สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 309

เมื่อได้ยินคำพูดของอาจารย์โจว สีหน้าของหลินหยางก็แย่ลงอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าควรจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง

แต่มาถึงจุดนี้แล้ว ตัวเองพูดอีกเท่าไหร่คนเหล่านี้ก็คงไม่เชื่อ

หลินหยางครุ่นคิด ตัดสินใจที่จะประนีประนอมก่อน

เขาสูดหายใจ พูดอย่างเรียบเฉย: "ในเมื่อพวกคุณอยากจะรู้ว่าผมได้คำตอบมาจากไหน ก็ได้! ผมบอกพวกคุณก็ได้ แต่ผมหวังว่าการแข่งขันประเมินยาจะดำเนินไปอย่างราบรื่นจนกว่าการแข่งขันจะจบลง รอการแข่งขันจบลงผมจะบอกกับอาจารย์ทุกคน! อีกอย่างผมอยากถามว่าทำไมคำถามทดสอบรอบที่สองถึงมีปัญหาที่ยากเช่นนี้? ถ้าไม่ใช่ผม อาจารย์ทุกคนคิดว่าจะมีคนตอบได้ไหม?"

เมื่อสิ้นเสียง อาจารย์ทุกคนก็พูดไม่ออก

ใช่

เรื่องนี้มันไม่ถูกต้อง!

"เมื่อรวมกับวัสดุยาในรอบแรกที่เขาได้ อาจารย์ทุกคนยังมองไม่ออกอีกหรอ ว่ามีคนจ้องเล่นงานผม?" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

คนเหล่านี้ไม่ใช่คนโง่

แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะสรุปเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง อีกทั้งตอนนี้อยู่ในการแข่งขันที่สำคัญเช่นนี้ ถ้าจัดการเรื่องนี้ไม่ดี อาจทำให้ชื่อเสียงของบ้านโอสถฉีย่ำแย่ก็ได้

ดังนั้นเฝิงฉือจึงอยากกดไว้ก่อน ไม่ว่าเรื่องนี้เป็นยังไง ทางที่ดีก็ควรปิดเอาไว้จัดการภายใน

แต่เห็นได้ชัดว่าหลินหยางคงไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป

"นักเรียนโม่เสี่ยวหวู่ คุณจะเอายังไง?" อาจารย์ซือถูกถามเบาๆ

"คนที่ผมไปมีเรื่องด้วยไม่เยอะ แค่หวังปิงเตี๋ย หลัวฟู่หรง...โอ๊ะ แล้วก็ยังมีคนที่ชื่อซีโหรนเซียนด้วย ผมอยากให้คุณเรียกคนเหล่านั้นออกมา จากนั้นก็มาขอโทษกับผม และประกาศลงโทษพวกเขา" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

เมื่ออาจารย์ทุกคนได้ยินก็หายใจรุนแรงขึ้น

ทั้งสามคนนี้ต่างอยู่ในรายชื่อสิบอัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่

ถ้าเกิดลากทั้งสามคนนี้ออกมาลงโทษ มันจะไม่ทำลายพวกเขาหรอ?

"ไม่ได้!"

ไม่รอคนอื่นเอ่ยปาก เฝิงฉือก็พูดเสียงต่ำออกมา

"งั้นไม่อยากให้ผมเข้าร่วมการประเมินยานี้ หรือบ้านโอสถฉีนี้ไม่อยากให้ผมอยู่ที่นี่ต่อไปใช่ไหม?" หลินหยางพูดโดยไม่สนใจอะไร

"นักเรียนโม่เสี่ยวหวู่ อย่าเอาแต่ใจ!" เฝิงฉือกำหมัดอย่างลับๆ พูดด้วยเสียงจริงจัง; "บ้านโอสถฉีไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาทำอะไรก็ได้ แม้ว่านักเรียนเหล่านี้อาจจะจ้องเล่นงานคุณ แต่ก็ต้องมีหลักฐาน! ถ้าไม่มีหลักฐาน พวกเราไม่สามารถเรียกนักเรียนคนใดมามั่วๆ เพื่อลงโทษอย่างไม่ยุติธรรมได้! หวังว่าคุณจะเข้าใจในจุดๆ นี้!"

"สิ่งที่คุณจะสื่อคือ..."

"อย่าช้าที่สุดก่อนการจบการแข่งขัน พวกเราจะต้องตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจนและลงโทษคนที่จ้องเล่นงานคุณต่อหน้าทุกคน และให้พวกเขามาขอโทษคุณ!" เฝิงหม่าพูด

"แบบนี้แล้ว งั้นผมจะคุยกับพวกคุณหลังจบการแข่งขันละกัน" หลินหยางยักไหล่

สีหน้าของทุกคนไม่เป็นธรรมชาติ

เด็กคนนี้กล้าดียังไงมาต่อรองกับอาจารย์ตั้งหลายคน ทั้งยังต่อรองกับรองเจ้าบ้านโอสถด้วย? เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?

ผู้คนไม่พอใจ แต่หลินหยางไม่มีทางเลือก ทำได้แค่ประนีประนอม

"อาจารย์ทุกท่าน รองเจ้าบ้านโอสถ ขอถามหน่อยว่าผมจะเข้าสู่รอบที่สามได้ไหม?" หลินหยางถามอย่างเรียบเฉย

สายตาของเฝิงฉือสั่นไหว พูดเสียงต่ำ: "ได้สิ คำตอบของคุณสมบูรณ์แบบ!"

"ขอบคุณ"

หลินหยางพยักหน้า และกลับไปที่ตำแหน่งของเขาต่อหน้าต่อตาทุกคน

ทางด้านอาจารย์กระแทกลมหายใจออกมา

"อะไรกัน เด็กนี่มันไม่มีระเบียบ!" อาจารย์โจวพ่นลมหายใจ กัดฟันพูด

"พวกไม่รู้เรื่อง เขาแข่งขันประเมินยานี้ ไม่ใช่เพราะอยากเป็นผู้ถูกเลือกเป็นเจ้าบ้านโอสถนี้คนต่อไปหรอ? นี่มาทำให้รองเจ้าบ้านโอสถขุ่นเคือง แม้ว่าเขาจะได้ที่หนึ่ง แต่หลังจากนี้เขาจะได้อยู่ในบ้านโอสถฉีได้หรอ?"

"ใช่!"

อาจารย์หลายคนกระแทกเสียง

เฝิงฉือไม่พูดอะไร เขาจ้องหลินหยางอย่างเงียบๆ เท่านั้น

นี่เรียกได้ว่าไม่แปลกใจเลย

หลายคนยืนขึ้น มองไปที่คำถามและคำตอบ ต่างปรบมือให้กับทักษะทางการแพทย์ที่โดดเด่นของอัจฉริยะทั้งสาม

แม้แต่แขกรับเชิญก็พยักหน้า เปิดหูเปิดตาอย่างมาก

แต่ในเวลานี้ มีเสียงดังขึ้นมา

"รองเจ้าบ้านโอสถเฝิงฉือ แล้วกระดาษคำตอบของโม่เสี่ยวหวู่หล่ะ? ให้พวกเราได้ชื่นชมได้ไหม?"

เมื่อสิ้นเสียง ทุกคนก็เงียบ

เฝิงฉือผงะ มองไปทางต้นเสียง และพบว่าคนที่พูดคือเฉียนโม่!

ด้านหลินหยางขมวดคิ้วและมองไปทางเฉียนโม่ สายตาของเขามีความสงสัย

เฉียนโม่พูดออกมาในเวลานี้ คือการเล่นงานตัวเองใช่ไหม? ผู้หญิงคนนี้คิดอะไร?

หลายคนได้ยินก็ตั้งหน้าตั้งตารอ

ใช่

กระดาษคำตอบของโม่เสี่ยวหวู่ อาจารย์หลายคนถกเถียงกันเป็นเวลานาน ต้องวิเศษอย่างมากแน่ๆ ถ้าทุกคนได้เห็นอยากจะได้รู้อะไรมากขึ้นไหม?

เฝิงฉือขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไร

อาจารย์ถังข้างๆ พูดพร้อมรอยยิ้ม: "ขอโทษทีคุณผู้หญิงเฉียนโม่ กระดาษคำตอบของนักเรียนโม่เสี่ยวหวู่ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ แค่คำตอบของเขาคลุมเครือเล็กน้อย อาจารย์ซือถูจึงตัดสินได้ว่าเขามีคุณสมบัติหรือไม่ ดังนั้นจึงเรียกพวกเรามาปรึกษาด้วย ทุกคนไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องคิดอะไรมาก..."

ปรึกษาหรอ? เรียกเฝิงฉือมาด้วยเนี่ยนะ ยังเรียกว่าปรึกษาหรอ?

สิ่งนี้เห็นได้ชัดว่ามีอะไรปิดบังแน่ๆ?

หลายคนแอบยิ้ม

แต่บ้านโอสถฉีไม่สามารถให้ทุกคนไม่สามารถเห็นกระดาษของโม่เสี่ยวหวู่ได้ จึงต้องทำเช่นนี้

"โอเค เรามาเริ่มการแข่งขันรอบสุดท้ายกันเถอะ!" เฝิงฉือโบกมือ พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: "ขอให้ผู้ที่ผ่านรอบที่สองก้าวออกมา!"