สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 48

ข่าวการมาถึงเมืองเจียงเฉินของพาร์คยองจูนก็เหมือนกับระเบิดเวลา เริ่มทำให้แพทย์ของประเทศจีนเกิดความโกลาหล

แม้แต่วงการแพทย์ระดับโลกก็เต็มไปด้วยความโกลาหล

ฟอรัมหลักของเมืองเจียงเฉินเต็มไปด้วยคำวิพากษ์วิจารณ์

"แผน! เรื่องพวกนี้ต้องเป็นแผนของคนเกาหลีแน่นอน!"

"หมอเทวดาลั่วได้รับบาดเจ็บอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นพาร์คยองจูนปรากฏตัวขึ้น! บนโลกใบนี้จะมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ใช่ นี่ต้องเป็นแผนการที่คนเกาหลีเตรียมการเอาไว้ก่อนแน่นอน เป้าหมายของพวกเขาก็เพื่อสั่นคลอนตำแหน่งการแพทย์แผนจีนของพวกเรา พวกเขาคิดจะมาแทนตำแหน่งการแพทย์แผนจีนของเราในระดับประเทศด้วยการแพทย์เกาหลี!"

"ไร้ยางอายสิ้นดี!"

มีผู้คนนับไม่ถ้วนพากันด่าทอบนเว็บไซต์ต่างๆ

เจ้าของเว็บไซต์ก็รู้สึกโกรธมากเหมือนกัน ไม่ได้คิดจะลบคำด่าทอพวกนั้นออก เพราะแบบนี้จึงส่งผลให้คำด่าทอบนฟอลัมหลักของเจียงเฉินมีจำนวนมากกว่าหนึ่งหมื่นโพสต์ต่อชั่วโมง

และหลังจากที่ข่าวนี้เพิ่งแพร่กระจายออกไปได้ไม่นาน มีข่าวที่น่าตกใจอีกหนึ่งเรื่องถูกปล่อยออกมา

มีคนคนหนึ่งออกมาโพสต์ข้อความ!

"ทุกคน เรื่องนี้มีการตรวจสอบแล้ว! ลุงของผมเป็นเจ้าหน้าที่สำนักงานสืบสวนของเมืองเจียงเฉิน จากการตรวจสอบของเจ้าหน้าที่ตำรวจ คนที่ทำร้ายหมอเทวดาลั่วเป็นคนเร่ร่อนในเมืองเจียงเฉินของเรา! พวกเขาได้รับคำสั่งให้ไปทำร้ายหมอเทวดาลั่ว ว่ากันว่าไม่เพียงแต่หมอเทวดาลั่วที่โดนลอบทำร้าย แม้แต่หมอเทวดาฉินไป่ซงก็โดนด้วยเหมือนกัน! ข้างล่างคือข้อมูลของคนเร่ร่อนสองคนนั้น! ข้อมูลพวกนี้จริงเท็จแน่นอนทุกคนสามารถตรวจสอบได้ ปกติพวกเขาทำงานหาเช้ากินค่ำ จะไปมีเงินหลายล้านอย่างกะทันหันได้ยังไง?"

บนโพสต์มีรูปถ่ายหลายใบติดมาด้วย มันเป็นรูปบัตรประจำตัวของคนทั้งสอง

หลังจากที่เขานี้ปรากฏขึ้น ฟอลัมทั้งหมดเสียงแตกทันที!

เฉียนตู้ เวยป๋อ และสื่อสำนักต่างๆออกมาโพสต์เรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ส่วนคนโพสต์เรื่องนี้หลังจากที่โพสต์ไปสิบนาทีเขาลบโพสต์ทิ้ง แต่ว่าข่าวได้แพร่กระจายออกไปวงกว้างเรียบร้อยแล้ว

เพียงแค่พริบตาเดียว ทั่วทั้งอินเตอร์เน็ตเต็มไปด้วยคำวิพากษ์วิจารณ์แพทย์เกาหลี มีคำด่าทอจำนวนนับไม่ถ้วน

ข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ถูกโพสต์ซ้ำและการค้นหายอดนิยมติดอันดับหนึ่ง

ภายในสำนักงานแห่งหนึ่งของเยี้ยนจิน

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พวกคุณทำงานกันยังไง?"

มีชายชราคนหนึ่งที่สวมเครื่องแบบทหารตบโต๊ะแล้วตะคอกใส่ชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้า

"ประเทศที่ยิ่งใหญ่ของเรากลับโดนตัวตลกไม่กี่คนทำจนวุ่นวายไปหมด! พวกคุณทำงานกันภาษาอะไร?"

"หัวหน้า ผม…"

"หุบปาก!" ชายชราตะคอกใส่ผู้ชายคนนั้น "รีบหาวิธีแก้เดี๋ยวนี้! ไม่ว่ายังไงก็ต้องปกป้องชื่อเสียงของประเทศเอาไว้ อย่าให้การแพทย์แผนจีนของเราเสียหน้าเด็ดขาด!"

"ครับ! หัวหน้า!"

...

ตลาดเก่าแก่แห่งหนึ่งของมณฑลฮ่วยเทียน

มีชายชราคนหนึ่งกำลังลากกระเป๋าเดินทางเดินออกมาจากร้านยาแห่งหนึ่ง

"คุณหมอ คุณกำลังจะไปไหน?"

ผู้อำนวยการที่เพิ่งมาถึงรีบเดินเข้ามาช่วยชายชราถือกระเป๋าเดินทางพร้อมกับถามอย่างเร่งรีบ

"รีบส่งผมไปที่สถานีรถไฟ ผมจะไปเมืองเจียงเฉียน เร็วเข้า!" ชายชราพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา

สีหน้าของผู้อำนวยการเปลี่ยนไปทันที เขารีบตะโกนพูดทันที "รีบเตรียมรถเดี๋ยวนี้ ส่งคุณหมอไปที่เมืองเจียงเฉิน…ไม่! ผมจะไปส่งด้วยตัวเอง!"

....

หน้าร้านขายยาสมุนไพรแห่งหนึ่ง

มีชายหญิงเจ็ดหรือแปดคนสวมชุดถังจวงกำลังโค้งคำนับให้กับเตาปรุงยา

ผ่านไปสักพัก มีหญิงชราที่ผมขมับด้านข้างขาวหมดแล้วคนหนึ่งเดินออกมาจากร้านยา

หญิงชราคนนี้เดินหลังค่อม และมีอาการไออย่างรุนแรงไม่หยุด

"ตาแก่ฉินไป่ซงอาการหนักขนาดนั้นเลยเหรอ?" หญิงชรายิ้มแล้วยิ้มอีก "ก็ได้ งั้นฉันจะแวะไปดูสักหน่อยก็แล้วกัน"

"คุณย่า อายุของคุณมากแล้วสุขภาพไม่แข็งแรง ให้ฉันไปดีกว่า!"

มีหญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดฮั่นฝูเดินออกมาจากข้างในแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

"ได้ ได้ ได้!" หญิงชราพยักหน้าแล้วยิ้มเล็กน้อย "ให้เธอไปดูก็ดีเหมือนกัน จะได้ถือว่าเป็นการเปิดหูเปิดตา! จำเอาไว้ อย่าให้คนอื่นดูหมิ่นของที่บรรพบุรุษของเราสืบทอดให้พวกเรา!"

"ค่ะ คุณย่า!"

หญิงสาวพยักหน้าแล้วพูด

....

....

หลินหยางกำลังนั่งอ่านโพสต์อย่าเงียบๆ สีหน้าของเขาดูไร้อารมณ์

"ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?" เสียงของลั่วเฉียนที่อยู่ปลายสายดังขึ้น

เห็นได้ชัด เธอไม่สามารถยอมรับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น

"การแข่งของวันพรุ่งนี้ผมไปเอง!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ถ้าหากตอนนี้มีคนยืนอยู่ตรงหน้าเขา จะต้องมองเห็นความโกรธที่ลุกโชนในแววตาของเขาแน่นอน

ลั่วเฉียนสงบสติอารมณ์

รูม่านตาของหลินหยางหดเล็กลง

"คุณเป็นความหวังของการแพทย์จีน หลังจากพรุ่งนี้ไป เกรงว่าการแพทย์จีนของเราคงจะเงยหน้าไม่ขึ้นบนเวทีโลกแล้ว แต่ผมเชื่อว่ามันแค่จะมืดมนลงชั่วขณะ คุณจะต้องทำให้การแพทย์จีนของเรากลับมาส่องสว่างอีกครั้ง!"

ผู้เฒ่าฉีพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา หลังจากนั้นกดวางสาย

หลินหยางมองหน้าจอโทรศัพท์โดยไม่พูดอะไร

ภายในห้องรับแขกเงียบสนิทจนน่าตกใจ

หลินหยางกำโทรศัพท์แน่นมาก…

"คุณเป็นอะไรเหรอ?" ในตอนนั้นเองซูเหยียนที่ออกจากห้องมาถามด้วยความสงสัย

"ไม่มีอะไร" หลินหยางเก็บโทรศัพท์ หลังจากนั้นยิ้มแล้วพูด "ผมนึกขึ้นได้อย่างกะทันหันว่าผมถอยอีกไม่ได้แล้ว เพราะ…ข้างหลังผมไม่มีใครอีกแล้ว!"

"ประสาท"

ซูเหยียนพูดพึมพำแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอน

ความคิดเห็นของประชาชนยังคงดุเดือดมาก

ฟอลัมของประเทศจีนเต็มไปด้วยคำวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับคนเกาหลี

บางคนก็บอกว่าเลื่อนเวลาการแข่ง และบางคนก็บอกว่าไล่แพทย์เกาหลีออกจากประเทศ

นักเลงคีย์บอร์ดจำนวนมากโจมตีเว็บไซต์ของประเทศเกาหลี ทุกคนพยายามใช้ความสามารถของตัวเองบอกเล่าเรื่องราวความจริงทั้งหมดให้ทุกคนได้รับรู้

หลังจากที่รู้ว่าแพทย์เกาหลีเพื่อที่จะเอาชนะแพทย์จีนถึงขั้นไม่เลือกวิธี มีผู้คนมากมายรู้สึกโกรธมาก

แม้แต่คนจากต่างประเทศก็เข้าร่วมวิพากษ์วิจารณ์ไม่น้อย

แพ้ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว!

สิ่งที่น่ากลัวคือชนะอย่างไม่โปร่งใส!

แต่ว่า…สิ่งที่มากกว่านั้นบนเว็บไซต์ของเกาหลีคือคำเยาะเย้ยและพูดจาถากถาง

"อะไรนะ? ประเทศที่ใหญ่ขนาดนี้แต่กลับหาคนมาแข่งกับคุณพาร์คยองจูนไม่ได้เลยสักคน?"

"การแพทย์จีนก็แค่นั้น"

"เหอเหอ กล้าดียังไงมาเปรียบเทียบกับเรา ก็แค่วิชาความรู้ที่ขโมยไปจากพวกเรา"

"ฉันขอประกาศ การแพทย์เกาหลีถึงจะเป็นการแพทย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก!"

...

มีคำพูดจาท้าทายต่างๆเต็มไปหมดบนโลกอินเตอร์เน็ต

เกิดสงครามอินเทอร์เน็ตที่ดุเดือดขึ้น