สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 209

หมอเทวดาหลิน?

คำพูดประโยคนี้เป็นเหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางกบาลของผู้คน

ทุกคนรู้สึกหูอื้อไปหมด ไม่สามารถตั้งสติได้ไปชั่วขณะ

ทุกคนต่างก็คิดว่าตัวเองฟังผิดหรือไม่ก็กำลังฝัน

อย่างไรก็ตาม…คำพูดประโยคนี้มันน่าตกใจมาก!

"เขา…เขาคือหมอเทวดาหลิน?"

"หมอเทวดาหลินที่เอาชนะแพทย์เกาหลี?"

"ไม่ใช่แค่นั้น เขายังเป็นประธานหลินแห่งหยางหัวกรุ๊ป! ประธานหลินคนที่คิดค้นยารักษาโรคเส้นเลือดตีบในสมองและโรคโพรงจมูกอักเสบ!"

"พระเจ้า เขาเป็นถึงตำนานของประเทศเราเลยนะ!"

"คนคนนี้มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่?"

"ยิ่งไปกว่านั้นเขาต้องการท้าแข่งกับฝ่ายใต้!"

"พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!"

เสียงอุทานดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ไม่มีใครคิดว่าคนคนนี้จะเป็นประธานหลินที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว!

"ที่…ที่แท้ก็คือคุณ!" หยู่เหวินโม่พูดด้วยความตกใจ

หลิวหรูซือเบิกตากว้างมองไปทางหลินหยางด้วยความประหลาดใจ

เธอจำได้ว่าหน้าตาของหมอเทวดาหลินไม่ใช่แบบนี้?

แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญอีกแล้ว

เพราะยังไงหมอเทวดาหลินในตอนนี้ดูดีกว่าก่อนหน้านี้!

ถึงว่าทำไมแวบแรกที่เห็นเขาถึงรู้สึกคุ้นหน้า ที่แท้นี่ก็คือใบหน้าที่แท้จริงของเขาเหรอ?

มุมปากของหลิวหรูซือกระตุกขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อย

หนานซิงที่อยู่ด้านข้างดวงตาลุกวาวไปด้วยเปลวไฟแห่งความอิจฉา

และรวมไปถึงพวกแพทย์อัจฉริยะพวกนั้นด้วย

อย่างไรก็ตามหมอเทวดาเดินดินคนนี้อายุน้อยมาก!

อายุน้อยกว่าบางคนที่อยู่ในกลุ่มของพวกเขาด้วยซ้ำ!

คนแบบนี้กลับมีทักษะการแพทย์ที่ลึกซึ้งมากขนาดนี้! ไม่ธรรมดา!

"ต่อไปคนคนนี้คงจะกลายเป็นภูเขาลูกใหญ่ที่ขวางกั้นพวกเราแน่นอน เป็นภูเขาที่ไม่ว่าพวกเราจะทำยังไงก็ไม่สามารถก้าวข้ามมันได้!" ยันเสี่ยวเยว่พูดด้วยความกังวลใจ

"ไม่ใช่ต่อไป เขาในตอนนี้…ก็เป็นภูเขาลูกใหญ่ตรงหน้าของพวกเราแล้ว!" เฟิงเสี่ยวหงแพทย์อัจฉริยะอันดับเจ็ดพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

ส่วนคนที่เหลือเงียบขรึมไม่พูดอะไร

เฉิงฉางเซิงกําหมัดแน่น

ทันทีที่สถานะของหมอเทวดาถูกเปิดเผย สายตาที่ทุกคนมองคนคนนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!

อย่างไรก็ตามเขาเป็นถึงคนที่สามารถเอาชนะแม้กระทั่งแพทย์เกาหลี!

ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่การแข่งขันนั้นสิ้นสุดลง ข่าวที่เกี่ยวข้องกับหมอเทวดาหลินแพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็ว และข่าวที่ปล่อยออกมาแต่ละวันยิ่งอยู่ก็ยิ่งเวอร์เกินจริง บางคนถึงขั้นบอกว่าหมอเทวดาหลินคือฮัวโต๋ผู้กลับชาติมาเกิด

แต่ไม่ว่าข่าวพวกนั้นจะเวอร์เกินจริงแค่ไหน แต่อย่างน้อยทักษะการแพทย์ของหมอเทวดาเล่นคนนี้ก็อยู่สูงเกินกว่าที่คนปกติทั่วไปจะสามารถเอื้อมถึง

"หยู่เหวินโม่!"

ในตอนนั้นเอง หลินหยางมองไปทางหยู่เหวินโม่

"ที่หมอเทวดาหลินเดินทางมาถึงที่นี่ คงจะเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในเจียงเฉินใช่หรือเปล่า?" หยู่เหวินโม่พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ถูกต้อง ผมเคยแจ้งเตือนซือถูจิ้งไปแล้ว แต่ฝ่ายใต้ของพวกคุณไม่ยอมเชื่อฟัง เมื่อเป็นแบบนี้ก็โทษผมไม่ได้!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"โทษคุณไม่ได้? ฮึ่ม ความหมายของคุณคือ ฝ่ายใต้ของเราต้องก้มหัวให้กับคุณ?" หยู่เหวินโม่พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"พวกคุณไม่ยอมก้มหัว?" หลินหยางถามกลับ

"พวกเราไม่เคยก้มหัวให้ใครต่างหาก! ว่าแต่คุณเถอะ! เตรียมตัวก้มหัวไว้หรือยัง?"

หยู่เหวินโม่ตะคอกเสียงเบา

"ฮืม? แล้วคุณตั้งใจจะให้ผมก้มหัวยังไง?" หลินหยางถามกลับ

"เรื่องนั้นง่ายนิดเดียว! ที่นี่คือฝ่ายใต้ พวกเราจะทำให้คุณก้มหัวมันยังไม่ง่ายอีกเหรอ?" ปี้เซียนพูดด้วยสีหน้าที่บิดเบี้ยว น้ำเสียงน่ากลัวจนถึงขีดสุด "ทุกคนจัดการมัน จับมันกดลงกับพื้น ฉันจะเป็นคนทำให้มือทั้งสองข้างของมันพิการเอง!"

คำพูดประโยคนี้ทำให้สมาชิกของฝ่ายใต้สั่นสะท้าน

"อาจารย์ นี่…"

"รีบทำตามที่บอก!" ปี้เซียนตะคอกเสียงดัง

ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรมากอีกแล้ว!

เธอต้องการแก้แค้น!

แก้แค้นคนคนนี้อย่างบ้าคลั่ง!

ไม่ว่าคนคนนี้จะเป็นใคร!

ไม่ว่าเขาจะมีอิทธิพลอะไร!

เหล่าสมาชิกไม่มีทางเลือก จึงทำได้แต่กัดฟันแน่นพุ่งตรงเข้าไป!

เกิดความโกลาหลขึ้นทันที

สถานการณ์ในตอนนี้ไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว!

การแทงของฉินหนิงอันที่จริงเป็นเพียงบาดแผลทางผิวหนัง เธอเป็นหมอ แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่วุ่นวาย แต่เธอก็รู้จักหนักเบา

ฉินไป่ซงก็มาด้วยเหมือนกัน

เขารีบวิ่งเข้ามาที่ข้างกายของหลินหยาง โค้งคำนับเล็กน้อย "อาจารย์"

พฤติกรรมของเขาทำให้ผู้คนที่อยู่โดยรอบรู้สึกตกใจมาก

ในขณะเดียวกันพฤติกรรมของเขาก็แสดงให้เห็นว่าเขายืนอยู่ฝั่งของหลินหยาง

"ฉินไป่ซง ที่แท้คุณเป็นคนพวกเดียวกับหมอเทวดาหลิน?" ทางด้านของขู่จื่อหมิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"คุณมันไอ้เฒ่างูสองหัว!"

"คนทรยศของฝ่ายใต้!"

"ไร้ยางอาย!"

"ต่ำช้า!"

คนของฝ่ายใต้พากันพูดจาด่าทอ

แต่ฉินไป่ซงกลับแสดงสีหน้าท่าทางที่โกรธมาก "งูสองหัว? ทรยศ? ฉันอยากให้ฝ่ายใต้ร่มจมไปเลยด้วยซ้ำ!"

ท่าทางที่ดูโกรธของชายชราทำให้ผู้คนรู้สึกตกใจไม่น้อย

"ฉินไป่ซง ฝ่ายใต้ของเราไม่ดีกับคุณตรงไหน ทำไมคนถึงต้องทำแบบนี้?" หลงโชถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

ถ้าหากฝ่ายใต้ไม่มีฉินไป่ซงมันก็เป็นเหมือนกับการสูญเสียครั้งใหญ่! ถ้าเกิดปล่อยให้เขาไปเข้าร่วมกับฝ่ายเหนือ มันจะส่งผลกระทบต่อฝ่ายใต้อย่างมาก

"หลงโช คุณยังมีหน้ามาถามผมอีกเหรอ? ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะคุณและลูกศิษย์ของคุณบีบคั้นหลานสาวของผมจนตาย ผมจะทำแบบนี้หรือเปล่า?" ฉินไป่ซงถามด้วยความโกรธ

"อะไรนะ?"

ผู้คนที่อยู่โดยรอบตกตะลึง

"ฉินไป่ซง คุณหมายความว่ายังไง? เสี่ยวหนิงตายแล้ว?" เหวินเหรินจ้าวเจียงหน้าถอดสีทันที

"คุณใช้วิธีสกปรกให้ร้ายเสี่ยวหนิง หลังจากนั้นคุณใช้อิทธิพลของตระกูลเหวินเหรินและหลงโชบีบคั้นเสี่ยวหนิง เสี่ยวหนิงทนแรงกดดันไม่ไหว เธอไม่อยากเป็นภาระของตระกูลฉินจึงกินยาฆ่าตัวตายไปแล้ว! ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นเพราะพวกคุณ พวกคุณยังคิดจะให้ผมอยู่ฝ่ายใต้ต่ออีกเหรอ? ฝันไปเถอะ!" ฉินไป่ซงตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ

การตะโกนของเขาทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้สึกอึ้งไปหมด…

สีหน้าของหลงโชเริ่มดูไม่เป็นธรรมชาติ

เขาคงคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวมันจะร้ายแรงมากขนาดนี้

"หลงโช ฉินไป่ซงเป็นลูกศิษย์ของผม ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นคนที่ชอบปกป้องคนของตัวเอง บังเอิญเลย ผมคนนี้ก็ชอบปกป้องคนของตัวเองเหมือนกัน! คุณทำร้ายลูกศิษย์ของผมหนึ่งคน ผมทำลายชีวิตลูกศิษย์ของฝ่ายใต้หนึ่งร้อยคน มันคงไม่เกินไปหรอกมั้ง?"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เดินตรงเข้าไปหาหลงโซ

มีกลิ่นอายที่เยือกเย็นแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

"วันนี้ ผมจะทำให้ฝ่ายใต้ไม่ได้อยู่อย่างสงบสุข!"