สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2160

เมื่อทุกคนเห็นสภาพที่น่าสังเวชของเหยาเชียนซานก็ต่างพากันหวาดกลัวและไม่กล้าพูดอะไร

ส่วนกงซูอี้เหรินและจั่วเหยียนยิ่งไม่กล้าต่อต้านอะไร

เพราะดอกบัวขาวล้างโลกที่ม่านซาหงถืออยู่นั้นสามารถถล่มทำลายคนของลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย!

เมื่อนึกย้อนไปถึงตอนที่จอมมารสูงสุดนำจอมมารและแม่มดจำนวนมากเดินทางไปที่เกาะเสินหั่วอย่างเอิกเกริก ก็เพราะเทพอัคคีได้แสดงอิทธิฤทธิ์ความร้ายกาจของดอกบัวขาวล้างโลกต่อทุกคน ทำให้กองกำลังใหญ่ของลัทธิปีศาจสวรรค์ต่างไม่กล้าทำอะไรอย่างวู่วามและจากนั้นก็ออกไปทันที

กองกำลังแบบนั้นยังไม่กล้าต่อต้านดอกบัวขาวล้างโลก มีเหรอที่พวกเขาจะกล้าไปสู้ด้วย?

"เหยาเชียนซาน ถ้าไม่เห็นว่าคุณก็เป็นคนหนึ่งของลัทธิปีศาจสวรรค์ วันนี้ฉันหักคอคุณไปนานแล้ว! ต่อไปอย่าได้มาทำให้ฉันโกรธแค้นอีก ไม่งั้นฉันจะจัดการคุณไม่เหลือซากแน่!" ม่านซาหงกล่าวอย่างเย็นชา

เหยาเชียนซานไม่กล้าแสดงออกใดๆ แต่ในใจของเขารู้สึกโกรธแค้นอย่างมาก

"ยังไม่รีบขอบคุณอีก?" ม่านซาหงตวาด

"ครับ...ครับ....ขอบคุณแม่มดหญิงหงมาก ขอบคุณมาก...." เหยาเชียนซานกล่าวน้ำเสียงสั่น

"ฟังนะ ฉันต้องการพบจมมารอ่าว! คุณรีบพาฉันไปหาจอมมารอ่าวเดี๋ยวนี้!" ม่านซาหงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

กงซูอี้เหรินและจั่วเหยียนมองหน้ากัน จากนั้นก็พยักหน้า

"จอมมารอ่าวเพิ่งจะออกจากบำเพ็ญเพียรพอดี คุณตามผมมา!"

เมื่อพูดจบ กงซูอี้เหรินก็เดินนำไปข้างหน้า

ม่านซาหงรีบเดินตามไปทันที

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ทุกคนก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าศาลาสูงตระหง่าน

ศาลาแห่งนี้มีความสง่างามอย่างมาก แต่วัสดุที่ใช้ในการสร้างศาลานี้กลับเป็นกระดูกสีขาว

เมื่อมองจากระยะไกล รู้สึกเป็นสีขาวน่าขนลุก แค่มองก็รู้สึกหวาดกลัวและยากที่จะคาดเดาได้ว่าใครกันที่อยู่ในสถานที่แบบนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน