สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2027

ในฐานะที่เธอที่เป็นเจ้าแม่แฟชั่น ทำให้เธอมีสายตาที่พิเศษไม่เหมือนใคร ฉะนั้นเสื้อผ้าที่เธอออกแบบจึงมักจะถูกจริตของผู้หญิงเป็นอย่างมาก

ทำให้ซูเหยียนตกหลุมรักชุดนี้เข้าตั้งแต่ครั้งแรก และอดไม่ได้ที่จะได้สวมใส่มัน

แต่ขณะนี้เอง

ปัง ปัง ปัง

ทันใดนั้นห้องลองชุดก็ถูกเคาะให้เกิดเสียงดัง

จางหมี่น่าตกใจ

"ใครกัน?" ซูเหยียนถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไปดูเอง" จางหมี่น่ายิ้มและเดินตรงไปที่ประตู

ใครจะไปคิดว่าเปิดออกมาจะเป็นหลินหยาง!

"คุณหลิน มีธุระอะไรเหรอคะ?" จางหมี่น่าถามด้วยความตกใจ

หลินหยางผลักจางหมี่น่าออกไปโดยไม่พูดอะไร จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องและจูงมือซูเหยียนออกไป

"นี่! คุณหลิน คุณกำลังทำอะไร? ยังไม่ได้เริ่มถ่ายแบบเลยนะคะ!" จางหมี่น่ารีบเข้าไปขวางหลินหยางด้วยความร้อนใจ

ซูเหยียนรู้สึกงุนงงและรีบถามขึ้นมา "หลินหยาง ทำไมเหรอคะ?"

"เราออกไปจากที่นี่น่ะถูกแล้ว!"

หลินหยางกล่าวพร้อมกับหันหลังเดินจูงมือซูเหยียนออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

ซูเหยียนไม่ได้โง่และเมื่อเห็นท่าทางที่เร่งรีบของหลินหยางก็เดินตามเขาไปโดยไม่ถามอะไรอีก

"นี่...."

จางหมี่น่าร้อนใจเพราะเธอไม่สามารถห้ามทั้งสองไว้ได้ เธอได้แต่อ้าปากและไม่รู้ควรพูดอะไร จากนั้นก็รีบเข้าไปในห้อง

จากนั้นก็เห็นชายสวมชุดสูทคนหนึ่งเดินออกมาจากมุมมืดมุมหนึ่งของห้อง

ชายคนนั้นดวงตาแดงก่ำและสีหน้าเกรี้ยวกราด

"คุณท่าน ควร...ควรจะทำยังไงดีคะ?" จางหมี่น่าพูดติดขัด

"คนของเราไม่ได้ทำอะไรมีพิรุธใช่ไหม?"

"เป็นไปได้ยังไง? ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อย ไม่มีทางมีพิรุธอะไรแน่นอนค่ะ!"

"งั้นที่เจ้าหมอนั่นจู่ๆ มาจูงมือซูเหยียนออกไป?" ชายคนนั้นกล่าวอย่างเย็นชา "เขาจะต้องรับรู้อะไรบางอย่างแน่ๆ!"

"งั้นใช้ไม้แข็งดีไหมคะ?" จางหมี่น่าลังเลครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา "ฉันดูแล้วแม้ว่าหลินหยางจะดูตื่นตัวและระแวดระวัง แต่เขาก็ไม่มีศิลปะการต่อสู้อะไร คุณท่านลองส่งยอดฝีมือมาจัดการดู ฉันคิดว่าน่าจะทำให้พวกเขายอมจำนนเราได้!"

หลินหยางกระซิบบอก

หลังจากลงลิฟต์มา ทั้งสองก็มาถึงหน้าห้องจัดงาน

"เสี่ยวเหยียน คุณเข้าไปหาที่นั่งข้างในก่อน ข้างในล้วนเป็นเจ้าของและประธานซีอีโอของวงการแฟชั่น ที่นี่คงไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณ ฟังนะ หลังจากเข้าไปแล้วก็ห้ามไปที่ไหนอีกและใครพูดคุยกับคุณก็ไม่ต้องไปสนใจ เข้าใจไหม?" หลินหยางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

"แล้วคุณจะไปไหน?" ซูเหยียนถาม

"ผมจะไปตรวจสอบห้องเมื่อสักครู่เพื่อหาหลักฐาน เรื่องนี้จะปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้" หลินหยางกล่าว

"ไม่ต้องหรอกค่ะ เราไปแจ้งตำรวจดีกว่า! คุณไปคนเดียวฉันกลัวจะไม่ปลอดภัย..." ซูเหยียนกล่าวด้วยความกังวล

"ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นไรหรอก!"

หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ซูเหยียนพยายามโน้มน้าวแต่ก็ไม่เป็นผล ทำให้เธอต้องยกเลิกความคิดนี้ไป

หลังจากที่เธอเข้าไปในงาน หลินหยางก็รีบหันหลังและมุ่งหน้าไปยังห้องนั้น

แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโมโหและความคับแค้นใจ