สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 412

"คุณหนูหงอิง ตอนนี้นายท่านกำลังพักผ่อนอยู่ในห้อง เขากำชับเอาไว้ ไม่ว่าใครก็ห้ามรบกวนเขาเด็ดขาด ถ้าหากเป็นเรื่องภายในตระกูล คุณคุยกับผมก็ได้!" ผู้ชายที่อยู่ปลายสายตอบกลับ

"คุยกับคุณไม่มีประโยชน์ นี่ไม่ใช่เรื่องภายในครอบครัว! คุณรีบเอาโทรศัพท์ไปให้คุณปู่ เวลาจะไม่ทันการณ์แล้ว! ถ้าหากช้ากว่านี้เกิดปัญหาใหญ่แน่!" เหลียงหงอิงพูดด้วยความร้อนรน

ผู้ชายที่อยู่ปลายสายลังเลสักพักแล้วพูด "ในเมื่อคุณพูดถึงขนาดนี้แล้ว ก็ได้ คุณรอสักครู่"

เหลียงหงอิงที่ได้ยินแบบนี้แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก

ทางปลายสายเงียบไปสักพักใหญ่ หลังจากนั้นมีเสียงที่ชราภาพดังขึ้น

"นางหนู เกิดอะไรขึ้น ต้องคุยกับฉันให้ได้เลยเหรอ?"

"คุณปู่ คุณปู่ต้องช่วยหลินหยางด้วย!" เหลียงหงอิงรู้สึกร้อนรนจนแทบจะร้องไห้

"ช่วยหลินหยาง?" เหลียงเว่ยกั๋วรู้สึกอึ้ง "หลินหยางที่เธอพูดถึง หรือจะเป็นหมอเทวดาหลินคนที่ช่วยฉัน?"

"ใช่…"

"เกิดอะไรขึ้น?" เหลียงเว่ยกั๋วทำเสียงกระแอมแล้วรีบถาม

เหลียงหงอิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้เหลียงเว่ยกั๋วฟัง

เหลียงเว่ยกั๋วได้ยินแล้วรู้สึกตกตะลึง

"หมอเทวดาหลิน…มีส่วนพัวพันกับเรื่องของชิวเยี้ยน?"

"ใช่ ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้…เหลียงหนานฟางก็มาแล้ว เธอแตะต้องป้าชิวเยี้ยน ถ้าไม่ได้เป็นเพราะหมอเทวดาหลินมีทักษะการแพทย์ที่สูงมาก เกรงว่าป้าชิวเยี้ยนคงอยู่ไม่พ้นวันนี้…" เหลียงหงอิงเม้มริมฝีปากพูด

"เหลวไหลสิ้นดี! เหลวไหลสิ้นดี!" เหลียงเว่ยกั๋วโมโหจนหนวดเริ่มสั่น

"คุณปู่ ตอนนี้ควรทำยังไงดี? หมอเทวดาหลินต้องโกรธมากแน่นอน ฉันกังวลว่าอีกเดี๋ยวเขาจะไปหาเรื่องตระกูลเหลียง เมื่อไหร่ที่เกิดเรื่องแบบนี้ เกรงว่าคงไม่มีผลดีต่อเขา…" เหลียงหงอิงพูด

สีหน้าของเหลียงเว่ยกั๋วเริ่มร้อนรน พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "หงอิง ฉันจะรีบกลับตรกูลเหลียงเดี๋ยวนี้ เธอรีบไปตามหาหมอเทวดาหลิน บอกเขาว่าเรื่องนี้ ฉันจะต้องมีคำอธิบายให้เขาแน่นอน!"

"ได้!" เหลียงหงอิงพยักหน้าแล้วกดวางสาย

เหลียงหงอิงไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับหลินหยางเลยแม้แต่นิดเดียว

ที่เธอยอมช่วยเหลือหลินหยาง ไม่เพียงแต่เพราะหลินหยางเคยช่วยปู่ของเธอ อีกด้านหนึ่งเธอก็รู้สึกชื่นชมนับถือแพทย์อัจฉริยะคนนี้มาก

อย่างไรก็ตามอายุยังน้อยแต่กลับมีทักษะการแพทย์ที่ล้ำเลิศ เรียกได้ว่าเป็นบุคคลระดับอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ

คนเก่งแบบนี้มีใครไม่ชอบบ้าง?

ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับป้าชิวเยี้ยน เธอเองก็รู้สึกดีกับญาติคนนี้ไม่น้อยเหมือนกัน ย่อมยินดีที่จะช่วยเหลือหลินหยางเป็นเรื่องธรรมดา

แต่ว่า…เธอไม่เคยคิดเลยว่าสถานการณ์มันจะบานปลายจนถึงขั้นนี้ แม้แต่ภรรยาของหลินหยางก็ได้รับผลกระทบไปด้วย

เหลียงหงอิงขึ้นรถ ได้ตำแหน่งที่อยู่โรงแรมที่หลินหยางเปิดห้องให้เหลียงชิวเยี้ยนและซูเหยียนจากหูตาของตระกูลเหลียง เธอรีบตรงไปที่นั่นทันที

สิ่งเดียวที่เธอคาดหวังในตอนนี้คือหลินหยางจะฟังคำพูดของเธอ

ในขณะเดียวกันก็ไม่อยากทิ้งเหลียงชิวเยี้ยน แต่หลินหยางไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าสถานการณ์ของเหลียวชิวเยี้ยนที่อยู่ในตระกูลเหลียงแย่แค่ไหน

"จำเป็นต้องคุยกับหลินหยางให้รู้เรื่อง!"

ขึ้นรถ เหลียงหงอิงพูดพึมพำกับตัวเอง

แต่ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอสั่นอย่างกะทันหัน

เหลียงหงอิงรู้สึกอึ้งเล็กน้อย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย

"คุณหนู!" บอดี้การ์ดคนหนึ่งของตระกูลเหลียงพูด

"มีอะไร?" เหลียงหงอิงถาม

"เกิดข้อผิดพลาดนิดหน่อย" บอดี้การ์ดตระกูลเหลียงพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนเล็กน้อย

"ผิดพลาด? ผิดพลาดอะไร?"

"คือแบบนี้ พวกเราตามคุณหลินเข้าไปในโรงแรมเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเขา แต่ไม่รู้ยังไง มีคนกลุ่มหนึ่งมาไล่พวกเราออกจากโรงแรมอย่างกะทันหัน ยิ่งไปกว่านั้นยังปิดล้อมห้องพักของเหลียงชิวเยี้ยนและภรรยาของคุณหลิน ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้ทั้งนั้น พวกเราเข้าใกล้คุณหลินไม่ได้เลย…"

เหลียงหงอิงรู้สึกประหลาดใจ รีบถาม "คนพวกนี้เป็นใคร?"

"ตามที่พวกเราตรวจสอบในตอนนี้ คนพวกนี้เป็นบอดี้การ์ดของม่านหลงอินเตอร์แนชชั่นแนล! ยิ่งไปกว่านั้น…ยิ่งไปกว่านั้นล้วนแต่เป็นบอดี้การ์ดระดับราชาทหาร!" คนคนนั้นพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา

"อะไรนะ?"

"คุณหนู ไม่ผิดแน่นอน บนหน้าอกของพวกเขามีตราสัญลักษณ์ดอกเหนียงทุกคน ยิ่งไปกว่านั้นมีหลายคนที่ผมเคยเห็นบนหนังสือพิมพ์!" คนคนนั้นพูด

เหลียงหงอิงเงียบ

"คุณหนู ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงต่อ?"

"พวกคุณถอยออกมาจากโรงแรมก่อน ฉันจะไปดูสถานการณ์เอง…"

"ครับคุณหนู พวกเราจะรอคุณที่หน้าโรงแรม"

"โรงแรมลี่จวงใช่หรือเปล่า?"

"ครับ"

"ได้"

เหลียงหงอิงกดวางสายด้วยจิตใจที่ยุ่งเหยิง ขับรถมุ่งตรงไปที่โรงแรมลี่จวง

ในขณะเดียวกัน ห้องสูทของโรงแรมลี่จวง หลินหยางเพิ่งฝังเข็มให้เหลียงชิวเยี้ยนเสร็จ เขาหยิบผ้าก๊อซและแอลกอฮอล์มาทำแผลให้ซูเหยียน

ซูเหยียนยังอยู่ในอาการสะลึมสะลือ เธอกวาดสายตามองห้องสูทที่หรูหราแห่งนี้ด้วยอาการที่เวียนหัวเล็กน้อย

"หลินหยาง พวกเรา…พวกเราอยู่ที่ไหน?"

"โรงแรม"

"โรงแรม? ที่…ที่นี่คือโรงแรม?" ซูเหยียนรู้สึกประหลาดใจ ตื่นตัวขึ้นมาทันที เธอกวาดสายตามองโดยรอบ มองดูห้องที่หรูหราสวยงามแห่งนี้ เธอตกตะลึงไปพักใหญ่ "ที่…ที่นี้คือโรงแรม…พักคืนหนึ่งต้องใช้เงินเท่าไหร่?"

หลินหยางยิ้มยังขมขื่น ส่ายหัว "ผมไม่รู้ ผมไม่ได้เป็นคนจ่ายเงินสักหน่อย"

"แล้ว…"

"นี่เป็นห้องที่คุณหนูเหลียงหงอิงเปิดให้พวกเรา คุณไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องเงิน"

"จริงเหรอ งั้น…ค่อยโล่งอกไปที…" ซูเหยียนตบหน้าอกตัวเองแล้วถอนหายใจ หลังจากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่กังวลอีกครั้ง "คุณเหลียงใจกว้างดีกับพวกเราขนาดนี้โดยไม่มีเหตุผล พวกเราเป็นหนี้บุญคุณเธอแล้ว"

"วางใจเถอะ ไม่มีอะไรหรอก เธอเองก็เป็นคนตระกูลเหลียง ตามหลักแล้วก็ถือเป็นญาติของพวกเรา เยี้ยนจินเป็นบ้านของเธอ เธอจัดที่พักให้กับพวกเรามันก็สมเหตุสมผลแล้วไม่ใช่เหรอ?" หลินหยางพูดปลอบใจ

"แต่ว่า…"