สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2673

เกิดเหตุน่าสะเทือนใจ

ผู้คนต่างตกตะลึงและรู้สึกเหลือเชื่อกับความแปลกประหลาดที่พวกเขาเห็น

ฉีสุ่ยเยว่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าการฟื้นตัวของเธอเป็นเพียงแค่ชั่วคราว แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นมากกว่า

แต่เธอไม่กล้าขอให้หลินหยางรักษาตัวเอง เธอแค่หันหน้าไปมอง หลาวยิงตรงนั้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ ว่า "หลาวยิง!ดูเหมือนเจ้าจะแพ้แล้ว!"

"เจ้า!!"

หลาวยิงหมดความอดทน

ภายใต้การรักษาของอารักขามังกรทั้งสี่ เขาจึงฟื้นตัวแล้ว มันไม่ใช่อาการบาดเจ็บร้ายแรงแต่ความลำบากใจนี้ทำให้เขารับไม่ได้และเขารู้สึกว่าความชั่วร้ายในตัวเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

"คุณหนูฉีสุ่ยเยว่! เดิมทีเจ้าเป็นอัมพาต แต่จู่ๆ เจ้าก็ก็ฟื้นขึ้นมา! สิ่งนี้เป็นเรื่องที่ทุกคนคาดไม่ถึง การโจมตีของเจ้าในตอนนี้แทบจะเป็นการลอบโจมตี อาศัยการลอบโจมตีเอาชนะนายท่านหลาวของเราเช่นนี้? ชัยชนะครั้งนี้มันไม่ใช่การต่อสู้!" มีคนเดินออกมาจากอารักขามังกรทั้งสี่และพูดอย่างเย็นชา

"ใช่แล้ว การต่อสู้หว่างคุณสองคนในครั้งนี้ไม่นับ! ฟังนะ ใครกล้ามานินทา! ใส่ร้ายนายท่านหลาวของเรา เราจะไม่มีวันปล่อยเขาไป!" อารักขามังกรอีกคนยืนขึ้นด้วยความเย็นชา จ้องมองไปรอบ ๆ พร้อมปรามาส

คนรอบข้างต่างเงียบกริบ

พวกเขารู้ว่าอารักขามังกรทั้งสี่ต้องการปกป้องศักดิืศรีของหลาวยิง

ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กัน จะมีการลอบโจมตีได้อย่างไร? นอกจากนี้ เดิมทีฉีสุ่ยเยว่ก็เป็นอัมพาต การต่อสู้กับเขาคงเป็นเรื่องน่าขายหน้ามากพออยู่แล้ว ทว่าตอนนี้หลาวยิง แพ้แล้ว หากข่าวนี้เผยแพน่ออกไป ศักดิ์ศรีของหลาวยิงอาจเสื่อมเสียไป

แต่ปากคนมีมากมายเช่นนี้ใครเล่าจะห้ามได้?

ผู้คนในที่เกิดเหตุล้วนมาจากตระกูลและตระกูลขุนนาง บางคนกลัวหุบเขาจ้งหลงกู่ แต่บางคนก็ไม่ ในไม่ช้าก็เร็ว ข่าวก็จะแพร่กระจายออกไป

“ถ้าพวกเจ้าไม่อยากยอมรับก็ไม่เป็นไร แต่วันนี้ ไมม่มีใครสามารถแตะต้องสาวน้อยได้ ใครก็ตามที่กล้าทำร้ายสาวน้อย จะก้าวข้ามศพของพวกเราชาวหุบเขาฉีเฟิงก่อน!” ฉีจ้งคุนก้าวไปข้างหน้าและจ้องมองที่กลุ่มคนของหุบเขาจ้งหลงกู่และพูดอย่างอย่างเย็นชา

เมื่อสิ้นเสียง ทุกคนในหุบเขาฉีเฟิง ก็หยิบยาออกจากร่างกายของพวกเขา แทงตนเองด้วยเข็มเงิน และดูเหมือนว่าพวกเขาพร้อมที่จะทำสงคราม

ตอนนี้ ฉีสุ่ยเยว่อาจหายเป็นปกติได้ ชาวหุบเขาฉีเฟิงทุกคนล้วนมีความหวังในใจ

เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะยอมละทิ้งฉีสุ่ยเยว่ในตอนนี้

แม้ว่าพวกเขาจะต้องต่อสู้กับหุบเขาจ้งหลงกู่จนตัวตาย พวกเขาก็ไม่สนใจ

เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของฉีสุ่ยเยว่ อารักขามังกรทั้งสี่ก็ขมวดคิ้ว

พวกเขารู้ว่าปีศาจในตัวของหลาวยิงอาจไม่สามารถกำจัดได้

แม้แต่ตำแหน่งอัจฉริยะของหลาวยิงก็ไม่อาจรับประกันได้

หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว ผู้คนในหุบเขาจ้งหลงกู่ก็ทำได้เพียงเลือกที่จะยอมแพ้

"กลับ!"

หนึ่งในอารักขามังกรตะโกนเสียงดัง

ทุกคนทำได้เพียงอพยพ

สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะจบลงแล้ว

คนดูที่อยู่รอบ ๆ ก็แยกย้ายกันไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน