สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 395

แม้แต่ยิงหัวเหนียนก็ไม่อยากจะเชื่อ

เขาเป็นหัวหน้าตระกูลยิงนะ!

จะแพ้ชายหนุ่มคนหนึ่งหรอ?

เขายอมรับไม่ได้!

เขาไม่อยากเชื่อ!

ยิงหัวเหนียนยกแขนทั้งสองขึ้น เบิกตากว้างมองทุกอย่าง และมองไปที่หลินหยางด้วยความเหลือเชื่อ เขาพูดเสียงสั่น: "ร่างกายของคุณ...มันแข็งแกร่งขนาดไหน? หรือจะบอกว่าหมัดดวงดาวยิงหลงยังไม่สามารถทำอะไรคุณได้หรอ?"

หลินหยางส่ายหน้า พูดอย่างนิ่งสงบ: "ไม่ใช่แค่หมัดของคุณเท่านั้น ไม่ว่ากระบวนท่าอะไรก็เกรงว่าจะไม่มีประโยชน์ต่อผม!"

"เป็น! ไป! ไม่! ได้!"

ยิงหัวเหนียนตะโกน สองขาของเขาย่อลงเล็กน้อยและโดดออกไป สองเท้าของเขายกขึ้นสูงและถีบไปทางหลินหยาง

หลินหยางยกแขนขึ้นข้างหนึ่ง ปิดกั้นการเตะที่น่าสะพรึงกลัวด้วยแขนของเขา

ตูม!

พลังที่ระเบิดออกมาจากเท้าลงไปที่ร่างของหลินหยาง และระเบิดพื้นโดยตรง

"เท้าเทพเทียนหยาง!"

ยิงหัวเหนียนตะโกนออกมาอีกครั้ง สองขาของเขาเหวี่ยงอย่างรวดเร็ว ทิ้งเงาเอาไว้นับไม่ถ้วน แผ่ออกไปราวกับดวงอาทิตย์ดวงใหญ่กลืนหลินหยาง

แต่...การโจมตีก็ยังไม่ได้ผลเหมือนเดิม

หลินหยางป้องกันด้วยแขนของเขา หลังจากปัดป้องการโจมตีสองระลอก เขาคว้าเงาขาจำนวนนับไม่ถ้วนด้วยแบ็คแฮนด์ของเขา

ปึก!

ขาข้างหนึ้งของยิงหัวเหนียนถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ กระแทกไปที่พื้น

ปึก!

พื้นสั่นสะเทือนอีกครั้ง

พื้นที่ที่ยิงหัวเหนียนอยู่นั้นบุ๋มลงไป หินอ่อนแตกเป็นเสี่ยงๆ มีฝุ่นฟุ้งกระจาย

ยิงหัวเหนียนเลือดออกตลอดเวลาร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย แขนของเขาพยายามดันพื้นอย่างยากลำบาก อยากจะลุกขึ้นมา

แต่หลินหยางให้โอกาสเขาที่ไหน กระแทกเท้าข้างซ้ายและขวา

ปัง!

ปัง!

ปัง!

ปัง!

...

พื้นสั่นสะเทือน

ยิงหัวเหนียนเหมือนสุนัขตายทั้งเป็น ถูกหลินหยางกระทืบอยู่บนพื้นไม่หยุด

ทุกๆ การกระแทกนั้นทำให้ยิงหัวเหนียนสั่นสะเทือน ไม่รู้พลังนั้นมหาศาลเท่าไหน

บดขยี้!

นี่คือการบดขยี้ที่สมบูรณ์!

แม้แต่คนโง่ยังรู้ว่าช่องว่างระหว่างหมอเทวดาหลินและยิงหัวเหนียนใหญ่ขนาดไหน

"หัวหน้าตระกูล! !"

คนตระกูลยิงตะโกนออกมา

"ไม่ต้องสนใจอะไรแล้ว ฆ่า! ฆ่าเขา! ฆ่าไอนี่สะ! !"

ยิงผิงจู๋เองก็ร้อนรน รีบตะโกนออกมา

"ฆ่า!"

"ปกป้องหัวหน้าตระกูล!"

"หั่นมันให้เป็นชิ้นๆ!"

คนตระกูลยิงตะโกนอย่างต่อเนื่อง และพุ่งเข้าใส่หลินหยาง

ในเวลานี้ พวกเขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

ถ้ายังไม่ลงมืออีก เกรงว่ายิงหัวเหนียนคงถูกชายคนนี้ฆ่ากระทืบจนตาย!

ยอดฝีมือตระกูลยิงนับไม่ถ้วนล้อมเข้ามา

บางคนถือกระบี่ บางคนถือปืน

ในเวลานี้ คนตระกูลยิงคิดจะกำจัดหลินหยางโดยไม่สนสิ่งอื่นใดแล้ว

"โอ้ะ? ในที่สุดก็จะลงมือแล้วหรอ?"

หลินหยางมองพวกคนที่พุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ใบหน้าของเขาไม่มีความรู้สึกใดๆ

แต่ในเวลานี้ เสียงที่อ่อนแอเล็กน้อยก็ถูกตะโกนออกมา

"หยุด...ให้หมด..."

คำพูดสั้นๆ นี้ตะโกนใส่คนตระกูลยิงให้หยุดในทันที

หลินหยางเองก็แปลกใจและมองไปที่ต้นกำเนิดของเสียง

เสียงนั้นดังมาจากยิงหัวเหนียน

ผมของเขายุ่งเหยิง เลือดเต็มใบหน้า เขาลุกขึ้นมาจากพื้น ตะโกนด้วยเสียงที่อ่อนแอ: "หมอเทวดาหลิน...ไม่...ไม่สู้แล้ว...คุณชนะ..."

...

เสียงตะโกนด้วยความโกรธดังอย่างต่อเนื่อง จากนั้นร่างหลายร่างก็ล้อมหลินหยางเอาไว้ หมัดและเท้าเข้ามาใกล้

ยิงหัวเหนียนเบิกตากว้างมองภาพตรงหน้า แต่มือที่จับข้อเท้าของหลินหยางนั้นปล่อยออกมาแล้ว

เขาปล่อย

บางทีเขาไม่ควรที่จะพูดแบบนี้

แต่ถึงระดับนี้แล้ว พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์

คนตระกูลยิงไม่รู้ แต่เขารู้

ที่เขายอมรับความพ่ายแพ้เป็นเพราะว่าความแข็งแกร่งของหลินหยางมาถึงระดับที่น่ากลัวจนเขาไม่สามารถต่อต้านได้แล้ว

คนคนนี้...ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถต่อต้านได้

แม้แต่ตอนที่ตัวเองสู้กับเขา ชายคนนี้ก็ยังไม่ได้ใช้แรงทั้งหมดออกมา

เขาไม่รู้ว่าตระกูลยิงจะสามารถเอาชนะคนนี้ได้ไหม แต่เขาเข้าใจ แม้ว่าตระกูลยิงจะสามารถเอาชนะคนนี้ได้ แต่ก็ต้องเสียไปหลายอย่างเช่นกัน

ไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย!

แค่ว่า เขาเข้าใจเหตุผลนี้แล้วจะได้ประโยชน์อะไร?

คนตระกูลยิงเสียสติไปแล้ว

พวกเขาเย่อหยิ่งและไม่สามารถยอมก้มหัวให้กับชายหนุ่มที่ไม่รู้จักได้

สงครามได้ระเบิดขึ้นแล้ว!

คนตระกูลยิงเข้ามาใกล้และเริ่มโจมตีหลินหยางแล้ว

หลินหยางสีหน้าไร้อารมณ์ ดวงตาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ในเวลานี้เขาไม่ได้คิดจะออมมืออีกต่อไป เมื่อคนเข้ามาใกล้ เขาจะต่อยออกไปโดยตรง

ชายคนนั้นเอาแขนโอบหน้าอกของเขา พยายามป้องกัน

แต่หมัดนั้นเหนือจินตนาการ มันทุบแขนทั้งสองข้างของเขา และกระแทกเข้าที่หน้าอกโดยตรง

พัฟ!

ชายคนนั้นอาเจียนเป็นเลือด หน้าอกของเขาทรุดตัวลง ไม่รู้ว่ากระดูกของเขาหักไปกี่อันแล้วด้วยหมัดนี้

หลินหยาคว้าคอของเขาและโยนมันไปอีกทางหนึ่ง

ปัง!

กลุ่มคนล้มลงไปบนพื้น

เสียงร้องที่อนาถดังอย่างต่อเนื่อง

หลินหยางใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อโต้กลับ หมัดของเขาเหมือนลมนับไม่ถ้วน และกระแทกเข้ากับฝูงชน