สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2603

อ้ายหร่านดูออก หลินหยางเป็นคนคลั่งไคล้ทางการแพทย์ อีกทั้งคลั่งไคล้มากด้วย

ถ้าไม่เอาอันนี้ให้เขา เธอเกรงว่าเขาจะลิ้มรสดอกไม้และพืชแปลกๆ ที่เขาไม่เคยเห็นตลอดทางแน่นอน

“ขอบคุณครับผม!”

หลินหยางรับสารานุกรมยาและการรักษามา จากนั้นก็อยากจะเปิดอ่านขึ้นมาทันที

“หมอเทวดาหลิน คุณไม่ใช่ว่าต้องรีบจัดการเทียนเจียวสูงสุดเหรอ? ถ้าพวกเราช้าอยู่อย่างนี้ เกรงว่าจะเสียเวลาที่ดีที่สุดไป รีบกันหน่อยเถอะค่ะ”อ้ายหร่านพูดขึ้น

“ได้ๆ! พวกเราไปกันเลย!”

หลินหยางรีบพยักหน้า จากนั้นรีบสาวเท้าเดิน แต่สายตากลับยังมองที่สารานุกรมเล่มนั้นอยู่

อ้ายหร่านส่ายหน้า ขี้เกียจที่จะเกลี้ยกล่อมละ

หลินหยางเดินไปด้วยอ่านไปด้วย มองดูแล้วไม่เหมือนคนที่กำลังจะไปฆ่าคน กลับกันเขาเหมือนนักเรียนที่ขยันมุมานะ

แม้ว่าสารานุกรมนั้นจะเล่มหนา แต่เวลาเพียงไม่นาน หลินหยางก็ปิดตำราลงด้วยความพึงพอใจ

“อ้อ? ไม่อ่านแล้วเหรอ?”อ้ายหร่านถามด้วยความลังเลใจ

“ไม่อ่านแล้ว”

หลินหยางยิ้ม แต่สายตากลับจ้องมองสองข้างทาง เมื่อเขาเห็นยาสมุนไพร เขาก็รีบวิ่งไปเด็ด ถึงแม้จะไม่ชำนาญ แต่เมื่อเด็ดตามวิธีการของตำรา ก็ไม่ได้มีความผิดพลาดอะไร

“คุณนี่หายใจเข้าหายใจออกเป็นทักษะทางการแพทย์จริงๆ”

เมื่อเห็นวิธีเด็ดสมุนไพรของหลินหยาง อ้ายหร่านจึงพยักหน้าด้วยความชื่นชม

“ยาสมุนไพรเหล่านี้ไม่มีด้านนอก วันนี้มาแล้ว ผมเลยอยากเอาไปด้วย”หลินหยางพูดพร้อมกับเด็ดสมุนไพร

“สมุนไพรเหล่านี้เกิดอยู่ที่ดินแดนแห่งความเงียบและความตายล้วนเป็นของไม่มีค่า คุณอยากได้แค่ไหนก็ย่อมมี!”อ้ายหร่านพูดขึ้น

หลินหยางยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร

อ้ายหร่านขี้เกียจจะเกลี้ยกล่อม

แต่ไม่รู้ทำไม เธอถึงรู้สึกแปลก

เธอจ้องมองหลินหยาง มองเงียบๆอยู่สักพักหนึ่ง จู่ๆก็เข้าใจขึ้นมาทันที

คือฝีมือ!

ใช่ ฝีมือของหลินหยางแปลก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน