เมื่อเห็นคนเหล่านี้ปรากฏตัว ทุกคนในสำนักชิงเซวียนต่างก็เปลี่ยนสีหน้า
"สุดท้ายเราก็ยังพบกับการปล้น" สายตาของเจ้าสำนักชิงเซวียนจับจ้อง จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้ากุมมือของเขา: "ทุกท่านล เราเป็นสมาชิกของสำนักชิงเซวียน เรากำลังไปที่ดินแดนสุเมรุกับตระกูลตู๋กู ต้องขอให้ทุกท่านอำนวยให้ที เปิดทางให้ด้วย หากมีการทำให้ขุ่นเคืองใจ โปรดให้อภัยด้วย"
“เรารู้ว่าพวกแกกำลังจะไปดินแดนสุเมรุพร้อมกับตระกูลตู๋กู แต่ฉันสงสัยว่าทำไมพวกแกถึงมาอยู่ที่นี่ แทนที่จะเดินตามหลังก้นของตระกูลตู๋กู?”
ชายที่ปิดตาข้างหนึ่งที่มัดผมเปียก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม
ชายคนนั้นถือดาบสีดำหนักๆ บนบ่า เต็มไปด้วยวิญญาณชั่วร้าย เขาเปลือยเปล่าจนถึงเอว และสามารถมองเห็นรูเข็มจำนวนมากบนร่างกายของเขา
ทุกคนสามารถมองออกได้อย่างรวดเร็วว่า ร่างกายของคนๆ นี้แข็งแกร่งขึ้นด้วยยาน้ำและยาเม็ด ค่อนข้างคล้ายกับติดยา
"คือว่า..." เจ้าสำนักชิงเซวียนลังเล
“เราถูกตระกูลตู๋กูส่งมาเปิดทาง ฉันขอบอกก่อนนะว่า ถ้าพวกนายกล้าแตะต้องเรา ยอดฝีมือของตระกูลตู๋กูจะไม่ปล่อยพวกนายไปแน่!” หนานเฟิงตะโกน
"รุ่นพี่หนานเฟิง! หุบปาก!"
อ้ายหร่านที่อยู่ข้างๆ ได้ยินเสียง จึงหยุดหนานเฟิงอย่างรวดเร็ว
แต่มันก็สายเกินไป
“อะไรนะ? พวกแกถูกตระกูลตู๋กูส่งมาเปิดทาง? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นี่คือป่าแห่งซากสัตว์ร้ายนะ ส่งพวกแกมาเปิดทาง? นั่นไม่ใช่ต้องการให้พวกแกตายหรอกเหรอ? ดูเหมือนว่าพวกแกคงจะทำให้ตระกูลตู๋กูขุ่นเคืองสินะ พวกมันไม่อยากฆ่าพวกคุณโดยตรงเลยวางแผนยืมดาบฆ่าใครคน ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า….” ชายตาเดียวหัวเราะเสียงดัง สีหน้าเผยความได้ใจ
ใบหน้าของหนานเฟิงซีดลงด้วยความตกใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าคนๆ นี้จะเดาได้ละเอียดถี่ถ้วนขนาดนี้
"พี่น้องเอ้ย ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะโชคดีแล้ว! จะเปิดประเดิมล่ะนะ! เตรียมตัวให้พร้อม!" ชายตาเดียวยิ้มและวางดาบเล่มใหญ่บนไหล่ของเขาลง
ด่บสีดำตกลงสู่พื้น ทำให้พื้นใต้ฝ่าเท้าของเขาแตกร้าว
ผู้คนจากสำนักชิงเซวียนรู้สึกชา
“ทุกท่าน! ฉันแนะนำว่าทางที่ดีอย่าทำอะไรเลย ถ้าเราสู้กัน เราแค่ต้องรอสักพัก แล้วกองทหารของตระกูลตู๋กูก็จะมาถึง ถึงเวลานั้น พวกคุณจะหนีมันยากแล้ว ทำไมต้องเสี่ยงอันตรายเช่นนั้น?” ดวงตาของเจ้าสำนักชิงเซวียนเคร่งขรึม เกลี้ยกล่อมทันทีอีกครั้ง
แต่อีกฝ่ายกลับไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย
"อย่ามาทำให้กูกลัว ฉันบอกแกแล้ว พวกแกเพิ่งฆ่าสัตว์เลี้ยงของฉัน แม้ว่าคนจากตระกูลตู๋กูจะมาที่นี่ กูก็มีเหตุผล! กูไม่กลัว!" ชายคนนั้นตะคอก
เจ้าสำนักชิงเซวียนรู้สึกตกใจ และจากนั้นเขาก็ตระหนักว่า คาดว่าบุคคลคนนี้เตรียมตัวมาพร้อม พวกเขาก็เป็นผู้ขับไล่เสือออกมาปล่อยให้สำนักชิงเซวียนฆ่ามันโดยเจตนา เพื่อให้พวกเขามีข้ออ้างในการโจมตีทุกคน
“โจรปล้นสมัยนี้ก็เล่นเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?” หลินหยางหัวเราะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...