สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2656

บนรถม้า

ตู๋กูหวยหลับตาทำสมาธิ ราวกับกำลังงีบหลับ

ในเวลานี้ เสียงแหลมสูงดังมาจากข้างนอก

“พี่รอง พี่อยู่ในนั้นหรือเปล่า พี่รอง!”

ตู๋กูหวยลืมตาขึ้นทันทีและตะโกนตอบว่า “ฉันอยู่นี่”

หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวในชุดสีแดงก็เข้าไปในรถม้า

ลมหอมโชยมา

ตู๋กูหวยอดไม่ได้ที่จะใจสั่น แต่มองไปที่หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าเขา เขาไม่สามารถมีความคิดชั่วร้ายใดๆ ได้

ท้ายที่สุดหญิงสาวคนนี้เป็นน้องสาวของเขาเอง

“น้องสาม เกิดอะไรขึ้น?” ตู๋กูหวยถามอย่างจริงจัง

“พี่รอง ฉันได้ยินมาว่าสุนัขจากตระกูลเล็กๆ ทำให้พี่ขุ่นเคืองเหรอ ฉันมาที่นี่เพื่อถาม” เด็กสาวเอนหลังพิงรถม้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงโกรธ

“น้องสาม ไม่ต้องห่วง พี่รองจะจัดการคนพวกนั้นเอง” ตู๋กูหวยพูดด้วยรอยยิ้ม: “พี่ได้ส่งพวกมันไปด้านหน้าเพื่อเปิดทางแล้ว เพิ่งได้รับข่าวมาว่าตอนนี้พวกมันพบกับกลุ่มหัวขโมย ฉันคิดถึงพวกมันตอนนี้น่าจะสู้กับพวกโจรพวกนั้นอยู่แน่”

“สู้กันเหรอ? หึ ถ้าพวกโจรพวกนั้นฆ่าพวกมันไม่ได้ ฉันจะสอนบทเรียนแทนพี่รองเอง!” หญิงสาวตะคอก

"น้องสาม พี่รองขอรับน้ำใจของน้อง แต่แค่ตัวละครตัวเล็กๆ ไม่กี่ตัว น้องไม่ต้องลงมือเองหรอก!"

"ฉันได้ยินมาว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งในตระกูลเล็กๆ ที่พี่รองรู้สึกชอบ?"

"ใช่ เพราะผู้หญิงคนนั้นทำให้พี่รองต้องโกรธ ไอ้สารเลวพวกนั้นบังอาจขัดคำสั่งพี่ และหญิงสาวคนนั้นก็ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ทำให้พี่เสียเวลารออยู่ที่ห้องสองชั่วโมง!” ดวงตาของตู่กูหวยดุร้าย และเขายังคงโกรธเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

หญิงสาวโกรธมากเมื่อได้ยิน: "พี่รองตกหลุมรักนาง มันเป็นความโชคดีของไอ้สารเลวนั่น นางยังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีอีก! ช่างน่าโมโหจริงๆ! พี่รอง ไม่ว่ายังไง พี่อย่าปล่อยผู้หญิงคนนี้โดยเด็ดขาดนะ! ไม่ได้การล่ะพี่รอง! ถ้าโจรพวกนั้นเผลอไปทำร้ายหญิงสาวคนนั้นล่ะ พี่จะไม่พลาดหรอกเหรอ?”

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เด็กสาวก็กลอกตา

ตู๋กูหวยตกใจ เขาไม่คิดถึงจุดนี้

“พี่รอง ฉันจะไปข้างหน้าเพื่อชิงตัวหญิงสาวคนนั้นกลับมาเดี๋ยวนี้ คนอื่นๆ เป็นตายร้ายดีช่างมัน ฉันต้องรักษาหญิงสาวคนนี้ไว้ มอบมันให้กับพี่รองเป็นคนจัดการเอง!” หญิงสาวตะโกน แล้วหันหลังกลับลงจากรถม้า

ตู๋กูหวยกระวนกระวายและรีบตะโกน: "น้องสาม อย่าไป ที่นั่นมันอันตราย!"

แต่หญิงสาวก็ฟาดม้าของเธอแล้วควบม้าไปข้างหน้า

ตู๋กูหวยหน้าซีดด้วยความตกใจ และเอียงศีรษะทันทีและตะโกน: "ตู๋กูปา! ตู๋กูสือ!"

"คุณชาย!"

ชายสองคนบนหลังม้าขาวรีบไปที่ด้านข้างของรถม้า

“ฟังนะ ฉันอยากให้พวกนายรีบไล่ตามคุณหนูสามให้ทัน รับรองความปลอดภัยของคุณหนูสาม ถ้าคุณหนูสามได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย ฉันจะลงโทษพวกนายเท่านั้น!!” ตู๋กูหวยตะโกน

“รับทราบครับ!”

ทั้งสองขานรับแล้วมุ่งไปข้างหน้าทันที

ในขณะนี้ ห่างหัวขบวนไปหลายกิโลเมตร

ทุกคนมองขวดลายครามเล็กๆ ในมือของหญิงสาวคนนั้นอย่างแปลกใจ รู้สึกสับสนมึนงงมากกว่า

คนฝั่งของสำนักชิงเซวียนก็อยากรู้อยากเห็นมากเช่นกัน และไม่รู้ว่าหลินหยางกำลังจะทำอะไร

“ไอ้เด็กบ้า บนตัวพวกแกมีสมบัติแค่นี้เหรอ? แค่ยาขวดนี้เหรอ?” ชายตาเดียวรู้สึกรำคาญเล็กน้อย ตะโกนด้วยความโกรธ

“แน่นอนว่ามีสมบัติอื่นๆ อยู่ในตัวเรา แต่ยาขวดนี้ดีที่สุด” หลินหยางพูดอย่างใจเย็น

“แล้วทำไมยังไม่รีบไปเอาสมบัติชิ้นอื่นๆ ออกมาล่ะ” ชายตาเดียวถามอย่างเร่งรีบ

"อย่ารีบร้อน ฉันขอแนะนำให้คุณดูยาเม็ดในขวดนี้ก่อน" หลินหยางกล่าว

ด้านข้างของชายตาเดียวมองหน้ากันไปมา ต่างก็รู้สึกมึนงงมาก

หญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเปิดขวดออก

“ระวัง อาจมีกลอุบาย” ชายตาเดียวตะโกนและถอยหลังไปสองสามก้าว

“แค่ขวดเล็กนิดเดียว จะมีกลอุบายอะไรได้? ถึงมันจะเต็มไปด้วยอากาศพิษ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้พวกเราหลายคนถูกพิษตายในทันที!” หญิงสาวคนนั้นตะคอกและเปิดจุกขวดทันที

แต่เมื่อเปิดจุกก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผู้คนเริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ

หลินหยางจะทำอะไร?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน