สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2332

"หมอเทวดาหลิน!"

"โชคดีที่สุดเลย! เรารอดแล้ว!"

"หมอเทวดาหลินมาแล้ว!"

คนของตระกูลเย่ดีใจและต่างหันไปคุกเข่าโขกศีรษะให้หมอเทวดาหลินด้วยแววตาเปล่งประกาย

"หมอเทวดาหลิน ได้โปรดช่วยตระกูลเย่ของเราด้วยเถอะ!"

เย่ซวินซิงโขกศีรษะกับพื้นอย่างแรงจนมีเลือดออก

นี่เป็นเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยเหลือตระกูลเย่ได้แล้ว!

หลินหยางชำเลืองมองเย่ซวินซิงและหันไปมองเซียนเจิ้นเยว่

เพียงแวบเดียวหลินหยางก็สัมผัสได้ถึงความไม่ธรรมดาและอะไรบางอย่างในตัวเธอ

ช่างเป็นคนที่น่าหวาดกลัวคนหนึ่งจริงๆ!

"คารวะเซียนเจิ้นเยว่" หลินหยางกล่าวอย่างเกรงใจ

"คุณคือ?"

"หมอเทวดาหลินแห่งเจียงเฉิน"

"ไม่เคยได้ยิน! ฉันยังยืนยันคำเดิม ฉันจะฆ่าทุกคนที่กล้ามาขัดขวางฉัน คุณอยากตายก่อนคนพวกนี้อย่างนั้นเหรอ?" เซียนเจิ้นเยว่กล่าวอย่างเย็นชา

"ผมรู้ว่าต้าเซียนและตระกูลเย่มีเรื่องบาดหมางกัน แต่ผมคิดว่าตระกูลเย่ไม่มีทางทำผิดต่อต้าเซียนอย่างไร้เหตุผล ไม่แน่อาจมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้! ระงับความโกรธแล้วเรามานั่งพูดคุยกันดีๆ เพื่อหาทางออกให้กับปัญหานี้จะดีกว่า" หลินหยางกล่าว

"ทางออก? ฮึ! ฉันพูดไปแล้วว่าให้พวกคุณทำให้ลูกชายฉันฟื้น หรือให้ฉันทำลายตระกูลเย่! ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ งั้นฉันจะให้คุณเลือก ถ้าคุณทำให้ลูกชายฉันฟื้นขึ้นมาได้ ฉันไม่เพียงจะยอมปล่อยตระกูลเย่ไป แต่ยังยอมเป็นพันธมิตรกับตระกูลเย่ไปตลอดและคอยปกป้องดูแลคนของตระกูลเย่ไปตลอดชีวิตจนกว่าฉันจะตายจากโลกนี้ไป! พวกคุณทำได้ไหม?" เซียนเจิ้นเยว่กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์

คุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยและคนอื่นๆ ต่างหัวเราะชอบใจ

"ต่อให้หมอเทวดาหลินมีทักษะการแพทย์สูงส่งมากขนาดไหนก็ไม่มีทางทำให้คนตายฟื้นขึ้นมาได้หรอก?"

"ฉันเคยได้ยินฝีมือของหมอเทวดาหลิน เขามีวิชาที่ทำให้คนตายฟื้นขึ้นมาได้จริง แต่สำหรับคนที่เพิ่งตายไปไม่นานเท่านั้น ลูกชายของเซียนเจิ้นเยว่ตายไปตั้งหลายปีแล้วจะช่วยให้ฟื้นกลับขึ้นมาได้ยังไง? ถ้าเขามีความสามารถขนาดนั้น เขาไม่กลายเป็นเทวดาไปแล้วเหรอ?"

"ก็จริง"

ทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์และหัวเราะชอบใจ

"หมอเทวดาหลิน คุณอย่าสนใจพวกเราเลย วันนี้เป็นคราวเคราะห์ของตระกูลเย่ ฉันได้เตรียมตัวเตรียมใจมานานแล้ว เราทุกคนก็เตรียมพร้อมที่จะตายลงแล้ว! เราไม่อยากทำให้คุณต้องมีปัญหาไปด้วย คุณรีบไปจากที่นี่เถอะ" คุณผู้หญิงเย่กล่าวเสียงแหบแห้งหลังจากถูกประคองขึ้นมา

"คุณผู้หญิงพูดแบบนี้ก็เกินไป ผมบอกแล้วว่าเย่ซินอวี่คือน้องสาวของผม เรื่องของตระกูลเย่ก็เหมือนเรื่องของผม! ในเมื่อวันนี้ผมมาแล้ว ผมไม่มีทางทิ้งพวกคุณอย่างแน่นอน!" หลินหยางกล่าว

"สารเลว! คุณไม่เห็นฉันในสายตาเลยหรือไง?"

เซียนเจิ้นเยว่โมโหและเหวี่ยงฝ่ามือมาทางหลินหยางทันที

"คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! เหิมเกริมนัก!"

ตู้ม! !

พลังความกดอากาศที่น่าประหลาดใจตกลงมาจากท้องฟ้า กดทับลงมาที่หลินหยางเหมือนภูเขาขนาดใหญ่

เรือนหลังนั้นที่อยู่ภายใต้หลินหยางถูกบดขยี้เป็นผงทันที

แต่หลินหยางยืนอยู่กลางอากาศโดยไม่ขยับ และไม่ได้รับผลกระทบจากพลังนี้แม้แต่นิดเดียว

เซียนเจิ้นเยว่ขมวดคิ้ว "คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะมีพละกำลังอยู่บ้าง"

"ทำไมเซียนเจิ้นเยว่ถึงต้องบีบบังคับคนอื่นแบบนี้?" หลินหยางส่ายหัว

"ฉันมาเพื่อบีบบังคับ แล้วคุณจะทำอะไรฉันได้?"

เซียนเจิ้นเยว่พุ่งไปหาหลินหยางอย่างไม่ออมมือ

ทันใดนั้น หลินหยางก็รู้สึกราวกับว่ามีกองกำลังทหารนับพันพุ่งเข้ามาหาเขา ความกดดันนั้นไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

เมื่อรู้ว่าศัตรูคนนี้ไม่ธรรมดา หลินหยางจึงรีบหยิบเข็มมังกรหงเหมิงทันทีและทิ่มไปที่จุดฝังเข็ม และในขณะเดียวกันก็เปิดใช้งานพลังของเลือดวิญญาณเพื่อต้านทานกับเซียนเจิ้นเยว่

วูบ วูบ วูบ...

หลังจากการเพิ่มขึ้น พลังของหลินหยางก็เพิ่มขึ้นถึงขีดสุด

เซียนเจิ้นเยว่รู้สึกประหลาดใจ แต่ความโกรธแค้นบนใบหน้าของเธอนั้นกลับเพิ่มมากยิ่งขึ้น

"สมควรตาย! ! จันทร์ทะลวงกาแล็กซี!"

เธอกรีดร้องเสียงดังและฝ่ามือของเธอก็ปล่อยพลังที่เหมือนสายน้ำซึ่งแผ่กระจายไปยังหลินหยาง เสมือนผ้าคลุมหน้าที่อ่อนบาง

หลินหยางขมวดคิ้วและหลบทันที

ทุกที่ที่ผ้าโปร่งแสงผ่านไป ทุกสิ่งที่สัมผัสจะกลายเป็นฝุ่น ซึ่งน่ากลัวเป็นพิเศษ

"ผนึก! !"

เซียนเจิ้นเยว่ผนึกบางสิ่งด้วยมือของเธอ

ควับ ควับ ควับ....

รอยประทับซึ่งบางราวกับผ้าคลุมหน้า โอบเข้าหาหลินหยางอย่างรวดเร็ว ราวกับดอกไม้ที่กำลังจะออกผล

หลินหยางหลบไปทางซ้ายและขวา จากนั้นก็พบว่าผ้าคลุมอยู่ทุกหนทุกแห่ง และไม่มีทางที่จะล่าถอย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน