สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2016

หลินหยางเป็นคนที่มีหลักการ

เรื่องที่ตอบตกลงไว้ จะต้องทำได้แน่นอน

เขาปลิ้นปล้อน สับปลับได้ สามารถเจ้าเล่ห์ได้ แต่เส้นตายเหล่านี้ เขาไม่ไปแตะต้อง

หลังจากคนลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านี้ตกเป็นของเขาเหมือนว่าพูดอะไรก็ตอบหมด ให้ความร่วมมือมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ หลินหยางก็ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตพวกเขา

ปล่อยพวกเขาไป ก็ไม่ได้จะมีผลกระทบอะไรมากขนาดนั้น

ในค่ำคืนนั้น ชวี่เทียนเปิดประตูคุกออก และพาคนลัทธิปีศาจสวรรค์ออกจากคฤหาสน์ ไปปลดเอากุญแจมือออกจากมือพวกเขาอยู่ตรงสถานที่ว่างเปล่า

คนลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านี้พากันมึนงง

“พวกคุณไปได้แล้ว”ชวี่เทียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไปได้แล้ว?”

“ความหมายของคุณคือ….ต้องการปล่อยพวกเราไปเหรอ?”

“นี่….นี่มันหมายความว่ายังไง? พวกคุณไม่ได้ต้องการฆ่าพวกเราเหรอ?”

ทุกคนแปลกใจมาก

กลางค่ำกลางคืนพาพวกเขามาที่นี่ คนของลัทธิปีศาจสวรรค์นึกว่าชวี่เทียนจะพามาฆ่า

แต่ชวี่เทียนกลับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ฆ่าพวกคุณ? ถ้าจะฆ่าจริงๆ จะพามาถึงที่นี่เหรอ? ฆ่าอยู่ข้างในก็ทำได้! ผมจะบอกพวกคุณตามตรง ผมปล่อยพวกคุณไปตอนนี้ เพราะความประสงค์ของประธานหลิน เพราะถ้าพวกคุณไม่ไป ก็อยู่ได้ไม่เกินวันพรุ่งนี้เช้าแล้ว!”

ทุกคนมองหน้าสบตากัน

“ทำไม?”

“ถามอะไรเยอะแยะ? ไปก็จบ!”ชวี่เทียนพูดด้วยความหงุดหงิดใจ

แต่คิดไม่ถึงว่าคนลัทธิปีศาจสวรรค์ที่อยู่ตรงหน้าจะไม่หนีไป ยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ชวี่เทียนหมดหนทางแล้ว ทำได้เพียงเล่าให้ฟังคร่าวๆ

คิดไม่ถึงว่าพอพูดคำเหล่านี้ออกมา คนลัทธิปีศาจสวรรค์ทั้งหมดจะยังอยู่ที่เดิม เป็นเวลานาน พวกเขาถึงได้คุกเข่าลง

บนใบหน้าของทุกคนมีรอยของปีศาจ

นี่ไม่ใช่การสักเข้าไป แต่มันคือหลังที่ตกค้างจากการฝึกบำเพ็ญฌานของพวกเขา ลายปีศาจยิ่งเยอะ จิตใจของคนก็ยิ่งแย่ ความรู้สึกนึกคิดยิ่งบ้าคลั่ง รอหลังจากลายปีศาจประทับตราบนใบหน้าแล้ว ความคิดของคนลัทธิปีศาจสวรรค์จะถูกยึดครอง กลายเป็นคนที่ขาดสติแล้วเป็นเพียงปีศาจที่คลั่งสังหารคน

ความจริงคนลัทธิปีศาจสวรรค์ก็มีคนที่น่าสงสาร มีคนที่เดินทางผิด บางคนโลภพลัง อยากจะแข็งแกร่ง

คนที่น่าสงสารก็จะต้องมีจุดที่น่ารังเกียจ

พวกเขากลับเนื้อกลับตัวใหม่อย่างฉับพลัน มันก็สายเกินไปแล้ว เป็นคนลัทธิปีศาจสวรรค์ถลำลึกไปตั้งนานแล้ว อยากจะออกจากลัทธิปีศาจสวรรค์นั้น ไม่ใช่เรื่องเรื่องที่จะพูดกันง่ายๆ?

ตอนนี้คนกลุ่มนี้ไร้หนทางเดินแล้ว

แม้ว่าหลินหยางจะปล่อยพวกเขาไป ภายใต้โลกหล้านี้ ก็ไม่มีแหล่งให้พวกเขากบดานแล้ว

“ฝีมือของพวกคุณไม่ได้ถือว่าแข็งแกร่ง พูดตามความจริง เอาพวกคุณไว้ ประโยชน์ก็ไม่ได้มาก กลับกันจะทำให้ผมสร้างศัตรู ได้ไม่คุ้มเสีย!”

เป็นเวลานาน หลินหยางถึงได้พูดขึ้น