สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2274

"พี่!"

มู่เยียนหลิงและมู่เทียนหลงรีบวิ่งเข้าไปเพื่อประคองตัวอวี๋เสี่ยวถง

"ไสหัวออกไปให้หมด ฉันยังไม่ทันได้คิดบัญชีเลย!" ฮวาเฟยอวี่กล่าวอย่างเย็นชา

"ฮวาเฟยอวี่ คุณคิดจะฆ่าพี่สาวของผมอย่างนั้นเหรอ?" มู่เทียนหยวนกล่าวอย่างเย็นชา

"พี่สาวของคุณทำร้ายศิษย์พี่ของฉัน ทำไมฉันจะฆ่าพี่สาวของคุณไม่ได้? รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้! ถ้ายังไม่ออกไป ระวังว่าฉันไม่ปล่อยพวกคุณเอาไว้แน่!" ฮวาเฟยอวี่กล่าวอย่างเย็นชา

"ไสหัวไป!"

มู่เทียนหยวนพุ่งเข้าใส่ฮวาเฟยอวี่อย่างหมดความอดทน

ทว่าฮวาเฟยอวี่เองก็รีบร่นถอยอย่างรวดเร็ว

"จัดการ!"

มู่เทียนหยวนตะคอกออกไปพร้อมกับพุ่งเข้าใส่

บรรดาทหารที่ติดตามเขามาต่างก็วิ่งเข้าไปอย่างคลุ้มคลั่ง

"ดี! ดีมาก! ในเมื่อพวกคุณอยากตาย! งั้นฉันจะทำความต้องการของพวกคุณ!" ฮวาเฟยอวี่หันไปกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด "ผู้อาวุโสสุริยันจันทราอยู่ไหน?"

"คุณหนูออกคำสั่งมาได้เลย!"

"ในเมื่อตระกูลมู่ไม่ยอมอ่อนข้อและไม่ฟังคำเตือน งั้นเราก็ลงมือฆ่าพวกเขาอย่างไม่เกรงใจได้เลย! อย่าให้ใครเหลือรอดออกไปได้ล่ะ!"

"ครับ! คุณหนู!"

ผู้อาวุโสทั้งสองหัวเราะและรวบรวมพลังอาฆาตออกมาด้วยแววตาที่เกรี้ยวกราดและพุ่งเข้าหามู่เทียนหยวน

"ระวังท่านแม่ทัพ!"

บรรดาทหารต่างพากันร้องเรียกอย่างพร้อมเพรียงกัน

พละกำลังประหลาดระหว่างฝ่ามือทั้งสองของพวกเขาก่อตัวขึ้นอีกครั้งราวกับใยแมงมุมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปที่เขา

สีหน้าของมู่เทียนหยวนเปลี่ยนไปและจากนั้นก็รีบหยิบดาบยาวออกมาฟัน

ทว่าใยแมงมุมขนาดใหญ่นี้เสมือนทำมาจากอากาศและแป้งผงพิเศษที่ดาบธรรมดาไม่สามารถตัดขาดได้

ท่ามกลางสถานการณ์ที่วิกฤตินี้ มู่เทียนหยวนรีบพลิกตัวหลบ ทว่าขาข้างหนึ่งของเขากลับไปโดนเส้นใยนั้นจนทำให้เกิดเป็นรอยบวมช้ำและซูบซีดลงทันที

เมื่อสักครู่นี้หากเขาช้ากว่านี้เพียงนิดเดียว เกรงว่าเขาคงไม่ต่างไปจากบรรดาทหารก่อนหน้านี้ที่กลายเป็นศพแห้ง

ทหารคนหนึ่งยิงปืนออกไปเพื่อหวังว่าจะหยุดยั้งผู้อาวุโสสุริยันจันทราทั้งสองได้

ปัง ปัง ปัง ปัง....

ลูกกระสุนปืนสีฟ้าที่ทำขึ้นพิเศษถูกยิงออกไปเหมือนดาวตก

แต่ขณะนี้เอง เส้นพลังปราณใยแมงมุมก็พุ่งเข้ามาโจมตีหลินหยาง

"คุณย่า ระวัง!" มู่เทียนหยวนตะโกนสุดเสียง

หลินหยางรีบยกมือขึ้นคว้า

แต่วินาทีต่อมา มือข้างหนึ่งที่เหี่ยวแห้งก็มากดแขนของเขาและคว้าเส้นใยพลังปราณนั้นไปได้ก่อน

คือหญิงชรา!

ควับ!

ดูเหมือนว่าหญิงชราจะมีวิชาเล็กน้อย การเคลื่อนไหวของเธอรวดเร็วมาก ทว่าขณะที่มือของเธอคว้าไปสัมผัสเส้นใยพลังปราณนั้นเข้าก็เปลี่ยนสีทันที มือที่เหี่ยวแห้งอยู่แต่เดิมกลับเหมือนโครงกระดูกยังไงยังงั้น และพิษของผงแมลงดูดพลังก็เริ่มแทรกซึมเข้าไปในข้อมือของเธออย่างเชื่องช้า

สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปและจากนั้นก็รีบหยิบเข็มเงินขึ้นมาแทงไปที่ข้อมือของหญิงชราเพื่อหยุดยั้งพิษ จากนั้นก็กรีดนิ้วของเธอเพื่อทำการปล่อยเลือดเสียออกมา

หลังจากการดำเนินการอยู่หลายขั้นตอน ในที่สุดฝ่ามือของหญิงชราก็กลับคืนมาเกือบเป็นปกติ

ทว่าเธออายุมากขนาดนี้แล้ว มีหรือที่จะทนแบบนี้ได้นาน? หญิงชราในตอนนี้ทั้งอ่อนล้าและหน้าซีดเผือดอย่างมาก

หลินหยางกำลังจะพูดอะไร ทว่าหญิงชรากลับพูดแทรกขึ้นมาก่อนอย่างอ่อนล้า "พ่อหนุ่ม ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

หลินหยางตกใจ