สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2334

"อะไรกัน?"

เซียนเจิ้นเยว่สูดหายใจเข้าและยังตั้งสติไม่ได้

ผัวะ!

จากนั้นก็เห็นแขนทั้งสองข้างของหลินหยางจู่ๆ ก็มีไฟประหลาดปะทุขึ้นอย่างร้อนระอุ!

เซียนเจิ้นเยว่หน้าถอดสีและรีบกระตุ้นพลังเพื่อดับไฟ

แต่ไม่ว่าเธอจะกระตุ้นพลังมากแค่ไหนก็ไม่สามารถดับเปลวเพลิงนี้ได้

เซียนเจิ้นเยว่รีบปลดปล่อยพลังออกมาเพื่อทำให้หลินหางกระเด็นออกไปและรักษาระยะห่าง

หลังจากรักษาระยะห่างได้ เธอก็รีบกระตุ้นพลังเพื่อดับไฟที่ลุกลามตามร่างกาย จากนั้นก็พบว่าเปลวไฟดหล่านี้มีความดุร้ายและจำเป็นต้องใช้พลังทั้งหมดเพื่อดับไฟ ทำให้เธอหมดพลังกับสิ่งนี้ไปอย่างมาก

"นี่คือ...ราชาไฟประหลาดหลากสี! คุณฝึกฝนวิชาราชาไฟประหลาดหลากสีด้วยเหรอ?" เซียนเจิ้นเยว่ตกใจอย่างมาก

"เปลวไฟเล็กน้อยแค่นี้จะไปน่ากลัวอะไร? เดี๋ยวจะทำให้คุณได้เห็นเปลวเพลิงที่แท้จริง!"

หลินหยางกล่าวและทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ฉายแสงที่เจิดจ้ายิ่งกว่าดวงอาทิตย์

ดูเหมือนจะมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในรูม่านตาของเขา!

จากนั้นเขาก็พลิกฝ่ามือออก

วูบ!

เสาเพลิงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าจากฝ่ามือของเขา

หลังจากที่เสาเพลิงค่อยๆ อ่อนลง ก็พบว่าภายในเสาเพลิงมีดอกบัวเปลวไฟเบ่งบานอยู่

เปลวเพลิงสีขาวได้จุดกลีบดอกบัวใสราวกับรอยหมึกที่วาดโดยจิตรกรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก สวยงามและน่าหลงใหล!

แต่ในสายตาของเซียนเจิ้นเยว่ สิ่งนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ

"ดอกบัวขาวล้างโลก นั่นคือดอกบัวขาวล้างโลกใช่ไหม? และ...คุณกำลังฉีดพลังเปลวไฟเข้าไปในดอกบัวขาวล้างโลก? คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณต้องการทำลายหลงชวนทั้งเมืองเลยหรือไง? ?" เซียนเจิ้นเยว่ร้องอุทาน

"หลงฉวนไม่สามารถทำลายได้ คุณต่างหากที่ควรถูกทำลาย!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม ทันใดนั้นก็โยนดอกบัวขาวล้างโลกขึ้นไปในอากาศ จากนั้นก็กระโดดขึ้นไล่ตามดอกบัวสีขาว

ผู้คนนับไม่ถ้วนในหลงชวนเงยหน้าขึ้นมอง

ขณะที่ยังมองเห็นไม่ชัด

ตู้ม! !

เกิดการระเบิดครั้งใหญ่เหนือน่านฟ้าเมืองหลงชวน

หลังจากนั้น ฉากอันน่าทึ่งก็ปรากฏต่อสายตาของทุกคนในหลงชวน

มันยังปรากฏต่อสายตาของลูกศิษย์ของเซียนเจิ้นเยว่ด้วยเช่นกัน!

คือดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์บานสะพรั่ง ใหญ่โตและวิจิตรงดงามยิ่งนัก

มันปกคลุมดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ ไล่เมฆขาวออกไป ย้อมท้องฟ้าสีครามให้ซีดลง และทำให้สีของโลกจางลง

แต่ดอกบัวดอกนี้ยังไม่บานเต็มที่ แต่เหี่ยวลงอย่างรวดเร็วและในที่สุดก็มารวมกันที่ใจกลาง

และในส่วนกลางนั้นมีร่างเหมือนเทพเจ้ายืนอยู่อย่างภาคภูมิ

เป็นชายที่มีผิวสีหยกใสและผมสีขาว

รูม่านตาของชายคนนั้นซีด ผมสีขาวปลิวไสว กล้ามเนื้อได้สัดส่วน และรัศมีของเขาเหมือนเทวดา ซึ่งทำให้ผู้คนศรัทธาและไม่กล้ามองตรงไปที่เขา

เขายืนอยู่บนท้องฟ้าอย่างภาคภูมิ มองเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

พลังและจิตวิญญาณนั้นหาตัวจับยากในโลก!

ถ้าจะบอกว่าเซียนเจิ้นเยว่คือเทพยดา

งั้นชายคนนี้ต้องเป็นเทวดาแน่นอน!

ยอดฝีมือจำนวนมากในหลงชวนต่างมองดูด้วยความสยดสยอง

สุ่ยเซิ่งอู่จ้องมองด้วยตาเบิกกว้างที่ร่างบนท้องฟ้า และหัวใจของเขาสั่นอย่างรุนแรง

"นั่นคืออะไร?"

คุณชายเป่ยและคนอื่นๆ ตกใจจนขาอ่อนและทรุดลงกับพื้นทันที

"เขา...เขาคนนี้...คือหมอเทวดาหลิน?" เย่ซวินซิงรู้สึกหนาวเหน็บจนขาสั่น

จู่ๆ เขาก็รู้สึกมีความรู้สึกหวาดกลัวอย่างแปลกประหลาดเกิดขึ้นในใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ความน่ากลัวนี้ ทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้

เป็นความกดดันที่ผู้มีอำนาจยัดเยียดให้กับมดดำเล็กอย่างพวกเขา!

มันเป็นความน่ากลัวที่มีมาแต่กำเนิด!

"ฉันเลือกถูกแล้ว!"

สุ่ยเซิ่งอู่ถอนหายใจอย่างโล่งอกและพึมพำออกมา

"คุณ...คุณชาย คุณว่ายังไงนะ?" คนที่อยู่ข้างๆ ถามเสียงสั่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน