สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2180

"อ๋า?"

ม่านซาหงตกตะลึงอย่างมาก

ที่แท้แม่ทัพปีศาจทั้งยี่สิบสี่คนก็ไม่ได้ใช้เพื่อฆ่าหลินหยาง ทว่ากลับใช้เพื่อป้องกันไม่ให้เขาหนีไป!

"แย่แล้ว! แย่แน่ๆ!"

ม่านซาหงตกใจจนอดไม่ได้ที่จะถอยร่นออกไป

เธอชำเลืองมองกรงพลังปีศาจขนาดมหึมาที่อยู่ข้างหลังและจากนั้นก็กัดฟันเตรียมตัวจะหนี

ทว่าเมื่อเธอวิ่งไปถึงข้างๆ กรงพลังปีศาจนั้นได้ไม่เท่าไรก็มีพลังปีศาจปะทุระเบิดออกมาอย่างบ้าระห่ำและผลักเธออย่างสาหัส

ตุ่บ!

ม่านซาหงกระแทกกับพื้นอย่างแรงและกระอักเลือดออกมา

เธอลืมตาอย่างยากลำบากและมองไปที่กรงที่น่าสะพรึงกลัวนั้นอย่างหมดหวัง ในใจของเธอไม่หลงเหลือความหวังอะไรอีกแล้ว

พลังอันน่าทึ่งและน่ากลัวเช่นนี้ เป็นอะไรที่เธอไม่อาจทำลายลงได้อย่างแน่นอน!

หากฝืนบุกไปแบบนี้ มีแต่จะทำให้ร่างกายของเธอแหลกสลายเป็นผุยผงอย่างแน่นอน

"หนีไม่พ้นแล้ว!"

เธอหลับตาลงและรอความตายอย่างสงบ

ทว่าหลินหยางก็ได้ถอยไปยังมุมขอบของกรงพลังปีศาจนั้นแล้ว

พลังที่ขอบกรงเริ่มทำการขับไล่เขา

เขาไม่สามารถถอยต่อไปได้ มิฉะนั้นเขาก็จะแตกเป็นเสี่ยงๆ

"หนีไม่พ้นแล้วใช่ไหม? ถ้าผมเป็นคุณผมยอมตายดีๆ จะดีซะกว่า เพราะถ้าเป็นแบบนั้นอย่างน้อยก็ตายได้อย่างไม่ต้องเจ็บปวดเท่าไร" จอมมารสูงสุดกล่าวและเดินออกไปพร้อมกับถือดาบด้วยใบหน้าซีดเซียวและผมพลิ้วไหว

"พอได้แล้ว"

ขณะนั้นเอง หลินหยางก็ถอนหายใจออกมา

"อะไรคือพอได้แล้ว?" จอมมารสูงสุดขมวดคิ้ว

"ดาบเล่มนี้"

หลินหยางกล่าว จากนั้นก็หยิบดาบที่เอวออกมา

จอมมารสูงสุดตกตะลึง

เขาสังเกตเห็นดาบที่เอวของหลินหยางตั้งแต่แรกแล้ว

เขารู้สึกสงสัยนานแล้วว่าทำไมหลินหยางถึงไม่ใช้ดาบ

"นี่คือดาบอะไร?"

แววตาของจอมมารสูงสุดเผยให้เห็นความหวาดกลัว

"ผมสั่งให้คนทำดาบให้ผม! ส่วนวัสดุนั้นได้มาจากหมู่บ้านกู่เจี้ยน!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน