สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 363

เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์บางคนขมวดคิ้วขึ้นและรีบเข้ามาพูด

ฉากนั้นดูวุ่นวายเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ณ เวลานี้...

ติ้งติ้ง!

เสียงแตรรถดังขึ้น

ทั้งสองคนที่กำลังตะโกนตกใจ และคนอื่นๆ ก็สะดุ้ง

เมื่อหันกลับมา เขาพบว่าข้างหลังทุกคนคือรถเก๋งเบนท์ลีย์สีดำ

รถเกือบจะมาติดร่างของจางชิงหยูแล้ว เสียงแตรนี้จะดังแค่ไหน?

อย่างไรก็ตามในเวลานี้หน้าต่างของเบนท์ลีย์เลื่อนลงมาและมีหัวโผล่ออกมาจากหน้าต่างนั้น

"คุณทำอะไร? มาขวางอยู่ได้ รีบไสหัวออกไป! ได้ยินไหม?"

เมื่อสิ้นเสียง คนตระกูลซูและจางชิงหยูก็กลายเป็นแนวร่วมเดียวกัน

"คุณมันสุนัขมาจากไหน? กล้ามาพูดกับฉันแบบนี้?"

"คุณรู้ไหมว่าลูกเขยในอนาคตของฉันคือใคร? คุณรีบไสออกมา เขกหัวบนพื้น ไม่งั้นฉันจะทุบรถของคุณให้พัง!"

จางชิงหยูและซูเจินตะโกนด่า

จะให้ถอยไปหรอ?

หึ?

นิสัยของพวกเธอไม่ชอบยอมใครอยู่แล้ว ต่อหน้าคนจำนวนมากขนาดนี้ จะให้ถอยออกไปจะไม่อายหรอ?

เมื่อคนขับรถได้ยิน แน่นอนว่าต้องโมโหอย่างมาก เขาพยักหน้า มุมปากยกขึ้น: "ดี! ดี! ดีมาก! อย่าคิดว่าพวกคุณเป็นผู้หญิงแล้วผมจะกลัวนะ!"

เมื่อพูดเสร็จ เขาก็หันหน้าไปคุยกับคนด้านหลังสองสามประโยค จากนั้นก็เปิดประตูรถเดินไปหาผู้หญิงสองคนนั้น

"พวกคุณจะทำอะไร?"

ซูกวง ซูกุ้ยและคนอื่นๆ รีบเข้ามาขวางคนนั้น

แต่คนขับรถเป็นคนที่สูงและมีน้ำหนักอย่างมาก ทั้งสองคนไม่สามารถหยุดเขาได้ คนขับรีบวิ่งไปด้านหน้าผู้หญิงสองคนแล้วตบทีละคน

แปะแปะ!

ซูเจินและจางชิงหยูล้มลงไปกับพื้น

ฟันของจางชิงหยูถูกจบจนหลุดออกมา เลือดออกเต็มปาก

"ห๊า!"

คนรอบๆ ต่างตกใจ

ทุกคนมองตาค้าง

ซูเหยียนอึ้ง

แม้แต่หลินหยางก็ยังไม่ตอบสนองกลับมา

มีคนกล้ามาทำแบบนี้ในสถานที่แห่งนี้หรอ?

"นังตัวดีทั้งสอง ผมจะไปหาหลงโชและฉินไป่ซง!! พวกคุณรีบไสหัวออกไปดีๆ ไม่งั้นผมจะทำให้พวกคุณต้องมานั่งหาฟันบนพื้น!" คนขับรถด่าออกมาอย่างเย่อหยิ่ง

"ไอสาระเลว ฉันจะจัดการคุณ!"

จางชิงหยูลุกขึ้นมาจากพื้น ตะโกนใส่คนขับรถคนนั้นอย่างบ้าคลั่ง

แต่คนขับรถไม่ได้สนใจระหว่างชายหญิงเลย เขาเตะออกมาโดยตรง

ปัง!

จางชิงหยูกลิ้งลงไปบนพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่น ดูไม่ได้

คนตระกูลซูและซูกวงโมโห

"อวดดี!"

"จัดการ ผมไม่เชื่อว่าเขาคนเดียวจะจัดการเราจำนวนมากแบบนี้ได้ จัดการ!"

ซูกัง ซูกุ้ยพุ่งเข้าไป ซูกวงที่อ่อนแอมาตลอดไม่ลังเลเลยในครั้งนี้ เขาเหวี่ยงหมัดใส่คนขับรถโดยตรง

แม้ว่าคนขับรถจะแข็งแรง แต่ก็ไม่สามารถสู้กับคนจำนวนเยอะได้ ไม่นานก็พ่ายแพ้ไป มีรอยฟกช้ำเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ มีรถอีกสองสามคันขับเข้าไปในสถาบันการแพทย์ และจอดอยู่ด้านหลังของรถคันนั้นชายชุดดำจำนวนมากรีบลงจากรถทันทีและเดินเข้ามา ล้อมตระกูลซูและซูกวงเอาไว้

หลินหยางเห็นเข้าก็มองอย่างเยือกเย็น

"หยุด! !"

ในเวลานี้เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์กลุ่มหนึ่งที่นำโดยสมาชิกหลักของพรรคซวนอีรีบวิ่งเข้ามาและผลักชายชุดดำเหล่านั้น

หลินหยางจำผู้ชายคนนี้ได้ เขาชื่อโม่ฟู่ คนที่เรียนกับฉงฉางไป่

ตามลำดับอาวุโส เขาเป็นศิษย์หลานของตัวเอง

"พวกคุณเป็นใคร? รู้ไหมว่าที่นี่ที่ไหน? กล้ามาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่? ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ เชิญออกไป!" โม่ฟู่พูดกับชายชุดดำเหล่านั้นด้วยความโกรธ

สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ใครกล้ามาอาละวาดแบบนี้ที่ไหนกัน?

คนตระกูลซูโกรธอย่างมาก

เมื่อเห็นโม่ฟู่ไม่ยอมจัดการเรื่องแล้ว ก็รู้ว่าตัวตนของคนนั้นไม่ธรรมดา

จางชิงหยูโกรธจนตัวสั่น ซูกวงคอยปลอบใจข้างๆ

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งเดินมาข้างหน้ารถเบนท์ลีย์ที่กำลังจะเคลื่อนที่

"หยุด!"

เสียงตะโกนดังขึ้น

ทุกคนตกตะลึง เมื่อเห็นอย่างชัดเจนแล้วก็พบว่าซูเหยียนยืนออกมา

"นังตัวดี อยากตายหรอ? ออกไป ไม่งั้นจะชนให้ตาย!" คนขับรถเหลือบมองซูเหยียนและตะโกนอย่างรุนแรง

"คุณทำร้ายแม่ของฉัน แถมยังมารังแกคนในตระกูลของฉัน ฉันไม่สนใจว่าคุณจะเป็นใคร คุณต้องขอโทษแม่ของฉัน!" ซูเหยียนตะโกนอย่างจริงจัง

แม้ว่าจางชิงหยูจะทำให้ซูเหยียนไม่พอใจหลายครั้ง แต่เธอก็ยังเป็นแม้แท้ๆ ของตัวเอง ไม่ว่ายังไง ซูเหยึยนก็คงไม่ยอมเห็นแม่ของตัวเองโดนรังแกแบบนี้ได้

"ไอเวร!"

คนขับรถรำคาญ จ้องไปที่ซูเหยียนและตะโกน: "คุณคิดว่าพวกคุณเป็นใครกัน? ยังอยากจะให้ผมขอโทษพวกคุณอีกหรอ? รู้ไหมว่าผมเป็นใคร? ถ้าผมขอโทษนังตัวดีแม่ของคุณ เธอจะรับได้หรอ?"

"คุณ..."

ซูเหยียนโกรธจนตัวสั่นอย่างรุนแรง อยากจะพูดอะไรบางอย่าง หลินหยางเดินเข้าไปและดึงเธอเอาไว้

"หลินหยาง คุณปล่อยฉัน!" ซูเหยียนดิ้นรน

"เสี่ยวเหยียน อย่าวุ่นวาย!"

เขาพูดเบาๆ

"หลินหยาง ไอคนไร้ความสามารถ ไม่มีดี ยังจะมาทำเป็นผู้สันติในตอนนี้อีก ออกไปข้างๆ!" จางชิงหยูตะโกนออกมา

หลินหยางจ้องเธออย่างเยือกเย็นและพูดเบาๆ: "แม้แต่อาจารย์โมฟู่ยังไม่สามารถให้คนเหล่านี้รับผิดชอบได้ คุณคิดว่าพวกคุณจะหาเรื่องเขาได้หรอ? ถ้าไปหาเรื่องคนอื่น พวกคุณก็ไม่ต้องกังวลอะไร แต่เสี่ยวเหยียนหล่ะ? เสี่ยวเหยียนตอนนี้มีหน้าที่การงานที่สูงขึ้น พวกคุณคิดจะให้เธอไปสร้างปัญหาหรอ? พวกคุณจะทำลายอนาคตของเธอหรอ?"

เมื่อคำพูดนี้ออกมา จากงชิงหยูก็ตกตะลึงในทันที

"เด็กนี้นับว่าน่าสนใจ เขาพูดถูก บางคนไม่ใช่คนที่พวกคุณจะหาเรื่องได้!" มุมปากของคนขับรถยกขึ้น พูดอย่างชอบใจ

"แย่! แย่จริงๆ!" ซูเหยียบกระทืบเท้า

แต่หลินหยางไม่โกรธใดๆ

เขากวาดสายตามองคนขับรถและพูดอย่างเคร่งขรึม: "ในเมื่อคุณพูดแบบนี้แล้ว งั้นทำไมคุณถึงยังไม่เข้าใจความจริงข้อนี้อีก?"

คนขับรถเหลือบมองหลินหยาง: "เจ้าหนู คุณหมายความว่าอะไร?"