สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2808

“โดนหลอกเหรอ?”

ผู้คนต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เข้าใจว่าเย่เหยียนหมายความว่าอะไร

หยวนหยินซึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืดเป็นเวลานานก็ออกมา

“พวกเจ้ายังไม่เข้าใจอีกเหรอ สุสานนี้เป็นกับดัก ผู้มีอำนาจสูงสุดรู้ว่าเราจะคิดว่าห้องนี้เป็นห้องฝังศพของเขา ดังนั้นเขาจึงจงใจวางกับดักมากมายเพื่อให้เราก้าวเข้าไป และศพนี้ถูกสร้างขึ้นโดยผู้มีอำนาจสูงสุดเป็นวิธีการที่ใช้ฆ่าพวกเรา! หลังจากที่เราเปิดโลง ศพจะฟื้นคืนชีพ! แล้วฆ่าพวกเราทุกคน!!" เหยียนยิ่นหัวเราะ

"เหยียนยิ่น? ข้าคิดว่าเจ้าหนีไปแล้ว!" เทียนซูมองไปที่ เหยียนยิ่นและพูด

"ข้าเองก็อยากจะหนีจริงๆ! แต่ข้าหาโอกาสไม่ได้เลย ตอนนี้สุสานนี้เป็นกับดัก ข้ารู้ว่าท่านนักปราชญ์เย่เหยียนจะไม่ฆ่าพวกเราในตอนนี้! ท้ายที่สุด เขายังต้องการใช้เราเพื่อค้นหา สถานที่ฝังศพที่แท้จริงของผู้มีอำนาจสูงสุด!” เหยียนยิ่นหัวเราะ

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้"

ทันใดนั้นเทียนซูก็ตระหนักได้

ขณะนี้ศพออกมาจากโลงเรียบร้อยแล้ว

มันเคลื่อนไหวอย่างเนิบนาบ เชื่องช้า และดูน่าขันมาก

แต่เมื่อมันลงจากโลงศพ เลือดทั่วพื้นดูเหมือนจะถูกมันดึงดูดเข้าไป และทั้งหมดก็พุ่งเข้าหาร่างของมัน

หลังจากนั้นไม่นาน ศพก็เริ่มมีผิวขาวราวกับหิมะและผมสีดำ และเนื้อเยื่อของอวัยวะภายในก็ได้รับการซ่อมแซม

หลังจากผ่านไปเพียงสามหรือสี่ลมหายใจ เขาก็กลายเป็นชายร่างเปลือยที่หล่อเหลาและกำยำ

"น่าทึ่งมาก!"

ทุกคนตะลึง

ชายคนนั้นจ้องมองฝูงชนอย่างเหม่อลอย จากนั้นยกมือขึ้นและประสานนิ้วทั้งห้าของเขา

ปัง!

ประตูปิดดังปัง

"อา??"

ทุกคนตกตะลึง รีบวิ่งไปที่ประตูและผลักประตูหินให้เปิดอย่างสิ้นหวัง

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามมากแค่ไหนในตอนนี้ประตูหินก็ไม่ขยับเขยื้อน

"อย่าพยายามให้เสียแรงเปล่าเลย ถ้าไม่เอาชนะคนผู้นี้ พวกเราไม่มีใครออกไปได้!" หยวนหยินหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูด

ผู้คนต่างจ้องมองตาค้างและมองไปที่เย่เหยียนอย่างพร้อมเพรียงกัน

ในขณะนี้ พวกเขาได้แต่ฝากความหวังไว้ที่เย่เหยียนเท่านั้น

“ทุกคนกระจายตัวออกไป!”

เย่เหยียนกล่าวอย่างใจเย็น

ผู้คนถอยกลับอย่างเร่งรีบ

"ตาย! ตาย! ตาย...ผู้ที่กล้ารบกวนการพักผ่อนของเจ้านายของข้า...จะต้องตาย..."

ชายคนนั้นทำเสียงแหบแห้งและกลวง จากนั้นเดินโซเซไปทางเย่เหยียน

ณ หลุมฝังศพอีกแห่ง

หลินหยางจ้องมองที่กระดูกในโลงศพ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

"ไม่น่าแปลกใจที่คนเหล่านั้นไม่มาที่สุสานนี้ ทั้งสุสาน ยกเว้นโครงกระดูกนี้ ไก็ม่มีอะไรเลย ไม่มีแหวนเทพสูงสุดหรือความเป็นไปได้อื่นๆ!"

"ดูเหมือนว่าข้าจะคิดมากเกินไป ไม่มีสมบัติใดๆในสุสานของผู้มีอำนาจสูงสุด!"

หลินหยางส่ายหัวพร้อมที่จะปิดฝาโลงศพ

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ จู่ๆ เขาก็นึกถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ จึงขมวดคิ้วและหันกลับไปมองโครงกระดูกทันที

โครงกระดูกยังไม่สมบูรณ์มีเพียงกะโหลกศีรษะและกระดูกอกครึ่งหนึ่งที่แตกหักมาก

อย่างไรก็ตาม สถานที่ที่พังทลายเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ได้เกิดจากการต่อสู้ แต่เหมือนกับว่าพวกมันถูกตัดขาดจากภายนอกมากกว่า...

"เดี๋ยวก่อน?"

“กระดูกพวกนี้…หรือว่าจะ?”

แสงที่เหมือนดวงดาวนั่นคือไขกระดูก

ทุกร่องรอยของไขกระดูกเต็มไปด้วยพลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุด!

"ช่างน่าทึ่ง!"

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านไปทั้งตัว

แต่ทำไมมีกระดูกลำตัวเพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้น? แล้วส่วนอื่นๆล่ะ?

เป็นไปได้ไหมว่า....ยังมีชิ้นส่วนอยู่ในสุสานอื่นๆ อีกหลายแห่ง?

อาจจะเป็นไปได้!

หลินหยางมองไปที่โลงศพ จากนั้นเอื้อมมือออกไปและคลำหาที่ด้านล่างของโลงศพอยู่ครู่หนึ่ง

"กระดูกเหล่านี้ถูกฝังโดยเจ้าของโลงศพ เนื่องจากอายุยืนนาน ร่างของเจ้าของเดิมจึงสลายเป็นขี้เถ้า และกระดูกเหล่านี้ถูกเก็บรักษาไว้เพราะพลังงานอันทรงพลัง"

"ดูเหมือนว่าจะมีส่วนอื่นของโครงกระดูกทั้งชุดในห้องฝังศพอื่น ๆ อีกหลายแห่ง"

"แต่... กระดูกเหล่านี้มีไว้เพื่ออะไร?"

หลินหยางจ้องมองที่โครงกระดูกในมือของเขาเงียบเป็นเวลานาน

ทันใดนั้น ความคิดที่กล้าได้กล้าเสียก็ผุดขึ้นในใจของเขา

เขามองไปรอบ ๆ จากนั้นไปที่โลงศพ

“ตอนนี้ข้าถูกตำหนักเทียนเสินไล่ต้อนจนมาถึงทางตัน และไม่มีทางที่จะถอย หากข้าไม่เสี่ยง ข้าก็อาจไม่มีความหวังแล้ว”

"เย่เหยียนมาด้วยตัวเอง และต้องได้แหวนเทพสูงสุด ถ้าข้าไม่ต่อสู้เพื่อมัน ข้าก็จะไม่สามารถเอาชนะเขาได้เลย"

“ไม่ต้องพูดถึงตำหนักเทียนเสิน มีศัตรูนับไม่ถ้วนรอข้าอยู่นอกดินแดน เช่น เวทมนตร์ดำและ แดนมรณะ”

"คราวนี้ลองทำเรื่องบ้าๆไปซักครั้ง!"

หลินหยางพึมพำชั่วขณะ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็แข็งทื่อ เขารีบปลดกระดุมเสื้อ หายใจเข้าลึก ๆ แล้วยื่นมือไปแทงที่หน้าอกทันที