สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2702

คำพูดของหลินหยาง ทำให้ทุกคนในสนามเงียบลงทันที

ผู้คนต่างตะลึงงันและจ้องมองไปยังหลินหยางที่อยู่เวทีประลองข้างๆ ทุกคนต่างตะลึงอ้าปากค้างจนทำตัวไม่ถูก แถมยังคิดอีกด้วยว่าตัวเองได้ยินผิดไป

“เจ้าเด็กน้อย คำพูดเมื่อครู่นี้ แกเป็นคนพูดอย่างนั้นหรือ?”

เหวยหว่อมิ่งกลับไม่ได้รู้สึกตกใจกลัวแต่อย่างไร แถมยังจ้องมองหลินหยางด้วยท่าทีเฉยเมย และเอ่ยปากถาม

“ฉันพูดเองแหละ”

“หมายความว่า แกกำลังดูถูกฉันอย่างนั้นหรือ?” เหวยหว่อมิ่งพูดอย่างเรียบเฉย

“สิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง”

“เรื่องจริงอย่างนั้นหรือ?”

“หรือว่าไม่ใช่หล่ะ? บุคคลผู้นี้สูญเสียพละกำลังในการต่อสู้ เดิมทีก็ไม่สามารถที่จะต่อกรกับเธอได้อยู่แล้ว แต่เธอกลับลงมือสังหารเขาอย่างโหดเหี้ยม หรือว่าเธอต้องการรีบขจัดหายนะที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าให้เร็วที่สุดกันแน่” หลินหยางตอบ

“หายนะในภายภาคหน้าอย่างนั้นหรือ?”

“แน่นอน ฉันรู้จักกับฉู่ชิว และเคยประลองกันมาก่อน พละกำลังของเขาคงไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ฉันคิดว่ามันต้องมีสาเหตุบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถแสดงพละกำลังจริงๆออกมาได้อย่างเต็มที่ ถ้าเป็นเช่นนั้นหล่ะก็ เรื่องที่เขาจะฆ่าเธอ มันเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก!” หลินหยางพูด

เมื่อคำพูดนี้ออกจากปากมา คนของวิหารหยุนเซียวซานก็ตกใจไปตามๆ กัน

สำนักชิงเสวียน อ้ายหร่าน รวมถึงคนของหุบเขาฉีเฟิงต่างรู้สึกงุนงงกันไปเป็นแถว เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่

แต่เหวยหว่อมิ่งกลับเข้าใจอย่างถ่องแท้ เขาจ้องมองไปยังหลินหยางและจู่ๆ ก็หัวเราะเสียงดังขึ้น “ไอ้เด็กน้อย แกคิดว่าฉันไม่รู้หรือว่าแกกำลังให้ความสนใจกับอะไรอยู่? แกแค่ใช้วิธียั่วยุกระตุ้นไม่ให้ฉันฆ่าเขาก็เท่านั้นเอง!นี่มันแค่ลูกไม้ตื้นๆ คิดว่าฉันรู้ไม่ทันหรือไง? ”

“ฉันบอกแล้วนะ ว่าสิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง พละกำลังของฉันกับฉู่ชิวพอๆ กัน และพวกเรารู้จักกันมานานแล้วด้วย มีหรือที่ฉันจะไม่รู้ความสามารถของเขา? ไม่ต้องถึงขั้นเขาหรอก อันที่จริงแล้วแม้แต่ฉัน เธอยังเอาชนะไม่ได้เลยด้วยซ้ำ” หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

“เหอะ! คำพูดรุนแรงดีจัง! ถ้าเช่นนั้น ฉันจะเชื่อคำยั่วยุของเธอก็แล้วกัน ฉันจะไม่ฆ่าเขา แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่รอดอยู่ดี! ส่วนแก ในเมื่อแกพูดออกมาเองว่าแม้แต่ฉัน แกเองก็สามารถจัดการได้อย่างสบายๆ ถ้างั้นในยกต่อไป แกก็คงจะจัดการได้อย่างง่ายดายเลยสินะ? ฉันจะไปรอแกในสนามที่สาม! หวังว่าความสามารถของแกจะเก่งเหมือนอย่างที่ปากว่ามาหล่ะ!” เหวยหว่อมิ่งกล่าวจากนั้นก็คลายมือออก

ร่างของฉู่ชิวอ่อนปวกเปียกและทรุดลงไปอยู่กับพื้นทันที

จากนั้นเขาก็หมดสติไป

เมื่อกรรมการผู้ตัดสินเห็นสถานการณ์เช่นนั้นแล้ว จึงรีบตะโกนขึ้นว่า “การแข่งขันในสนามที่สองจบลงแล้ว ผู้ที่ได้รับชัยชนะก็คือ เหวยหว่อมิ่ง!”

อย่างไรก็ตาม ผู้คนในสนามราวกับไม่ได้ยินเสียงของกรรมการผู้ตัดสิน ทุกคนต่างถลึงตาจ้องมองไปยังหลินหยาง

น่าทึ่งเกินไปแล้ว!

ทุกคนต่างรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน

เหวยหว่อมิ่งเกือบจะฆ่าฉู่ชิวได้อยู่แล้วเชียว แต่กลับถูกคนไม่กลัวตาย กล้ามากระตุกหนวดเสือเชียวหรือนี้?

“เขาเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงช่างกล้าดีไม่กลัวตายเช่นนี้?”

“เธอไม่รู้จักเขาหรือ? ตัวแทนของสำนักชิงเสวียน เป็นคนนอก ก่อนหน้านี้ในการแข่งขันอวี่เจวี๋ย เขาโชคดีที่เอาชนะหลาวยิงที่อยู่ในสภาพไม่พร้อมสู้ไปได้!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน