หานซ่าวตัวสั่นเทา ก้นบึ้งหัวใจหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
เขาจะรู้ที่ไหนล่ะว่าตัวเขาเองจะถูกหลอกแล้ว!
ในเวลานี้อาการป่วยของผู้บัญชาการมู่ถึงขั้นภาวะวิกฤติแล้ว ถ้าผู้บัญชาการมู่ตาย อย่างนั้นเขา….ก็ต้องกลายเป็นตัวก่อการหายนะหลักแล้วสิ!
ทำยังไงดี?
จะทำยังไงดี?
หรือว่าฉันต้องกลายเป็นนักโทษของดินแดนมังกรเหรอ?
หานซ่าวหวาดกลัวจนทำอะไรไม่ถูก
“เด็กน้อย อย่ากลัวเลย ฉันเคยพูดแล้ว โชคชะตาฟ้าลิขิต เขามีอายุมาถึงขนาดนี้ ก็เพียงพอแล้ว ช่วยชีวิตไม่ได้ก็คือช่วยชีวิตไม่ได้ อย่าได้คับแค้นใจเป็นกังวลเลย” หญิงชราทอดถอนหายใจอย่างแผ่วเบา ภายในแววตาขุ่นมัวทอประกายเหมือนผ่านโลกมาโชกโชน
“คุณย่า” หานซ่าวอดกลั้นไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา
“เป็นผู้ชายโตขนาดนี้แล้วจะร้องอะไร? เป็นถึงหลานของผู้บัญชาการ! จะมาแสดงท่าทีแบบนี้ได้ยังไง? ถ้าเกิดเขาฟื้นมาแล้ว เห็นท่าทางแบบนี้ของหานซ่าว จะต้องโมโหตายแน่เลย!”
ในเวลานี้ มีคนจำนวนหนึ่งเดินเข้ามา ชายวัยกลางคนหนึ่งในนั้นหรี่ตามองมาทางหานซ่าวและตะโกนขึ้น
หานซ่าวตัวสั่นเทา พูดพลั้งปากเสียงสั่นระริกว่า:“คุณพ่อ! !”
“ทำไมฉันถึงได้มีลูกโง่แบบแกออกมาได้?” หานเหว่ยหลงตะคอกขึ้น และรีบพูดกับชายผู้อาวุโสที่อยู่ด้านข้างว่า:“คุณจ่งเหล่า เชิญคุณรีบลงมือเถอะครับ’”
“อืม!”
ผู้อาวุโสจงเหล่าที่อยู่ด้านข้างรีบเดินมาข้างหน้าทันที เพื่อจับแมะชีพจรผู้บัญชาการมู่
แต่เมื่อสัมผัสข้อมือของผู้บัญชาการมู่ สีหน้าของผู้อาวุโสถึงกับเคร่งขรึมทันที
“ชีพจรเล็กมาก เป็นจุดเส้นตายแล้ว เหลือพยุงอีกแค่ลมหายใจเฮือกสุดท้าย และลมหายใจนี้สามารถหมดไปได้ทุกเวลา สถานการณ์แย่อย่างมาก !”ผู้อาวุโสจงเหล่าพูดขึ้น
“จ่งเหล่า แค่คุณช่วยผู้บัญชาการได้ คุณต้องการอะไรได้หมดทุกอย่าง ไม่มีปัญหาเลย!” หานเหว่ยหลงรีบพูดขึ้น
“ผู้บัญชาการมู่ปกป้องรักษาดินแดนมังกรมาตลอดชีวิต พวกเราได้อยู่อย่างสงบสุข เพราะวีรบุรุษคนแข็งแกร่งเหล่านี้ วันนี้ผมจะทำให้เต็มกำลังความสามารถ เพื่อรักษาผู้บัญชาการมู่ให้ดี!” ผู้อาวุโสพูดขึ้น
“ขอบคุณมากจ่งเหล่า!”
พวกหานเหว่ยหลงตื้นตันใจอย่างมาก
หญิงชราเองก็น้ำตาคลอเบ้ามองไปทางจ่งเหล่าด้วยความหวัง
“คุณปู่!”
ในเวลานี้ มีผู้หญิงผมยาวสวมเสื้อสีแดงวิ่งพุ่งเข้ามาด้านในห้อง
“หลิงเอ๋อร์?”
หานซ่าวตัวสั่นเทา มองมาทางผู้หญิงคนนี้
ใบหน้าเล็กของผู้หญิงคนนี้ละมุนละไมงดงาม รูปร่างได้สัดส่วน ดวงตาทั้งสองข้างสดใส
สีหน้าเธอเต็มไปด้วยความร้อนใจ หลังจากเข้ามาด้านในห้องสายตาของเธอก็จับจ้องมองไปที่ร่างมู่ไท่จี๋ทันที
เมื่อรู้ว่ามีแพทย์ผู้เก่งกาจมารักษามู่ไท่จี๋ ก็สบายใจขึ้นมาไม่น้อย
แต่จุดมุ่งหมายของผู้หญิงคนนี้ชัดเจนเลยว่าไม่ใช่แค่มาหาปู่ของตัวเอง
“หานซ่าว!”
ผู้หญิงคนนี้หันหน้ากลับไปมอง และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“หลิงเอ๋อร์ คุณ….คุณฟังผมอธิบายก่อน!” หานซ่าวตัวสั่นเทา รีบพูดขึ้น
“พูดไร้สาระมันน้อยๆหน่อย !ไสหัวออกมา!” ฝ่ายผู้หญิงพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง
ทุกคนไม่สามารถรับไหวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้
“จ่งเหล่า คุณต้องคิดหาวิธีอีกสิครับ!” หานเหว่ยหลงรีบพูดขึ้น
“คุณคะ ขอร้องนะคะ คุณต้องช่วยปู่ฉันนะ ขอร้องล่ะค่ะ !” มู่เยียนหลิงร้อนใจ เธอจับที่แขนของจ่งเหล่าแล้วพูดขึ้น ภายใต้สถานการณ์คับขันแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าเธอจะคุกเข่าลงที่พื้น
“คุณหนู รีบลุกเร็วขึ้นเถอะครับ” จ่งเหล่ารีบประคองมู่เยียนหลิง แต่ยังคงส่ายหัวเหมือนเดิม:“คุณหนู ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากจะช่วย ตอนนี้ผม…..ก็ทำอะไรไม่ถูก…”
“คุณคะ พวกเราไม่อยากสูญเสียคุณปู่ไป ดินแดนมังกรไม่มีคุณปู่ไม่ได้ ขอร้องนะคะ ฉันขอร้อง!” เด็กผู้หญิงพูดด้วยหัวใจแตกสลาย น้ำตาก็ไหลลื่นอาบลงมาลงบนใบหน้าขาวละมุน
จ่งเหล่าสีหน้าลำบากใจ เขามองไปที่ร่างของมู่ไท่จี๋ และได้แต่เกลี้ยกล่อมเด็กผู้หญิงให้ปล่อยวาง
แต่เวลานี้ เหมือนสายตาของจ่งเหล่าพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จู่ๆเขาก็เบิกตาโพลงกว้างทันที รีบมองพิจารณาร่างของมู่ไท่จี๋อย่างละเอียด รีบถามขึ้นว่า: “รูเข็มเหล่านี้….ใครเป็นคนฝังเหรอ?”
“รูเข็ม?”
ทุกคนชะงักงัน
“ไม่ทราบ”ห่านซ่าวส่ายหัว พูดขึ้น
“รูเข็มเหล่านี้ โดยส่วนใหญ่เป็นรอยที่หมอคนก่อนหน้านี้ที่รักษาผู้บัญชาการทิ้งไว้ แต่ไอ้เด็กหานจ้าวคนนี้ถูกคนหลอกหลวง เลยขับไล่หมอคนนั้นไปแล้ว”เวลานี้ หญิงชราพูดขึ้นทันที
จ่งเหล่าตะโกนพูดทันทีว่า:“หมอเหล่านี้ตอนนี้อยู่ที่ไหน?”
“จ่งเหล่า ทำไมเหรอ?”ทุกคนถามอย่างไม่เข้าใจ
“ถ้าผมเดาไม่ผิด นี่น่าจะเป็นเข็มห้าธาตุ!นี่คือการฝังเข็มแบบโบราณที่ไร้ผู้สืบทอดต่อกันมา ถ้าหากผู้บัญชาการมู่ได้รับการฝังเข็มแบบนี้ อาจจะยังมีความหวัง!” จ่งเหล่ารีบพูดขึ้น
คำพูดนี้เปล่งออกมา ทุกคนถึงกับตื่นตะลึง
“เร็ว !รีบไปหาหมอเหล่านี้มา เร็ว !”หานเหว่ยหลงตะโกนออกมาทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...