สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2032

รถได้ขับมาจอดตรงหน้าประตูคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลฉิน

อดพูดไม่ได้ว่าตระกูลฉินนี้มีความหรูหราอลังการอย่างมาก ประตูสีแดงขนาดใหญ่พร้อมกับผนังกำแพงสูงที่ดูแล้วน่าเกรงขามอย่างมาก

และสิ่งสำคัญคือมันถูกสร้างขึ้นตรงกลางในบรรดาคฤหาสน์ทั้งหลายในละแวกนี้

คฤหาสน์ถูกสร้างขึ้นด้วยอาคารสไตล์จีนซึ่งเป็นเอกลักษณ์มาก

หลินหยางและซูเหยียนลงจากรถ

จางหมี่น่าก็ตามชายคนนั้นลงจากรถด้วยเช่นกัน

"พ่อบ้าน! !"

ชายคนนั้นตะโกนเรียกโดยไม่เกรงใจ

ไม่นาน ประตูสีแดงขนาดใหญ่ก็เปิดออก จากนั้นชายชราอายุเกือบเจ็ดสิบปีก็นำกำลังชายร่างกำยำกลุ่มหนึ่งวิ่งออกมา

คนเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือของตระกูลฉิน ความสามารถของแต่ละคนไม่ธรรมดาอย่างที่คิด

พวกเขาเข้าไปปิดล้อมชายคนนั้นตั้งแต่วินาทีแรกที่ออกมา จากนั้นก็เข้าไปปิดล้อมหลินหยาง

เมื่อเข้ามาในอาณาเขตของตระกูลฉิน ทำให้การเคลื่อนไหวทั้งหมดถูกสายตานับไม่ถ้วนคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา...

"คุณท่าน ไม่เป็นไรใช่ไหม?" พ่อบ้านถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

"ผมไม่เป็นไร!"

ชายคนนั้นหรี่ตาลงพร้อมกับมองไปที่หลินหยาง "ตอนนี้คนที่จะมีปัญหาไม่ใช่ผม! หลินหยาง คุณมีอะไรอยากจะพูดไหม?"

ซูเหยียนตกใจจนหน้าซีดไปตั้งนานแล้ว

เธอรีบแกว่งแขนของหลินหยางพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่น "หนีเร็วเข้า! คิดหาทางหนีไปจากที่นี่เร็วเข้า!"

"เสี่ยวเหยียน คุณไม่เชื่อใจผมเลยเหรอ? หนึ่งปีมานี้ ผมเคยทำให้คุณผิดหวังบ้างไหม?" หลินหยางหันไปถาม

ซูเหยียนอ้าปากและน้ำตาไหลโดยพูดไม่ออก

ก็จริง

หนึ่งปีมานี้หลินหยางไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลยสักครั้ง แต่...หลายปีก่อนหน้านี้ล่ะ

ซูเหยียนรู้สึกเสียใจเพราะหลินหยางอย่างสิ้นเชิง

ซูเหยียนอยากจะเชื่อหลินหยาง แต่...เธอไม่กล้า!

เธอกลัวว่าสิ่งที่เธอคาดหวังทั้งหมดนั้น จะกลายเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝันอีกครั้ง...

"ขอโทษนะหลินหยาง ฉัน...ฉัน..." ซูเหยียนก้มศีรษะลงและบ่นพึมพำ เธออยากจะพูดอะไรอีก แต่กลับพูดไม่ออก

"ไม่เป็นไรเสี่ยวเหยียน ไม่เป็นไร ผมสัญญาว่าขอเพียงคุณเชื่อใจผม ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอีก!" หลินหยางกระซิบ

ซูเหยียนไม่พูดอะไร

หลินหยางถอนหายใจและรู้ว่าซูเหยียนไม่มีทางเชื่อใจเขาได้อย่างสนิทใจในระยะเวลาอันสั้นแบบนี้ จากนั้นเขาจึงหันไปกล่าว "ผู้นำตระกูลฉินของพวกคุณล่ะ? เรียกเขาออกมา!"

"คนอย่างแกสมควรได้พูดคุยกับผู้นำตระกูลฉินของเราด้วยเหรอ? ฮึ หลินหยาง ไม่หันดูบ้างตัวเองเป็นใคร? ก่อนหน้านี้เพราะฉันตกอยู่ในเงื้อมมือของแก! ทำให้ต้องทำตามที่แกบอก แต่ที่นี่คือตระกูลฉิน! แกไม่มีสิทธิ์มาพูดอะไรส่งเดช!" ชายคนนั้นกล่าวอย่างเยือกเย็นพร้อมกับยกมือขึ้นและกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ "จัดการกำจัดเขาซะ!"

"กำจัดผม? คุณแน่ใจเหรอ?" หลินหยางถาม

ชายคนนั้นโบกมือต่อไปโดยไม่สนใจหลินหยาง

ทันใดนั้นเอง ทุกคนก็พุ่งเข้าใส่หลินหยาง แต่ละต่างต่อยหมัดและเตะกระทืบอย่างบ้าคลั่ง

"เร็วเข้า! พ่อบ้าน รีบเรียกให้ยอดฝีมือในบ้านออกมาเดี๋ยวนี้! เร็ว!" ชายคนนั้นตะโกนด้วยน้ำเสียงสั่น

พ่อบ้านรีบหยิบวิทยุสื่อสารออกมาตะโกนเรียกอย่างรวดเร็ว

หลินหยางกลับเดินเข้าไปหาชายคนนั้นราวกับเทพแห่งสงครามที่ไม่อาจหยุดยั้งเขาได้

ซูเหยียนแสดงสีหน้าเคร่งเครียด

"หลินหยาง...คุณมีความสามารถมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?"

ควับ ควับ ควับ ควับ...

ขณะนี้เองก็มีกลุ่มคนที่กระโดดพุ่งออกมาจากกำแพงผนังสูงราวกับลูกศรที่ถูกยิงออกมา จากนั้นก็ตกลงพร้อมกับรายล้อมอยู่รอบกายหลินหยาง

พลังอันน่าสะพรึงกลัวปกคลุมไปรอบตัวของหลินหยาง

"เฟิง! หั่ว! เหลย! เดี้ยน!"

พ่อบ้านตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

"ดีมาก! ดีมาก! ยอดฝีมือเฟิงหั่วเหลยเดี้ยนทั้งสี่มารวมกัน! นายหลิน! แกตายแน่!" ชายคนนั้นปรบมือด้วยความรู้สึกดีใจอย่างมาก

ซูเหยียนตัวสั่นสะท้าน

เฟิง หั่ว เหลย เดี้ยน?

เธอไม่รู้ว่าความสามารถของทั้งสี่เป็นยังไง แต่หากถูกอีกฝ่ายให้ความเชื่อมั่นขนาดนี้ พวกเขาจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่

"คุณชายฉิน! เรามาพูดกันดีๆ ดีกว่า!" ซูเหยียนร้องเรียกด้วยความร้อนใจ