“มีวิธีบางอย่างแต่ทําไมคนถึงทําแบบนี้”
เสินกงชางจ้องมองหลินหยางเป็นเวลานานดูเหมือนรู้อะไรบางอย่างอย่างคลุมเครือ เขาอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
ตู๋กูเวิ่นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและตะโกนบอกตู๋กูหวยในสนามทันทีว่า “อาหวย ถ้าไม่สู้ก็ยอมแพ้เถอะอย่าผัดวันประกันพรุ่งอีกต่อไปเลย!”
เมื่อคําพูดนี้พ่นออกไปหลายคนประหลาดใจซํ้าแล้วซํ้าอีก
“พี่ใหญ่คุณพูดว่าอะไรนะ”
ตู่กูหวยอึ้งไปสักพักนึกว่าตัวเองฟังผิดแล้ว
“การต่อสู้ที่รวดเร็วไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ก็คือการต่อสู้ที่รวดเร็ว!” ตู๋กูเวิ่นพูดอย่างจริงจัง
ผู้คนมองไปที่ตู่กูเวิ่นพร้อมกันและเห็นสายตาของพวกเขาแสดงความวิตกกังวล ต่างก็ประหลาดใจซํ้าแล้วซํ้าอีก
“ลืมมันไปเถอะ! ดูเหมือนว่าคุณยังไม่วางใจกับฉันงั้นถ้าเป็นแบบนี้ฉันก็จะฆ่าคนๆนี้แน่!”
ในดวงตาของตู๋กูหวยเต็มไปด้วยความต้องการจะฆ่าอย่างชัดเจนและเขาก็คํารามออกมาทันที
“ รูปแบบที่เจ็ดของเข็มบิน! เงาปีศาจ! ได้เริ่มขึ้นแล้ว!!!”
ติง! ติง! ติง! ติง! ติง...
เข็มบินจำนวนมากพุ่งออกมารอบๆหลินหยางทันทีแต่เข็มบินเหล่านี้แตกต่างจากก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง หมอกควันทั้งหลายจู่ๆก็กระพริบและก็ปรากฏตัวขึ้น ผู้คนรู้สึกว่าหลินหยางจะอยู่ในหมอกหนาเหมือนกับความฝัน
และหมอกนี้เกิดจากการรวมตัวกันของเข็มบินที่ปล่อยออกมาจากตู๋กูหวย
พวกมันกลายเป็นเครื่องบดเนื้อขนาดใหญ่โดยมีหลินหยางเป็นศูนย์กลางและพลังทั้งหมดก็รวบรวมอย่างบ้าคลั่งเขาตั้งใจที่จะบีบคอหลินหยางให้สิ้นซาก
ผู้คนเบิกตากว้างมองอย่างตกตะลึงและขนลุกไปหมด
นี่คือเข็มบิน!
นี่มันมีดบินทั้งนั้น!
มันเฉียบคมแค่ไหน!
แม้แต่ความว่างเปล่าก็ยังถูกทิ่มด้วยเข็มบินที่หมุนอย่างบ้าคลั่งเหล่านี้
ต่อให้โยนเหล็กลงไปในนั้นก็จะถูกบดเป็นผงในทันทีใช่ไหม?
“เจ้าหมา! คราวนี้มาดูสิว่าคุณจะซ่อนตัวได้ยังไงอีก?”
เจี่ยนเทาหรี่ตาและยิ้มเยาะเย้ยในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุข
แม้เขาหวังมากที่จะลงมือกําจัดหลินหยางแต่ก็เป็นเรื่องดีถ้ามีคนสามารถช่วยเขาจัดการกับคนนี้ได้
ผู้คนก็ไปสนใจที่หลินหยาง
เมื่อมองไปรอบๆของหลินหยางดูเหมือนว่าจะทำอะไรไม่ถูกกับสิ่งที่น่ากลัวนี้และสีหน้าเขาก็ดูเคร่งเครียดมาก
ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวังหลินหยางก็สั่นและก็ระเบิดพลังออกจากร่างกายทันที
เข็มบินก็พุ่งเข้าหาเขารอบๆอย่างต่อเนื่องและเขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเบาๆ
ตู๋กูหวยหายใจถี่
แต่เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของหลินที่จ้องมองที่กระแสน้ำวนของเข็มบินตรงหน้าเขา เขาก็วิ่งแล้วกระโดดทันที
บูม!!
ร่างกายของเขากระแทกเข็มบินที่หมุนอยู่และพุ่งออกมาอย่างแรง
“อะไรนะ?”
ตู๋กูหวยตกใจจนหน้าซีด
“นี่เป็นไปไม่ได้!”
“เขา… บังคับพวกมันให้พุ่งออกมาหรอ?”
“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”
มีเสียงอุทานไปทั่ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...