สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2019

ถึงแม้ว่าพวกชวี่เทียนจะยืนอย่างยากลำบาก แต่พอได้ยินคำนี้ ไม่มีใครไม่เดือดดาล

หลินหยางเงียบอึมครึม

พวกนักดาบเหล่านั้นหรี่ตามองมาทางหลินหยาง

ความจริงตอนที่มาหาหลินหยางนั้น นักดาบจี๋เล่อก็ไม่ได้เห็นหลินหยางเป็นพันธมิตรอะไรจริงๆอยู่แล้ว

ในสายตาของนักดาบจี๋เล่อ ไม่หลินหยางก็เป็นลูกน้องของเขา ไม่ก็เป็นคนที่เรียกมาพบได้ตลอดเวลา เพื่อช่วยเขาแก้แค้น

ส่วนเรื่องอื่น นักดาบจี๋เล่อไม่ได้สนใจ!

แน่นอนมีเล็กน้อย

คือหลินหยาง….ไม่สามารถอกตัญญูต่อเขาได้!

ไม่อย่างนั้น เขาจะโมโห!

แบบอารมณ์โกรธมากอะไรแบบนั้น

“ผมคิดว่า นักดาบจี๋เล่อน่าจะไม่อยากทำสงครามกับผมหรอก ไม่อย่างนั้นผลที่ออกมา อย่างดีที่สุดก็คือบอบช้ำทั้งสองฝ่าย คุณเก็บแรงไว้สู้กับคนลัทธิปีศาจสวรรค์เถอะ มาสู้กับผมก็ไม่ใช่ว่าได้ไม่คุ้มเสียเหรอ?”เวลานี้ หลินหยางพูดขึ้นอย่างราบเรียบ

นักดาบจี๋เล่อนัยน์ตาแข็งกร้าว เอียงคอถามด้วยความสงสัยว่า“หมอเทวดาหลิน คุณหมายความว่ายังไง?”

“ท่านนักดาบ คุณไปได้แล้ว”หลินหยางสีหน้านิ่ง พูดขึ้นอย่างราบเรียบ

“ที่พูดแบบนี้ คือคุณจะอกตัญญูกับผมใช่ไหม?”

นักดาบจี๋เล่อพูดด้วยความโมโห กลิ่นอายอำมหิตที่ไม่สามารถควบคุมได้ปะทุออกมา

นักดาบคนอื่นที่เป็นลูกน้องของเขาก็เดือดดาลไม่น้อย พากันเดินมาข้างหน้า ชักดาบที่อยู่ข้างเอวออกมา

คนของชวี่เทียนทยอยสีหน้าเปลี่ยน จ้องมองเตรียมจะเข้าช่วยเหลือ

แต่เมื่อเทียบกับนักดาบเจ็ดสิบสองคน พวกเขาถือว่าไม่ได้เป็นความน่ากลัวอะไรกับคนอื่นเลย

อยู่ในช่วงสถานการณ์ตึงเครียด

แต่หลินหยางยังคงสีหน้าเรียบเฉย มองนักดาบจี๋เล่อด้วยสายตาเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ท่านนักดาบต้องการสู้….ผมก็ทำได้เพียงทำเป็นเพื่อน!”

“ไม่เคยมีใครกล้าทรยศผม! คิดไม่ถึงว่าหมออย่างคุณก็กล้าหาญขนาดนี้! ดี! ดีจริงๆ! ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมจะจำไว้! วันนี้ผมไม่ฆ่าคุณ รอผมจัดการกับลัทธิปีศาจสวรรค์เสร็จ!จะต้องมาคิดบัญชีกับคุณให้ชัดเจนแน่!”

นักดาบจี๋เล่อไม่ได้ระเบิดอารมณ์

ความเป็นจริงเขาอยากจะลงมือ

ชวี่เทียนค่อนข้างกังวลใจ

“สั่งคนให้จับตามองนักดาบจี๋เล่อไว้ จนถึงตอนเขาออกไปจากเมืองเจียงเฉิน จะต้องตรวจเช็คนักดาบทั้งเจ็ดสิบสองคน ถ้าขาดแม้แต่คนเดียว รีบมารายงานผม หลีกเลี่ยงการที่นักดาบจี๋เล่อจะทิ้งคนสอดแนมไว้ ผมจะกลับบริษัทก่อนแล้ว”

หลินหยางพูดขึ้น แล้วหมุนตัวเดินออกไปจากคฤหาสน์

ชวี่เทียนรีบทำความเคารพ

นักดาบจี๋เล่อกลับไป เรื่องราวก็นับว่าจัดการได้แล้ว

หลังจากครอบครัวของซูเหยียนได้รับการรักษาแล้วก็ถูกส่งกลับบ้าน

แน่นอนว่าหลินหยางก็ต้องรีบกลับไปรายงานตัว

“หลินหยาง! คุณไม่เป็นไรใช่ไหม!”

เห็นหลินหยางกลับมาอย่างปลอดภัย หัวใจของซูเหยียนที่ห้อยอยู่ได้วางลง เธอรีบเดินเข้าไปถาม

“ผมไม่เป็นไร เสี่ยวเหยียน คุณโอเคไหม?”

“พวกเราได้รับความช่วยเหลือจากหมอเทวดาหลิน ไม่เป็นไรมาก….แต่หลินหยาง ความเป็นจริงแล้วเกิดอะไรขึ้น?”ซูเหยียนรีบถามด้วยความร้อนใจ