ความจริงหลินหยางไม่อยากสนใจเรื่องนี้เลย เดิมทีเขาก็เป็นคนกลัวเกิดความวุ่นวายอยู่แล้ว อีกอย่างตอนนี้ตัวเองก็มีเรื่องวุ่นวายมากมายที่ต้องสะสางอยู่ จะมีเวลามาเพิ่มอีกที่ไหนกัน?
แต่พอมาถึงช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ ถ้าทำเป็นนิ่งเฉยไม่แยแส นั่นไม่ใช่ว่าผิดคำพูดที่เป็นมาตรฐานของเขาเหรอ?
“คุณยาย คุณไปพักผ่อนอยู่ด้านข้างเถอะครับ ที่นี่ มอบหมายให้ผม”หลินหยางทอดถอนหายใจออกมา แล้วพูดขึ้น
“พ่อหนุ่ม คุณทำอะไรนี่? หรือว่าคุณต้องการที่จะเข่นฆ่ากับเขา? อย่าไป! มันอันตรายเกินไป รีบมานี่ ฉันให้คนพาคุณหนีไป!”หญิงชราตะโกนด้วยความกังวล
หลินหยางยิ้มเล็กน้อย จากนั้นหันเดินไปทางนั้น
พวกมู่เทียนหยวน อวี๋เสี่ยวถงในเวลานี้พ่ายแพ้ราบคาบ ไม่กล้าที่จะไปต่อต้านฝีมือแปลกประหลาดของผู้อาวุโสสุริยันจันทราทั้งสองแล้ว
ทหารทั้งหมดของตระกูลมู่ถูกรวบไว้หมดแล้ว
ทางด้านนี้สามารถพูดได้เลยว่าแพ้ย่อยยับ
ความเป็นจริงถ้าจะหนีตอนนี้ ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว
ส่วนคนเหล่านี้จะอยู่ถึงตอนกองกำลังทหารที่ตั้งอยู่บริเวณใกล้เคียงกับหน่วยลาดตระเวนมาถึงหรือไม่นั้น ยังไม่รู้กันเลย
“ทั้งสองท่าน แค่พอประมาณก็พอแล้ว ไม่ต้องสู้ต่อไปแล้ว”
หลินหยางตะโกนขึ้น
ผู้อาวุโสสุริยันจันทราทั้งสองที่พุ่งมาไม่ยอมหยุด
ผู้อาวุโสผมยาวหนึ่งในนั้นตะคอกเสียงเย็นชาว่า“แกเป็นเด็กน้อยที่ออกมาจากไหน? ถึงกล้ากำเริบเสิบสานที่นี่? ฉันจะจัดการแกก่อน!”
พูดแล้ว ฝ่ามือหนึ่งก็หันไปที่หลินหยาง
ฟิ้วๆๆ…
พลังมหาศาลพุ่งมา ราวกับจะล้อมรอบหลินหยางไว้
แต่หลินหยางไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย เขาพลิกมือคว้าจับ คิดไม่ถึงว่านะสามารถกำด้ายไหมเหล่านั้นไว้ได้ จากนั้นสะบัดกลับไปหาผู้อาวุโสผมยาว
“อะไรกัน?”
ทุกคนชะงักงัน
ผู้อาวุโสตื่นตะลึงพรุงเพริด รีบหลบซ่อนอุตลุด โชคดีที่ไม่ถูกพลังผงแฉลบโดน
ผงแมลงดูดอากาศนี้ ถึงแม้พวกเขาจะใช้มันต่อสู้รับมือกับคน แต่ตัวเองกลับไม่มีความสามารถที่จะรับมือกับมันได้ ถ้าไปโดนล่ะก็ พวกเขาก็หนีไม่พ้นถูกดูดหายวับแน่
แต่สิ่งที่ทำให้เขาตื่นตะลึงคือทำไมหลินหยางถึงสามารถใช้มือจับผงนี้ได้?
ต้องรู้นะว่าของสิ่งนี้เป็นเหมือนลมเหมือนน้ำ พอสัมผัสโดนมันก็กระจายหาย!
ผู้อาวุโสหัวล้านที่อยู่อีกด้านหนึ่งรู้สึกได้ว่าผิดปกติ เลยหยุดลงทันที
“ตอนนี้ผิดปกติ!”ผู้อาวุโสผมยาวพูดด้วยเสียงอึมครึม
“เด็กเปรต แกเป็นใคร?”ผู้อาวุโสหัวล้านตะคอกขึ้น
“หมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิน”
“หมอเทวดาหลิน? ไม่เคยได้ยินชื่อ หรือเป็นคนที่ถูกเชิญมาตรวจรักษาโรคให้กับผู้บัญชาการมู่?เชอะ! เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม รนหาที่ตาย!”
ผู้อาวุโสสุริยันจันทราทั้งสองพูดด้วยความไม่พอใจ จากนั้นใช้กันออกแรงโจมตีไปทางหลินหยาง
“ช่วยเหลือ!”
พวกมู่เทียนหยวนตะโกนขึ้น
แต่เมื่อเห็นทั้งสองคนสะบัดมืออย่างบ้าคลั่ง เส้นอากาศที่เรียวยาวและแปลกประหลาดก็กลายเป็นคลื่นขนาดใหญ่เข้ามาปกคลุมหาพวกเขา
“พี่ ก่อนหน้านี้พี่บอกว่า….จะทำอะไรกับหมอเทวดาหลินนะ? ? ”มู่เยียนหลิงมองไปทางหลินหยางด้วยความตื่นตะลึง และถามด้วยความอึ้ง
อวี๋เสี่ยวถงอ้ำๆอึ้งๆ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“เรื่องนั้น….ถือว่าพี่ไม่ได้พูด ถือว่าพี่ไม่ได้พูดก็แล้วกันนะ….”
หมัดนี้โจมตีผู้อาวุโสสุริยันจันทราทั้งสอง ทำให้เขาไม่กล้าบุ่มบ่าม
ฮวาเฟยอวี่สีหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา
“ตาแก่สองคน ตายหรือยัง?”เธอด่าด้วยความไม่พอใจ
“คุณหนู พวกเราไม่เป็นไร!”
“ไม่เป็นไรก็โจมตีสิ ฆ่าไอ้คนรนหาที่ตายนี้ทิ้งซะ
“คุณหนู คนผู้นี้ไม่ธรรมดา! บุ่มบ่ามไม่ได้”ผู้อาวุโสผมยาวพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“คิดไม่ถึงว่าพวกแกจะกลัวมัน?”ฮวาเฟยอวี่โมโหจนตัวสั่นระริก
“เขาไม่ใช่หมอธรรมดาทั่วไป!”
ผู้อาวุโสหัวล้านจ้องมองหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เด็กเปรต ความเป็นจริงแล้วแกใช้วิธีการอะไร? คิดไม่ถึงว่าจะมีภูมิเลี่ยงผงแมลงดูดอากาศของพวกเราได้?”
หลินหยางส่ายหน้าพูดว่า”ผมไม่ได้ภูมิป้องกันผงแมลงดูดอากาศ”
“แล้วทำไมแกถึงได้มองข้ามผงแมลงดูดอากาศได้?”ผู้อาวุโสหัวล้านถามด้วยความตื่นตะลึง
“เหตุผลง่ายมาก ผมใช้เข็มเงินเพิ่มชี่พลังในร่างกายให้มากขึ้น ทำให้ผงแมลงดูดอากาศของพวกคุณไม่สามารถดูดชี่อากาศในร่างกายของจนหมดสิ้นได้ แบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าได้แล้วเหรอ?”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ
พอพูดคำนี้ออกมา บริเวณโดยรอบถึงกับเงียบ….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...