สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2220

จางฉีเย่กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ

ซูเหยียนเองก็เงียบไป

จุดมุ่งหมายไม่เหมือนกันทำให้ไม่สามารถเดินร่วมทางกันได้

แม้ว่าหลินหยางจะดีต่จางฉีเย่ แต่จางฉีเย่ก็คิดว่าเขาได้ทำงานอย่างเต็มที่ต่อหลินหยางแล้ว ซึ่งถือเป็นการตอบแทนบุญคุณของเขา ฉะนั้นเขาจึงทำอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว ต่างก็เป็นเรื่องที่ใครก็ไม่คาดคิดมาก่อน

"คุณซูเหยียน เพื่อเห็นแก่ที่เราสองคนเคยรู้จักกันมาก่อนและถือเป็นการให้เกียรติหมอเทวดาหลิน เอางี้คุณเดินมาเอง แล้วผมจะไม่ทำร้ายคุณ ขณะเดียวกันผมจะยอมปล่อยทหารของกองทัพหลงเซวียนไป! ตกลงไหม?" จางฉีเย่กล่าว

"ฝันไปเถอะ!"

ทหารหญิงคนก่อนหน้านั้นพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ซูเหยียนจะตอบ "กองทัพหลงเซวียนไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อน พวกคุณคิดจะพาตัวคุณซูไป? เกรงว่าคงทำไม่ได้! ซิ่วหลาน!"

"ค่ะ!" ทหารหญิงคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง

"พาคุณซูไปเดี๋ยวนี้ ส่วนคนอื่นตามฉันไปห้ามเขาคนนี้กับฉันเร็วเข้า!"

"รับทราบ!"

ทุกคนต่างตอบรับอย่างพร้อมเพรียงกัน

ทหารหญิงที่ชื่อซิ่วหลานเข้าไปจูงมือซูเหยียน

"คุณซู เรารีบไปกันเถอะ!"

"ไม่ พวกคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา พวกคุณไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะไปกับเขาเอง!" ซูเหยียนกัดฟันกล่าว

แม้ว่าเธอจะไม่ใช่นักศิลปะการต่อสู้ใดๆ แต่เธอก็เคยเห็นฝีมือของจางฉีเย่มาก่อน

แม้แต่เฉาซงหยาง หยวนซิงล้วนต่างไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เฉพาะทหารเหล่านี้หรือที่จะจัดการกับเขา?

"คุณซู! ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาดื้อรั้นอะไรทั้งนั้น รีบไปกับฉันเถอะค่ะ!" ซิ่วหลานตะโกน

"ฉันไม่ไป!"

ซูเหยียรก็ตะโกนกลับเสียงดังพร้อมกับตะโกนใส่จางฉีเย่ "จางฉีเย่ ห้ามคุณทำอะไรพวกเขาเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะฆ่าตัวตายเดี๋ยวนี้เลย!"

"คุณซูเหยียน!"

ทหารหญิงที่เป็นคนนำกัดฟันตะโกนเสียงดัง เมื่อเห็นว่าซูเหยียนไม่ยอมไป จากนั้นก็หันมาตะโกนอีกครั้ง "อาฮุ่ย! เธอไปช่วยซิ่วหลานจับตัวคุณซูเหยียนออกไปเดี๋ยวนี้!"

"รับทราบค่ะหัวหน้า!"

ทหารหญิงอีกคนเดินเข้ามาและวิ่งเข้าไปอุ้มซูเหยียนทันที

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! รีบปล่อยฉัน! ไม่งั้นพวกคุณต้องตายแน่! ปล่อยฉันเถอะ!"

ซูเหยียนพยายามดิ้นรน ทว่ากลับไม่เป็นผล

ทว่าเธอกลับไม่ร้องออกมา แต่กลับอ้าปากเพื่อกัดแขนของจางฉีเย่อย่างแรง

จางฉีเย่ถูกอีกฝ่ายกัดเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

"ไสหัวไปซะ!"

จางฉีเย่โมโหอย่างมาก จากนั้นก็ตบไปที่ศีรษะของหัวหน้าทหารหญิงคนนั้นอย่างแรง

ปัง!

หัวหน้าทหารหญิงคนนั้นร่างกายสั่นไหวและจากนั้นก็มีเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดและเสียชีวิตลงทันที

"หัวหน้า!"

ทุกคนต่างตะโกนกรีดร้องและต่างโมโหโกรธเคือง จากนั้นก็พุ่งเข้ามาทั้งหมด

ทว่าการขัดขวางของพวกเขานั้นก็เหมือนการส่งตัวเองไปตาย

เสมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ....

ซูเหยียนจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเหม่อลอยและสีหน้าซีดเผือด เหมือนกับวิญญาณได้หลุดออกจากร่างไป

ทหารหญิงสองคนนั้นอุ้มเธอหนีออกไปพร้อมน้ำตาและไม่กล้าหันไปมองฉากที่โศกเศร้านี้อีก