สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2829

“300คนจะต้องมีอายุไม่เกิน50ปี?”

อวี่เจิ้นเทียนขนลุกซู่ สมองแทบจะระเบิดออกมา

เขาเงยหน้าขึ้น กัดฟันจ้องมองฝ่ายตรงข้าม พูดว่า“เซียนเก้าชีวิต! คุณต้องการให้ตระกูลอวี่ไร้ทายาทเหรอ? ?”

ตระกูลอวี่ไม่ได้เป็นตระกูลใหญ่โตอะไร คนของตระกูลอวี่มีแค่พันกว่าคน

คนอายุต่ำกว่า50ปี300คน ถ้าต้องการรวบรวม เกรงว่าแม้แต่เด็กอายุเจ็ดแปดปีต้องรวมเข้าด้วยถึงจะครบ

และพอเด็กเหล่านี้ตาย ตระกูลอวี่ก็ขาดตทายาทสืบทอดแล้ว!

เรื่องนี้ไม่ว่าอย่างไรตระกูลอวี่ก็ตอบตกลงไม่ได้

นี่คือเส้นตายของตระกูลอวี่

“บัดซบ! พวกคุณยังคิดจะต่อรองเหรอ? ฟังนะ พวกเราให้เวลาหนึ่งก้านธูปกับตระกูลอวี่ของคุณในการเตรียมตัว หลังจากเวลาหนึ่งก้านธูป ถ้ายังรวบรวมคนไม่ครบ อย่างนั้นพวกเราก็ทำได้เพียงลงมือเองแล้ว”

“เมื่อถึงเวลานั้น พวกเราไม่ใช่แค่จะเลือกสามร้อยคน คนที่เหลือก็จะเอาสังเวยโลหิต! พวกคุณน่าจะรู้ใช่ไหมว่าการดูดซึมสังเวยโลหิตคืออะไร?”

เจี่ยนเซิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาอำมหิต

เขาไม่ได้รู้สึกดีกับตระกูลอวี่เลยแม้แต่น้อย

การได้ทางมาวันนี้คือต้องการแก้แค้นตระกูลอวี่

เมื่อรู้ว่าน้องชายตัวเองตายอยู่บนการแข่งขัน เจี่ยนเซิงเคียดแค้นเป็นอย่างมาก

เขาเอาความรับผิดชอบทั้งหมดโยนให้ตระกูลอวี่

เพราะฉะนั้นวันนี้ เขาไม่มีทางให้ตระกูลอวี่รอดไปได้หรอก

“ในเมื่อคุณต้องการฆ่าล้างตระกูลอวี่ แล้วคนตระกูลอวี่จะนั่งรอความตายได้เหรอ?”

อ้ายหร่านกัดฟันพูดขึ้นว่า“ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเรายอมสู้ยิบตาจนตัวตาย!”

คำพูดนี้ของเธอ จุดประกายคนตระกูลอวี่มากมายหลายคน

“สู้ยิบตา!”

“สู้ยิบตา!”

“ถึงแม้ตระกูลอวี่ของเราจะฝีมือไม่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะยอมให้คนบีบคั้นได้!”

ผู้คนพูดด้วยความเดือดดาล จากนั้นชักเอาอาวุธออกมา

คนตระกูลอวี่รวมใจเป็นหนึ่งเดียว

แต่การกระทำทั้งหมดนี้ในสายตาของเซียนเก้าชีวิต กลับรู้สึกว่าเป็นเหมือนเด็กก่อความวุ่นวาย ไร้ค่า

เธอมองตระกูลอวี่มาจากด้านบนด้วยสายตาเฉยชา

“คนตระกูลอวี่?คู่ควรแก่การพูดถึงที่ไหน? มีสิทธิ์อะไรจะมาคิดสู้กับฉัน?”

“เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องพูด! คุณต้องการคนสามร้อยคน ผมให้ได้ แต่คุณต้องการให้ตระกูลอวี่ไร้ทายาทเหรอ? โปรดเข้าใจด้วยว่าผมไม่สามารถฟังคำสั่งของคุณได้! ผมอวี่เจิ้นเทียนไม่กลัวตาย! เพื่อวงศ์ตระกูล ร่างกายแหลกลาญแล้วยังไง? แต่คุณไม่ควรมาแตะเส้นตายของตระกูลอวี่ ไม่ควรมาทำลายรากเหง้าตระกูลอวี่!”

อวี่เจิ้นเทียนกัดฟันพูดขึ้น

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นวันนี้ฉันต้องถอนรากถอนโคนตระกูลอวี่แล้วล่ะ!”

เซียนเก้าชีวิตพยักหน้า โบกสะบัดมือเป็นสัญญาณให้ลูกน้องลงมือ

“ฆ่า! !”

อวี่เจิ้นเทียนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

เขาอดทนมาตั้งนาน

แม้จะรู้ว่าสู้ไม่ได้ เขาก็ไม่อยากจะทนแบบนี้ต่อไปแล้ว

เขายอมตาย แต่ไม่ยอมคุกเข่า

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้ห้ำหั่นกันขึ้น

เซียนเก้าชีวิตไม่ได้ลงมือ

แค่จัดการตระกูลเล็กๆ ไม่จำเป็นต้องให้เธอลงมือหรอก

จะใช้กำลังอย่างมากเพื่อให้ได้ผลลัพธ์เพียงเล็กน้อย ซึ่งไม่คุ้มกับความพยายามไหม?

เป็นอย่างที่คิด

ทันทีที่ยอดฝีมือตระกูลอวี่กับลูกศิษย์เซียนเก้าชีวิตต่อสู้กัน พวกเขาก็ตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันได้ไม่นาน ก็มีคนตระกูลอวี่เจ็ดแปดคนตายคาที่

อ้ายหร่านดวงตาแดงก่ำ เธอกัดฟันกรอด รีบเอาเข็มออกมาหมายจะรบ

แต่เวลานี้ มีเสียงหนึ่งดังลั่นขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน