สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2954

คนที่หยุดทั้งสองคนคือผู้ชายที่จัดทรงผมมาอย่างดี

สวมสูทอาร์มานี่และใส่นาฬิกาโรเล็กซ์ฝังเพชร ราคาเสื้อผ้าหน้าผมไม่น้อยกว่าหนึ่งล้าน

"ติงหยาง นั่นรุ่นพี่งั้นเหรอ"

ซูเหยียนอึ้ง

"เสี่ยวเหยียน คุณรู้จักคนคนนี้ด้วยเหรอ"

หลินหยางถาม

"เขาเป็นอดีตรุ่นพี่ในโรงเรียนของฉัน แต่ฉันไม่ค่อยได้ติดต่อกับเขาน่ะ"

ซูเหยียนพูดตอบ

ติงหยางพยายามเข้าใกล้เธอเป็นพิเศษเพราะอยากจีบเธอ แต่ตอนนั้นซูเหยียนเองก็มีคนมาจีบมากมาย ซึ่งนั่นทำให้ซูเหยียนตีตัวออกห่างจากติงหยางมากเป็นพิเศษ

และหลังจากที่ติงหยางไปเรียนต่อต่างประเทศ ทั้งคู่ก็ไม่เคยเจอหน้ากันอีกเลย

ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกันในวันครบรอบสถาปนามหาวิทยาลัยในครั้งนี้

"สวัสดีค่ะ รุ่นพี่ติง"

ซูเหยียนโค้งคำนับเล็กน้อย

"เสี่ยวเหยียน ที่คุณบอกว่าจะกลับแล้วนี้หมายความว่ายังไง? คุณกำลังพยายามเลี่ยงผมอยู่ใช่ไหม?"

ติงหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่น้ำเสียงของเขายังคงอ่อนโยน

"รุ่นพี่ติง ฉันแค่ไม่อยากให้อาจารย์จ้าวต้องลําบากใจ อาจารย์จ้าวได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฉันฟังแล้ว แต่ฉันแต่งงานแล้วจึงเกรงว่าจะตอบรับคำขอของคุณไม่ได้"

ซูเหยียนกล่าวขอโทษ

"อะไรกัน คุณแต่งงานแล้วเหรอ"

ติงหยางตกตะลึงเป็นอย่างมาก ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

"เสี่ยวหยาง เรื่องนี้เป็นความผิดของครูเอง ครูเองก็ไม่รู้ว่าเสี่ยวเหยียนแต่งงานแล้ว และยังพาเสี่ยวเหยียนมาแนะนำโดยที่เธอไม่เต็มใจอีกด้วย เรื่องทั้งหมดมันความผิดเป็นของครูเอง เธออย่าตำหนิเสี่ยวเหยียนเลยนะ"

จ้าวฟางได้พูดตำหนิตัวเอง

เธอรู้ถึงอำนาจของตระกูลติงหยาง และในฐานะครูย่อมต้องรักและปกป้องนักเรียนของเธอ แต่ถ้าหากติงหยางจะใช้เรื่องนี้มาแก้แค้นซูเหยียน ตัวเธอก็คงกลายเป็นคนบาป

เนื่องจากในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ปัญหาเรื่องความสัมพันธ์และการทะเลาะเบาะแว้งกันระหว่างชายหญิงนั้นมีจำนวนไม่น้อย ด้วยสาเหตุนี้เองที่ทำให้คนไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็ตามเริ่มรู้สึกเปลี่ยนไป จากรักเปลี่ยนก็เป็นความเกลียดชัง และปัญหาแบบนี้ก็เป็นปัญหาที่อาจารย์ฟางกลัวที่สุด

ติงหยางรู้สึกเหมือนวิญญานหลุดออกจากร่างไปครู่ใหญ่ ใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะได้สติกลับมา

เขามองซูเหยียนด้วยสายตาสับสน มองดูความงดงามอันน่าทึ่งของเธอ แล้วมองกลับไปที่คนธรรมดาอย่างหลินหยางที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ ดวงตาทั้งสองข้างของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธเคืองและไม่เต็มใจ

"เสี่ยวเหยียน ทำไมคุณถึงเลือกแต่งงานกับชายธรรมดาๆ แบบนี้กันล่ะ? หรือว่าผมไม่ดีเท่าเขาเหรอ?”"

ติงหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เจือความโกรธเคือง

"รุ่นพี่ติง รุ่นพี่เป็นคนดีมาก เพียงแค่ความรักไม่ใช่เรื่องที่ใช้การเปรียบเทียบว่า ใครดีกว่าใคร ใครเก่งกว่าใคร ใครมีอิทธิพลมากกว่าใคร หรือใครเหมาะสมมากกว่าใครมาตัดสินได้ แต่เป็นเรื่องของความรู้สึกที่ไม่สามารถบังคับกันได้ ฉันต้องขอโทษรุ่นพี่ด้วยจริงๆ "

ซูเหยียนโค้งขอโทษอีกครั้ง

"เสี่ยวเหยียน คุณเคยรู้สึกอะไรกับผมบ้างไหม"

ติงหยางกัดฟันพูดต่อว่า "ถ้าคุณยังมีความรู้สึกให้ผมอยู่บ้างล่ะก็ ผมก็ไม่รังเกียจเรื่องที่คุณเคยแต่งงานมาก่อน! ตราบใดที่คุณเต็มใจจะหย่ากับเขา! ผมก็พร้อมแต่งงานกับคุณทันที!"

หลินหยางขมวดคิ้ว

รู้สึกเหมือนเคยได้ยินประโยคแบบนี้จากที่ไหนสักที่

"รุ่นพี่ติง..."

ซูเหยียนกำลังจะอธิบาย แต่ดูเหมือนว่าติงหยางจะตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า: "คุณไม่จำเป็นต้องรีบตอบผม เอาอย่างงี้ ช่วงเย็นผมจะรอคุณที่หอประชุม หลังจากที่คุณไตร่ตรองเรื่องนี้ดีแล้วก็มาหาผมที่หอประชุม ผมจะรอไม่ว่าคำตอบของคุณนั้นจะเป็นการตกลงหรือไม่ก็ตาม ”

หลังจากพูดจบ ติงหยางก็หันหลังกลับ และรีบเดินออกจากสำนักงาน

ซูเหยียนถอนหายใจและส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ

"เสี่ยวเหยียน ในเมื่อติงหยางพูดแบบนี้ คุณก็ไปคุยกับเขาที่หอประชุมให้ชัดเจนเถอะ"

สีหน้าของจ้าวฟางดูเหมือนคนหมดหนทาง: "ฉันได้ทำสิ่งเลวร้ายลงไปด้วยความตั้งใจดีของฉันเอง"

"อาจารย์จ้าว นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ เป็นความผิดฉันเองที่ไม่ได้รีบบอกเรื่องนี้กับครู” ซูเหยียนยิ้มอย่างขมขื่น

“ขอบคุณที่เธอเข้าใจนะ แล้วคนๆนี้คือสามีของเธอใช่ไหม อาจารย์ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่ทำให้เธอต้องลำบากใจ” อาจารย์จ้าวกล่าวขอโทษ

“อาจารย์จ้าวจริงจังเกินไปแล้ว”

หลินหยางพยักหน้าเล็กน้อยแม้จะไม่เห็นด้วยก็ตาม แต่เมื่อคิดถึงอะไรบางอย่าง เขาก็ขมวดคิ้วพร้อมกับถามว่า: "อาจารย์จ้าว งานเฉลิมฉลองของโรงเรียนจัดขึ้นที่ไหนเหรอครับ?"

“จัดขึ้นที่หอประชุมค่ะ”

อาจารย์จ้าวบอก

หลังจากออกมาจากสํานักงาน หลินหยางเริ่มคิดอะไรบางอย่าง

ซูเหยียนมองเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า"นายกังวลว่าติงหยางจะเล่นลูกไม้อะไรในหอประชุมเหรอ"

"ดูท่าทางของเขาสิ ดูเหมือนเขาจะไม่พร้อมที่จะปล่อยมือจากคุณ เสี่ยวเหยียน คุณระวังตัวให้ดีน่าจะดีกว่า" หลินหยางกล่าว

"วางใจเถอะ ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรกับเขาเลย จริง ๆแล้วถ้ารู้แต่แรกว่าคนอย่างเขาจะเข้าร่วมงานด้วยก็คงจะปฏิเสธออกไปตั้งนานแล้ว สุดท้ายก็ยังมีปัญหาอีกจนได้"

"ภรรยาของผมมีเสน่ห์มากจริงๆ"

“ถูกต้อง ฉันได้รับเลือกเป็นสาวงามของมหาวิทยาลัยจังหวัดซาถึงสี่ปีซ้อนเลยนะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน