สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 458

"ได้! บ้าระห่ำใช้ได้! หมอเทวดาหลินสมกับที่เป็นหมอเทวดาหลิน คิดไม่ถึงเลยอายุคุณแค่นี้จะบ้าได้ขนาดนี้! ดีมาก ในเมื่อเป็นแบบนั้น ผมก็จะให้คุณบ้าสักครั้ง และผมจะทำให้คุณรู้ว่าความบ้าของคุณมันโง่แค่ไหน มันไร้เดียงสาแค่ไหน!"

เจ้าบ้านโอสถหัวเราะฮ่าฮ่า ยกมือขึ้นแล้วโบก "รีบไปเตรียมยา! เตรียมการแข่ง! เตรียมการประลองทักษะยา!"

ทุกคนหนังศีรษะชาไปหมด

"เจ้าบ้าน จะทำการแข่งที่ไหน?" เฝิงฉือกลืนน้ำลายแล้วถาม

"ที่นี่! หน้าประตูใหญ่ของบ้านโอสถฉี!" เจ้าบ้านโอสถพูดด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว หลังจากนั้นมองไปทางหลินหยาง "หรือไม่จะรอสักสองชั่วโมง ผมจะไปเชิญบุคคลที่มีชื่อเสียงของวงการแพทย์แผนจีนมา ให้บุคคลมีชื่อเสียงพวกนี้มาเป็นพยานการแข่งของเรา?"

"ไม่ต้อง แบบนั้นมันเสียเวลาเกินไป พวกเรามาแข่งกันเถอะ ในไม่ช้าไม่เร็วพวกเขาก็ต้องรู้เหตุการณ์และผลของการแข่งครั้งนี้" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"เหอะเหอะ เผด็จศึกอย่างรวดเร็ว? มันก็ดี!"

เจ้าบ้านโอสถโดนกระตุ้นจนโกรธแล้ว ในแววตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

ผ่านไปสักพัก เฝิงฉือสั่งให้คนไปขนโต๊ะขนาดใหญ่มาสองโต๊ะ บนโต๊ะเต็มไปด้วยยาสมุนไพร นอกจากนี้ยังมีเครื่องมือสำหรับตำยา ปรุงยา และกลั่นยา

อันที่จริงการแข่งทักษะยาและแข่งศิลปะการต่อสู้เหมือนกัน

เพียงแต่การแข่งของผู้เชี่ยวชาญทางด้านยา ทุกอย่างมันจะเริ่มต้นขึ้นจากวัตถุดิบยา

ก็เหมือนกับบ้านโอสถฉี ต้องการประเมินทักษะยาของใครเหนือกว่ากัน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใครที่มีความรู้เกี่ยวกับยามากกว่า แต่ขึ้นอยู่กับใครที่สามารถใช้ยาให้เกิดได้มากกว่า

การแข่งทักษะยาที่หลินหยางเสนอ ย่อมเป็นไปตามกฎระเบียบของบ้านโอสถฉี

และการแข่งทักษะยาของบ้านโอสถฉี อันที่จริงก็คือการต่อสู้โดยใช้ยา

ทุกคนทยอยแยกออกจากกันกลายเป็นพื้นที่โล่งกว้าง ก่อตัวขึ้นเป็นรูปทรงวงกลม สายตาจับจ้องคนทั้งสองที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะไม่กระพริบตา

สีหน้าของทุกคนดูจริงจังมาก ไม่มีใครพูดอะไร

ที่เกิดเหตุเงียบอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

แม้แต่พวกคนที่นอนอยู่บนเปลก็อดไม่ได้ที่จะยืดคอขึ้น ชะเง้อมองดูการแข่งขันนี้…

ตอนนี้ หลินหยางและเจ้าบ้านโอสถยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับตัว สายตาจ้องมองอีกฝ่ายราวกับเป็นรูปปั้นหุ่นประติมากรรม

"ทั้งสองท่านเตรียมพร้อม!" เฝิงฉือก้าวออกมาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

คนทั้งสองไม่พูดอะไร

เฝิงฉือนับถอยหลังถึงสามถึงหนึ่งในใจ หลังจากนั้นพูดเสียงดัง "ผมขอประกาศ การแข่งทักษะยาเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!"

หลังจากที่พูดจบ หัวใจของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เริ่มเต้นแรงขึ้นมาทันที

หลินหยางและเจ้าบ้านโอสถเริ่มเคลื่อนไหว

เห็นเพียงเจ้าบ้านโอสถยื่นมือออกไปหยิบใบสมุนไพรที่มีรูปร่างเหมือนพัดที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาตบลงบนโต๊ะ

ปัง!

ใบสมุนไพรพวกนั้นโดนสะเทือนจนกลายเป็นผงทันที

หลังจากนั้นเขาหยิบสมุนไพรอีกหลายชนิดใส่ลงไปในครกแล้วเริ่มโขลก ทั้งหมดนี้ใช้เวลาเพียงหนึ่งนาที สมุนไพรพวกนั้นกลายเป็นของเหลวไปเรียบร้อยแล้ว

หลินหยางก็เหมือนกัน

ทั้งสองฝ่ายล้วนแต่กำลังใช้วัตถุดิบยาที่มีจำกัดมาทำยา

ถึงแม้วัตถุดิบพวกนี้ล้วนแต่เป็นของธรรมดาทั่วไปและไม่มีพิษ แต่ผ่านไปสักพัก คนทั้งสองปรุ่งได้ทั้งยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ ล้วนแต่เป็นยาที่แปลกประหลาดสิบกว่าชนิด

การเคลื่อนไหวของทั้งสองคนลื่นไหลเหมือนสายน้ำและเป็นธรรมชาติ ให้ความรู้สึกที่สวยงามสบายตา

แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้คนของบ้านโอสถฉีหัวใจเต้นรัวนั่นก็คือ เมื่อเทียบกับเจ้าบ้าน ทักษะการปรุงยาของหมอเทวดาหลินเหนือกว่าหนึ่งขั้นอย่างเห็นได้ชัด เพราะการเคลื่อนไหวของเขาไม่เพียงแต่การเคลื่อนไหวของเขาสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ แม้แต่ทุกขั้นตอนการปรุงยาของเขาก็ไม่มีข้อบกพร่อง และไม่มีการกระทำที่ไม่จำเป็นแม้แต่ครั้งเดียว

"ทักษะยาของหมอเทวดาหลินคนนี้…น่าทึ่งขนาดนี้เลยเหรอ?" จื่อเย่อดไม่ได้ที่จะพูด

"ฮึ่ม เมื่อเทียบกับเจ้าบ้านของเรา เขายังอยู่ห่างชั้นอีกเยอะ" หวังปิงเตี๋ยส่งเสียงฮึ่มอย่างไม่สบอารมณ์แล้วพูด บนใบหน้าปรากฏให้เห็นความดูถูก

"อาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้น" ซวนเย้าอัจฉริยะอันดับหนึ่งพูด

ส่วนอัจฉริยะคนอื่นรู้สึกเย็นวูบในใจ

หวังปิงเตี๋ยก็มองไปทางซวนเย้าด้วยความประหลาดใจแวบหนึ่ง

และในตอนนั้นเอง

ปัง!

เห็นเพียงเจ้าบ้านโอสถถีบโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าออกไป ก้าวเท้าพุ่งเข้าไปหาหลินหยางอย่างรวดเร็ว

"ดี! !"

ทุกคนอุทานด้วยความตื่นเต้น

ปรุงยาเสร็จแล้ว!

ตอนนี้ เจ้าบ้านโอสถกำลังจะจัดการหลินหยาง!

เขาเข้าประชิดตัวหลินหยางอย่างฉับพลัน ยกแขนขึ้นแล้วสะบัด

ซ่า!

มีฝุ่นผงที่เหมือนกับเมฆพุ่งตรงเข้าไปหาหลินหยาง

นี่ก็คือผงพิษที่เจ้าบ้านโอสถปรุ่งขึ้นมา!

คนธรรมดาเมื่อโดนเข้าไปจะต้องตายแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นในระยะประชิดแบบนี้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่หลินหยางสามารถหลบได้

เจ้าบ้านโอสถรู้สึกอึ้ง

"ไม่จริงใช่หรือเปล่า?"

"เขา…เขาถอนพิษได้แล้ว?"

คนของบ้านโอสถฉีที่อยู่โดยรอบเบิกตากว้างจนลูกตาแทบหลุดออกมา

"ทำไม? ยาพิษที่เจ้าบ้านโอสถผู้มีชื่อเสียงปรุงออกมา…มีมาตรฐานแค่นี้เองเหรอ?" หลินหยางตบเสื้อของตัวเองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

เจ้าบ้านโอสถฉีถอยหลังครึ่งก้าว มองตาค้าง หลังจากนั้นสีหน้าเปลี่ยนเป็นดูน่ากลัว เขาเหวี่ยงมือทั้งสองข้างตรงเข้าไปหาหลินหยางอีกรอบ พร้อมกับตะโกนเสียงดังลั่น "ผมไม่เชื่อ! หมอบลงไป! หมอบลงไป!"

เพียงแค่พริบตาเดียว ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ พุ่งตรงเข้าไปใส่ร่างกายของหลินหยางเหมือนกับอาวุธลับ

ซ่าซ่าซ่าซ่า…

หลินหยางไม่ทันระวังตัว ถูกพิษเข้าไปอีกหลายชนิด ขาทั้งคู่อ่อนแรงจนเกือบคุกเข่าลงพื้น ยิ่งไปกว่านั้นถึงกับกระอักเลือดสีดำออกมา…

"เป็นยังไง? รู้ถึงความร้ายกาจของยาพิษผมหรือยัง?" เจ้าบ้านโอสถถามด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว

แต่ทว่า หลินหยางกลับเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เช็ดคราบเลือดที่มุมปาก ยิ้มอย่างเย็นชา "เจ้าบ้านโอสถ มันก็ได้แค่เท่านี้!"

หลังพูดจบ สีหน้าของหลินหยางเริ่มฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิมทีละนิด เริ่มจากซีดขาวก่อน หลังจากนั้นเริ่มกลายเป็นสีแดงและสุดท้ายกลายเป็นสีผิวปกติ

ส่วนร่างกายที่เซไปมาก็เริ่มกลับมายืนตัวตรงอีกครั้ง

เจ้าบ้านโอสถเบิกตากว้างมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

"นี่…เป็นไปไม่ได้!"

เจ้าบ้านโอสถเป็นบุคคลระดับไหน ยาพิษที่เขาปรุงออกมาไม่เพียงแต่เป็นยาพิษ แต่มันเป็นยาพิษโบราณที่ซับซ้อนมาก

อย่างเช่นยาพิษผงที่เขาเพิ่งสาดออกไปเมื่อกี้ ถ้าหากจะเอาไปเทียบ ถึงขั้นสามารถเทียบกับยาปลิดชีพมรณะ

คนที่ถูกพิษชนิดนี้ นอกเสียจากพึ่งพาทักษะการแพทย์ของเขาในตอนนี้ระงับอาการ หลังจากนั้นหาหมอที่มีฝีมือดีที่สุดในประเทศมาทำการรักษา ไม่อย่างนั้นไม่มีทางรอด!

แต่ตอนนี้…หมอเทวดาหลินกลับสามารถแก้พิษได้ภายในไม่ถึงสิบวินาที!

ยิ่งไปไร้กลิ่นไร้เสียงราวกับเป็นเรื่องที่ง่ายมาก!

คนของบ้านโอสถฉีมองตาค้าง

สีหน้าของเจ้าบ้านซีดขาวเล็กน้อย แววตาทั้งคู่ยากที่จะรักษาความสงบ

"คุณแก้พิษได้ยังไง?" เขาถามด้วยความสงสัย

"เจ้าบ้านเหยา พวกเราล้วนแต่เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว คุณถามคำถามปัญญาอ่อนแบบนี้ออกมาได้ยังไง? เป็นคุณคุณจะบอกสูตรยาให้กับอีกฝ่ายเหรอ?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่ใจเย็น

เจ้าบ้านฌอสถรู้สึกอึ้ง หลังจากนั้นสีหน้าของเขาเย็นชาลง "ดูเหมือนผมจะประเมินคุณต่ำเกินไป หมอเทวดาหลินก็มีฝีมือพอตัวเหมือนกัน!"