สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2266

ความรู้สึกของจ้าวจื้อเต๋อ หลินหยางนับว่าเข้าใจ

เขาลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นยื่นมือออกไปหยิบกระดาษนั้นมา

“ขอบคุณมากครับ ผู้อาวุโสจ้าว”

“ครับ! ครับ! หมอเทวดาหลิน พรสวรรค์ผมไม่สูง ปัญญาระดับพื้นๆ ถึงแม้ว่าเรียนรู้ทักษะการฝังเข็มซานเจิ้นนี้ได้ แต่ก็ยากที่จะเผยแก่นแท้ออกมาได้ ถ้ามันอยู่ในมือคุณแล้ว มันก็จะสามารถแสดงพลานุภาพได้เต็มที่!”จ้าวจื้อเต๋อพูดด้วยความดีใจ ดื่มน้ำชาในแก้วจนหมดเลย

เมื่อคนอื่นเห็นแบบนี้ ก็ยิ้มออกมาจากใจ ทยอยขอเอากระดาษกับปากกา เพื่อมาเขียนวิชาที่สูญหายไปของตนเองมอบให้กับหลินหยาง

หลินหยางรู้ความหมายของพวกเขา

พวกเขาคาดหวังว่าความรู้ทางการแพทย์แผนจีนโบราณดินแดนมังกรจะสามารถสืบทอดพัฒนาต่อไปได้ และพวกเขาหวังว่าวิชาที่สูญหายไปของตนเองจะสามารถส่งเสริมให้เจริญรุ่งเรืองได้

ตอนนี้ได้พบเจอหลินหยางผู้นี้ที่มีทักษะทางการแพทย์เป็นอัจฉริยะ พวกเขารู้สึกชื่นชอบมาก แต่พวกเขาไม่สามารถรับหลินหยางเป็นลูกศิษย์ได้ ถึงอย่างไรหลินหยางก็มีทักษะทางการแพทย์สูงกว่าพวกเขา ดังนั้นพวกเขาเลยทำได้แค่แชร์วิชาที่สูญหายตนเองให้ และหวังว่าหลินหยางจะทำให้ความฝันพวกเขาเป็นจริงได้

ไม่นาน ในมือของหลินหยางก็เต็มไปด้วยกระดาษมากมาย

เขามองใบสั่งยาที่เขียนแน่นขนัดเหล่านี้ หัวใจก็พองราวกับคลื่นลูกใหญ่

“ขอบคุณทุกท่านมากครับ!”

หลินหยางลุกขึ้น โค้งคำนับเล็กน้อยต่อหน้าทุกคน

ทุกคนยิ้มไม่พูดอะไร ดวงตามีความชื่นชมกับปลื้มปิติ

ในเวลานี้ จู่ๆด้านในโรงน้ำชาก็มีเสียงดังขึ้นมา

เมื่อมองไป ก็ได้ทหารหลายคนเดินเข้ามากับกลุ่มผู้ชายผู้หญิงจำนวนหนึ่ง

คนเป็นผู้นำก็คือมู่เยียนหลิง!

“คุณหนู พวกเขาอยู่นั่น!” ทหารคนหนึ่งเห็นหลินหยางที่โต๊ะนี้ จึงตะโกนขึ้นทันที

มู่เยียนหลิงเห็นแบบนี้ ก็เดินสาวเท้าเข้ามา

“พวกคุณทุกคน รีบกลับไปรักษาคุณปู่กับฉันเดี๋ยวนี้! ได้ยินไหม? “ มู่เยียนหลิงกวาดสายตามองไปรอบๆ และตะโกนขึ้น

พอเปล่งวาจาแบบนี้ออกมา ทุกคนถึงกับคิ้วขมวดขึ้นมาเป็นปม

“คุณหนู ก่อนหน้านี้พวกเราไปรักษาผู้บัญชาการมู่แล้ว พวกเราถูกคนของพวกคุณขับไล่มา! ตอนนี้ต้องการให้พวกเรากลับไปรักษาให้กับผู้บัญชาการมู่เหรอ? มีเหตุผลแบบนี้ที่ไหนกัน? พวกเราเป็นเครื่องมือ เป็นหุ่นเหรอ? จะเรียกให้มาก็มา จะไล่ให้ไปก็ไป พวกคุณดูถูกคนเกินไปแล้ว!”จ้าวจื้อเต๋อพูดขึ้น

“นั่นสิ!”

จ้าวจื้อเต๋อและคนอื่นก็เกิดความกระสับกระส่ายแล้ว

ถึงอย่างไรพวกเขาก็เป็นแค่หมอที่ซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมา ถึงแม้จะถูกเชิญให้มาบนเกาะไป๋จี๋ พวกเขาก็มีพลังไม่น้อย เมื่อเทียบกับมู่เยียนหลิงแล้ว ยังคงมีความต่างกันอยู่มาก

“ไม่เจียมตัว! ไร้มารยาทที่มาลุ่มล่ามแบบนี้! เด็กน้อย!พวกคุณทำแบบนี้ได้ยังไง! !”ชายชราคนหนึ่งโมโหลุกขึ้นยืน ตัวสั่นระริกชี้ไปทางมู่เยียนหลง

“ผู้บัญชาการมู่เป็นคนใช้ชีวิตอย่างเปิดเผย ใจคอกว้างขวางและตรงไปตรงมาตลอด ทำไมถึงได้มีหลานอย่างคุณที่กระทำอย่างป่าเถื่อนแบบนี้ได้?”

“น่าโมโหจริงๆ!”

คนอื่นก็พากันโกรธมาก แต่ก็จนปัญญาทำอะไรไม่ได้

และในเวลานี้ หลินหยางพูดทันทีว่า:“คุณชื่ออะไร?”

พอพูดคำนี้ออกมา มู่เยียนหลิงก็มองไปที่หลินหยาง คิ้วขมวดเป็นปมพูดว่า:”คุณเป็นใคร?พวกเราเคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่า?”

“คุณหนู คุณต้องเคยเจอเขาแน่นอน เขาคือหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิน !”ทหารข้างๆพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“คุณคือหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉินเหรอ?”มู่เยียนหลิงตื่นตะลึง