู่ในร่างกายเธอไป ก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนพลังเพิ่มขึ้น

คนลัทธิปีศาจสวรรค์ไม่มีคุณธรรมอะไรหรอก

เพียงแค่ต้องการผลประโยชน์ อะไรพวกเขาก็ทำได้หมด

“ฉันไปไหน พวกเธอต้องถามด้วยเหรอ? หลีกไป!”ม่านซาหงพูดด้วยสีหน้าเดือดดาล เอาพลังภายในที่มีเหลืออยู่ในร่างกายค่อยๆแผ่ซ่านออกมา

แม่มดกลุ่มนี้สีหน้าเปลี่ยน จะกล้าลังเลที่ไหน? เลยพากันรีบทำความเคารพ

ม่านซาหงทอดถอนใจด้วยความโล่งอก รีบสาวเท้าออกไปนอกอาณาจักรของลัทธิปีศาจสวรรค์ทันที…..