สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2622

นักปราชญ์เย่เหยียนช่างเป็นคนฉลาดเหลือเกิน? ไม่อย่างนั้นจะเห็นหลินหยางได้ยังไง?

ส่วนการที่อ้ายหร่านแวะเวียนไปเยี่ยม เขาก็เข้าใจ

“นักปราชญ์เย่เหยียนเป็นคนแบ่งแยกความรักและความเกลียดไว้อย่างชัดเจน เขาปฏิบัติกับเพื่อนเหมือนเป็นพี่น้อง สำหรับศัตรูเขาก็จะต้องแก้แค้น และเขามีคำจำกัดความกว้างๆของศัตรู เช่นเดียวกับคุณ เมื่อถูกเขาระบุว่าเป็นศัตรู และถ้าฉันช่วยคุณ ฉันก็จะต้องกลายเป็นศัตรูของเขาด้วย นอกจากนี้ คนที่มีความสัมพันธ์ใดๆที่เกี่ยวข้องกับคุณและฉัน ต่างก็ตกเป็นเป้าให้เขาฆ่า! นิสัยของคนๆนี้คือเป็นคนชอบขุดถอนรากถอนโคน ฆ่าทุกสิ่ง! "อ้ายหร่านพูดเสียงแหบพร่า

หลินหยางคิดอยู่สักพักหนึ่ง ส่ายหน้าพูดว่า“ขอโทษนะครับ คุณอ้ายหร่าน ที่ผมทำให้ตระกูลอวี่ของพวกคุณมาพัวพันด้วย”

“ทำไมต้องขอโทษคะ? ความจริงฉันรู้อยู่ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะมีความเสี่ยง แต่แค่คิดไม่ถึงว่าพลังของนักปราชญ์เย่เหยียนจะแข็งแกร่งขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะดูวัตถุประสงค์ของพวกเราออก ครั้งนี้ถือว่าหายนะกล้ำกรายมาละ”อ้ายหร่านส่ายหน้าพูดขึ้น นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย“แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ถึงยังไงตระกูลของฉันก็ไม่ได้มีศัตรูแค่คนเดียว”

“อ้อ?”

หลินหยางกวาดสายตามองเธอ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง พูดว่า“ตระกูลอวี่สร้างศัตรูศัตรูเยอะเหรอ?”

“ตระกูลสำนักที่ใหญ่ๆหน่อย จะไม่มีศัตรู? ความจริงสร้างศัตรูไม่น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือไม่มีความสามารถต้านทานศัตรูต่างหาก”

อ้ายหร่านพูดอย่างราบเรียบว่า“ปีที่แล้วเดือนอ้ายบรรพบุรุษของตระกูลอวี่ทะลวงล้มเหลว และเสียชีวิตด้วยความสงบ สำหรับตระกูลอวี่ เรื่องนี้เป็นเหมือนเสาหลักล้มอย่างไม่ต้องสงสัย ความแข็งแกร่งของตระกูลอวี่ไม่ดีเหมือนก่อน ศัตรูเหล่านั้นที่ในอดีตไม่กล้ารุกรานพวกเรา ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดโผล่ขึ้นมากัน!ยังมีตระกูลที่มีอำนาจมากมายที่ต้องการซ้ำเติม และต้องการใช้ประโยชน์จากตระกูลอวี่ของเรา ตอนนี้ขอบเขตอิทธิพลของตระกูลอวี่ของเรากำลังถูกบีบอัดจากศัตรูและฝ่ายตรงข้าม ถ้าหากยังเป็นแบบนี้ต่อไป ตระกูลอวี่ของเรามีทางเลือกเดียวคือต้องถูกคนอื่นกิน ดังนั้นตอนนี้ต่อให้ตำหนักเทียนเสินไม่พอใจก็ไม่เป็นไร วิกฤตของตระกูลอวี่ของฉันคือภัยพิบัติหายนะร้ายแรง ดังนั้นเราจะกลัวศัตรูที่มีมากขึ้นได้ยังไง?”

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง…เพราะฉะนั้นคือคุณอ้ายหร่านเลยอยากจะเข้าร่วมการแข่งขันเพื่อช่วยตระกูลอวี่?”หลินหยางถามขึ้น

“ไม่ผิด”

อ้ายหร่านพยักหน้า“การแข่งขันอวี่เจวี๋ยคือเป็นวิธีเดียวที่จะช่วยตระกูลอวี่ได้ หมอเทวดาหลิน ฉันไม่กลัวคุณหัวเราะเยาะนะ เดิมทีตระกูลอวี่อยากจะให้ฉันลงสนามเข้าร่วมอวี่เจวี๋ย แต่เพราะสาเหตุสุขภาพของฉันกับเรื่องส่วนตัว ฉันเลยเข้าร่วมไม่ได้ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฝากความหวังไว้กับคุณ ฉันไม่ขอให้คุณชนะที่หนึ่งหรือแม้แต่สิบอันดับแรกหรอก แค่คุณสามารถเข้ายี่สิบอันดับแรกได้ก็เพียงพอ!"

“ทำไมต้องยี่สิบอันดับแรกก็พอแล้ว?”หลินหยางถามด้วยความแปลกใจ

“เพราะผู้เข้าแข่งขันยี่สิบอันดับแรกจะได้รับความชื่นชอบจากมหาอำนาจ ถ้าหากสามารถสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขาได้ด้วย ก็เท่ากับว่าได้พึ่งพาต้นไม้สูงตระหง่าน ถึงตอนนั้นใครจะกล้ารังแกตระกูลอวี่?” อ้ายหร่านพูดขึ้น

“ก็คืออยากจะหาที่พึ่งพิงนะสิแบบนี้”หลินหยางพูดขึ้นทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน