สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2830

เห็นท่าทางผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวแน่วแน่ สายตาของเซียนเก้าชีวิตก็ค่อยๆเย็นชา

“ช่างเถอะ ในเมื่อวิหารหยุนเซียวซานไม่รู้จักกาละเทศะ งั้นฉันก็จะออกแรงนิดหน่อยเพื่อจัดการพวกเขา”

เซียนเก้าชีวิตพูดอย่างราบเรียบว่า“ลงมือ ฆ่าคนที่อยู่ด้านล่างให้หมด อย่าให้เหลือ!”

“รับทราบ!”

เจี่ยนเซิงรีบทำความเคารพ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ถึงแม้จะมีวิหารหยุนเซียวซานมาเพิ่ม แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้

ถึงแม้ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวจะมีความสามารถ แต่กลับไม่สามารถต้านเซียนเก้าชีวิตได้

ส่วนคนอื่นๆ ในสายตาของเจี่ยนเซิงก็ไม่ต่างอะไรกับมด ที่ใช้แค่นิ้วมือขยี้ทำลายได้

ตอนที่ทุกคนกำลังลงมือ จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“เซียนเก้าชีวิต ช้าก่อน! หนานเจิ้นอินก็มา!”

“เซียนเก้าชีวิต! ทำไมถึงได้ทำร้ายเพื่อนของสำนักเซียงหยุน?”

“เซียนเก้าชีวิตได้โปรดไว้หน้าตระกูลตู๋กูของเรา ปล่อยคนพวกนี้ไปซะ!”

เสียงทยอยเข้ามาในโสตประสาทหู จากนั้นเงาร่างจำนวนมากก็ถาโถมมา

คิดไม่ถึงว่ายอดฝีมือของสำนักเซียงหยุน หนานหลี่เฉิง กับตระกูลตู๋กูต่างพากันมา!

ชั่วพริบตาเดียว ด้านนอกด้านในตระกูลอวี่ก็กลายเป็นห้อมล้อมไปด้วยคนมากมาย

คนทั้งคูเมืองต่างตื่นตะลึง

วันนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น? คิดไม่ถึงว่าจะมียอดฝีมือมารวมตัวเยอะขนาดนี้?

กลิ่นอายอันน่าอึดอัดปกคลุมไปทั่วคูเมือง เหมือนกับฝนพายุกำลังจะเทมา

“พวกคุณ….”

เจี่ยนเซิงเบิกตาโพลงกว้าง มองไปบริเวณโดยรอบด้วยความตื่นตะลึง

สีหน้าเซียนเก้าชีวิตแปรเปลี่ยนไป

ตอนนี้ยอดฝีมือมาเยอะมาก

แม้แต่ตระกูลที่มีอำนาจอย่างคนของหลี่หนานเฉิงกับตระกูลตู๋กูก็มา!

แบบนี้เธอจะเพิกเฉยได้ยังไง?

ความสามารถของตระกูลมีอำนาจ ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนของดินแดนแห่งความเงียบและความตายก็ไม่ควรดูถูกมองข้าม

ตอนนี้ตระกูลมีอำนาจมากมายปรากฎตัว อีกทั้งยังพุ่งเป้ามาที่เซียนเก้าชีวิต ถ้าบอกว่าเซียนเก้าชีวิตมองข้ามไม่สนใจ นั่นถือว่าเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ไร้สาระมาก

ฝีมือของเธอไม่ใช่มาจากตระกูลมีอำนาจ จะกล้ามองข้ามได้ที่ไหน?

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเธอกลัวจนไม่กล้าดันทุรังสู้

ถ้าจะสู้กันขึ้นมาจริงๆ อย่างมากเซียนเก้าชีวิตก็แค่เสียลูกศิษย์ และสิ่งที่เธอไม่ได้ขาดที่สุดคือลูกศิษย์ ตายก็แค่ตาย ถึงตอนนั้นรับมาอีกก็ได้

นึกถึงตรงนี้ สีหน้าเคร่งขรึมของเซียนเก้าชีวิตก็ผ่อนคลายลง

“เมื่อพูดเช่นนี้ หมายความว่าพวกคุณจะเป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม?”เซียนเก้าชีวิตพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ทุกคนสีหน้าตึงเครียด แต่ไม่ได้มีความหวาดกลัว

คนมาตั้งมากมาย ถ้าหวาดกลัว งั้นไม่มาจะดีกว่า

ตู๋กูเย่มาจากตระกูลตู๋กู เขาเป็นน้องชายแท้ๆของเจ้าเมืองตู๋กู อยู่ในตระกูลถือว่าฐานะไม่ธรรมดา

“เซียนเก้าชีวิต พวกเรามาครั้งนี้ แค่ต้องการการไว้หน้ารักษาเกียรติ ไม่ได้อยากจะเป็นศัตรูกับคุณ เกี่ยวกับการตายของลูกศิษย์ของคุณ พวกเราก็รู้สึกเสียใจ แต่คนตายแล้วไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้ หวังว่าเซียนเก้าชีวิตจะระงับความโศกเศร้า ผ่านเรื่องนี้ไปได้ ถ้าให้โอกาสตระกูลอวี่สักครั้งหนึ่ง ตระกูลตู๋กูของพวกเราจะซาบซึ้งในพระคุณ จดจำบุญคุณนี้ตลอดไป!”ตู๋กูเย่พูดด้วยความเคารพ

แต่เซียนเก้าชีวิตกลับสีหน้าเรียบเฉย พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“จดจำบุญคุณตลอดไปเหรอ? ยังไง คุณคิดว่าตระกูลตู๋กูนี่นับว่าอะไร? คุณคิดว่าฉันสนใจพวกคุณเหรอ?”

ตู๋กูเย่หน้าเปลี่ยนเล็กน้อย แต่ไม่ได้ตอบโต้

พูดถึงแค่เรื่องฝีมือ แน่นอนว่าตระกูลตู๋กูไม่คู่ควรไปเทียบกับเซียนเก้าชีวิต

“ฉันจะให้ทางเลือกเดียวกับพวกคุณ รีบไสหัวออกไปซะ แล้วฉันจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ถ้าไม่ยอมไป วันนี้ก็ตายอยู่ที่นี่แหละ พอดีเลยนะช่วงนี้ฉันไม่ได้ทะลวงฌานบรรลุถึงจุดสูงสุด ขาดคนเอามาฝึก ถ้าพวกคุณอยากถูกฉันเอามาสังเวยโลหิต ฉันก็ยินดีมาก!”

เซียนเก้าชีวิตพูดอย่างราบเรียบ

นี่คือคำขาดสุดท้าย

จะสู้กันหรือสันติภาพก็ขึ้นอยู่กับความคิดของทุกคนแล้ว

ตู๋กูเย่คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี จึงทำได้แค่มองไปทางทุกคน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน