สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2221

ซูเหยียนรู้สึกเสียใจอย่างมาก

จู่ๆ เธอก็รู้สึกรังเกียจตัวเองขึ้นมา

ทำไมตัวเองต้องมาทำให้คนอื่นพลอยได้รับความเดือดร้อนไปด้วย?

ทำไม....

เมื่อนึกถึงกงซีหยุน เมื่อนึกถึงทหารหญิงเหล่านั้น ซูเหยียนก็อดไม่ได้และฆ่าตัวตายตอนนี้เลย

"ขอร้องล่ะ...ปล่อยฉันลงไปเถอะนะ..." ซูเหยียนพยายามตะโกนสุดเสียง

ทว่าทหารหญิงสองคนนั้นกลับไม่สนใจเธอและพยายามวิ่งหนีออกไปอย่างเต็มที่

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!"

ซูเหยียนตะโกนขึ้นอีกครั้งพร้อมกันพยายามดิ้น

แต่วินาทีต่อมา ทหารหญิงคนหนึ่งก็ตวาดเสียงดัง "หุบปาก!"

ซูเหยียนตกใจจนตัวสั่น

จากนั้นก็เห็นแววตาของทหารหญิงคนนั้นแดงก่ำอย่างมาก

"คุณคิดว่าเราไม่อยากปล่อยคุณลงงั้นเหรอ? แต่หากเราปล่อยคุณลงไปก็เท่ากับเราไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง หากเราปล่อย หัวหน้าของเราก็จะตายอย่างไร้ความหมาย! ฉะนั้นไม่ว่ายังไงเราไม่มีทางปล่อยคุณลงแน่นอน! คุณอย่าพยายามอีกเลย! เข้าใจไหม?" ทหารหญิงคนนั้นตวาดพร้อมกับวิ่งหนีออกไป

ซูเหยียนพูดไม่ออกอยู่นานพร้อมกับมีน้ำตาไหลออกมา

และวิ่งไปได้ไม่เท่าไร

ควับ ควับ ควับ...

เงาของคนจำนวนมากก็แวบผ่านศีรษะไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อมองไปข้างหน้าอีกครั้ง ทั้งหมดก็มาขวางทางของทั้งสองเอาไว้

ทหารหญิงทั้งสองรีบปล่อยซูเหยียนลงพร้อมกับหยิบอาวุธขึ้นมา

คือจางฉีเย่!

เขายืนอย่างผงาดและมือทั้งสองของเขาก็แปดเปื้อนไปด้วยเลือด...

"คุณซู! หนีไปเร็วเข้า!" ทหารหญิงทั้งสองตวาดเสียงดัง

ซูเหยียนมองทั้งสองด้วยใบหน้าที่มีน้ำตาอาบแก้ม จากนั้นก็หันหลังเตรียมจะหนีไป

เธอไม่มีทางเลือกอื่น!

หากไม่ไปก็เท่ากับทหารหญิงเหล่านี้จะต้องตายอย่างเปล่าประโยชน์!

ฉะนั้นเธอจำเป็นต้องหนี

พยายามวิ่งหนีไปอย่างสุดความสามารถ!

"ไม่รู้อะไรซะเลย! ซูเหยียน! คุณหาเรื่องใส่ตัวเองนะ ถ้างั้นก็อย่าโทษผมแล้วกัน!"

จางฉีเย่กล่าวพร้อมกับขยับตัวพุ่งเข้าหาทหารหญิงสองคนนั้นราวกับสายฟ้าแล่บ

ควับ!

มีกระแสลมพัดผ่าน

จากนั้นจางฉีเย่ที่อยู่ข้างหน้าก็หายไป

ซูเหยียนเตรียมจะเหนี่ยวไก ทว่ากลับพบว่าปืนในมือของเธอได้หายไปตอนไหนไม่รู้

จางฉีเย่ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งและยืนอยู่ตรงหน้าของเธอพร้อมกับปืนในมือที่เธอถืออยู่เมื่อครู่

"อะไรกัน?" ซูเหยียนตกใจ

เพี๊ยะ

จางฉีเย่ยกฝ่ามือขึ้นจบซูเหยียนจนเธอถอยหลังไปสองก้าวและมีเลือดไหลออกมาที่มุมปาก

"ใช้วิธีการฆ่าตัวตายมาข่มขู่ผมเหรอ? น่าขำ คนธรรมดาอย่างคุณไม่มีทางมาทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าคนอย่างผมหรอก! ซูเหยียน คุณทำให้ผมหมดความอดทนเพราะความดื้อรั้นของคุณเอง!"

เมื่อพูดจบ จางฉีเย่ก็โบกมือ "จัดการผู้หญิงสองคนนั้นต่อหน้าของเธอ!"

"รับทราบ!"

"ไม่! !"

ซูเหยียนตะโกนสุดเสียงอย่างทุรนทุราย