สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 501

"การการวางแผนสมบูรณ์แบบมาก ถ้าหากทำให้แม้แต่ผู้กระทำผิดก็คิดว่ามันเป็นอุบัติเหตุ แล้วแบบนี้ยังจะมีใครคิดว่าอุบัติเหตุครั้งนี้มีเลศนัยซ่อนอยู่? ต้องยอมรับว่าคนที่อยู่เบื้องหลังฉลาดมาก แต่น่าเสียดายที่คนอยู่เบื้องหลังคนนี้รอบคอบมากเกินไปจนมองข้ามสิ่งสำคัญ เขาจัดการทุกรายละเอียดอย่างพิถีพิถัน และพิจารณาเหตุการณ์ไว้ล่วงหน้า กลับลืมคิดถ้าหากผมไม่ตายควรจะทำยังไง? และนี่ก็เป็นความเสี่ยงที่ใหญ่ที่สุดของการเคลื่อนไหวครั้งนี้ เพราะเมื่อไหร่ที่ผมไม่ตาย ผมจะต้องสังเกตเห็นรายละเอียดบางอย่างแน่นอน และสามารถมองแผนการของเขาทะลุปรุโปร่ง ผมคิดว่าตอนนี้เขาน่าจะรู้ตัวว่าผมกำลังตรวจสอบเขา!"

"หลิวมู่ คุณบอกความจริงทุกอย่างให้ผมฟังจะดีกว่า คุณเก็บความลับต่อไปแบบนี้ไม่เพียงแต่ไม่มีความหมาย ในทางกลับกันมันจะทำให้คุณซวยไปด้วย คุณลองพิจารณาเองก็แล้วกัน"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

หลินหยางมองทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง!

หลิวมู่เงียบขรึม

ชวี่เทียนก็รู้สึกประหลาดใจมาก เขาคิดไม่ถึงว่าความคิดของหลินหยางจะละเอียดรอบคอบมากขนาดนี้…

"ผมพูด…" หลิวมู่สูดหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"ใคร?" หลินหยางรีบถาม

"ผมไม่รู้จักคนคนนั้น…หลายวันก่อน เขามาหาผมพร้อมกับเงินสองแสน บอกว่าจะให้ผมช่วยเขาทำงานเล็กน้อย! เขาไม่บอกข้อมูลอะไรกับผมเลย แม้กระทั่งเขาเป็นใคร เขาทำเรื่องพวกนี้เพื่ออะไร เขาปิดบังทุกอย่าง ส่วนผมเองก็ไม่ได้ถาม เพราะยังไงผมก็ไม่สนใจอยู่แล้ว มีเงินให้หาใครไม่ยินดีบ้าง? จะไปถามเยอะแยะทำไม…" หลิวมู่พูด

ชวี่เทียนได้ยินแล้วรู้สึกผิดหวัง

"ดังนั้นคุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย?" หลินหยางขมวดคิ้ว

"ประมาณนั้น…"

"ประมาณนั้นหมายความว่ายังไง?" หลินหยางรีบถาม

"ผมฟังสำเนียงของเขาออก ดูเหมือนเขาจะเป็นคนเยี้ยนจิน ที่ผมรู้ก็มีเท่านี้"

"คนเยี้ยนจิน? ประธานหลิน หรือไม่ลองสเก็ตภาพของคนคนนั้นดู หลังจากนั้นให้ทางตำรวจปริ้นออกมาทำการเปรียบเทียบ" ชวี่เทียนพูด

"ได้" หลินหยางพยักหน้า "คุณไปจัดการเถอะ"

"ครับ"

ชวี่เทียนพยักหน้า เดินออกไปทันที

หลินหยางลุกขึ้นยืนเตรียมตัวเดินออกไป

"คุณหลิน!"

หลิวมู่และหลี่หนานรีบลุกขึ้นยืน

"ผม…คือ..คุณหลิน คุณปล่อยผมไปได้หรือเปล่า?" หลิวมู่ถามด้วยเสียงที่สั่นเทา

หลินหยางมองเขาแวบหนึ่ง หลังจากนั้นมองไปทางหลี่หนาน พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ผมไม่ใช่ตำรวจสักหน่อย ไม่มีสิทธิ์สั่งลงโทษพวกคุณคนใดคนหนึ่ง เรื่องที่พวกคุณทำผิด พวกคุณไปคุยกับตำรวจเองดีกว่า"

พูดจบ หันหลังเดินออกจากประตู

คนทั้งสองรู้สึกหดหู่ แต่ก็ยังถือว่าโชคดี

อย่างน้อยอยู่ในมือของตำรวจ มันก็ยังดีกว่าต้องตกอยู่ในมือของชวี่เทียนที่เป็นเจ้าพ่อของวงการใต้ดิน

ผ่านไปแล้วประมาณครึ่งวัน ชวี่เทียนได้รับรูปภาพของบุคคลที่น่าสงสัยจากตำรวจ

ทุกอย่างถูกสเก็ตภาพตามที่หลิวมู่พูด ยิ่งไปกว่านั้นนอกจากใบหน้า เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายก็มีการสเก็ตภาพออกมาด้วย

หลินหยางมองดูรูปภาพพวกนี้ก็ไม่ได้รู้สึกมีอะไรพิเศษ

"ทางตำรวจก็กำลังตรวจสอบ เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวโยงไปถึงคดีจ้างวานฆ่า" ชวี่เทียนพูด

"ถ้าหากเป็นคนทางเยี้ยนจิน ผมกังวลว่าพึ่งพวกเขาเพียงอย่างเดียวมันคงไม่มีประโยชน์ ลงมือตรวจสอบเองจะดีกว่า" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ทันใดนั้น สายตาของเขาจ้องไปที่ปกคอเสื้อของคนคนนี้ เขารู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย

หลินหยางจ้องอยู่แบบนั้นสักพัก เหมือนนึกอะไรได้ เขารีบหยิบปากกาขึ้นมา วาดดอกไม้ดอกหนึ่งลงในปกคอเสื้อ

"เอาไปถามหลิวมู่ ตรงตำแหน่งของปกคอเสื้อคนคนนั้นมีดอกไม้แบบนี้หรือเปล่า"

"ได้" ชวี่เทียนเผยให้เห็นความสงสัย แต่ก็ยังตอบรับแล้วรีบวิ่งออกไปทันที

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง

"ประธานหลิน มี หลิวมู่บอกว่าเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน!" ชวี่เทียนพยักหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจัง

มุมปากของชายสวมแว่นกระตุกขึ้น มองลุงจงแล้วพูด "รบกวนผู้อาวุโสฝากไปบอกหัวหน้าตระกูลด้วย! ประธานหลินของเราบอกว่า ไม่ว่าแขกจะมามากน้อยเท่าไหร่เขาต้อนรับหมด"

ลุงจงเดินไปที่โต๊ะน้ำชา หยิบเอกสารฉบับนั้นขึ้นมามองแวบหนึ่ง พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ "ได้ ผมจะบอกหัวหน้าตระกูลแน่นอน!"

"แล้วเจอกัน" ชายสวมแว่นพยักหน้าอย่างมีมารยาท หลังจากนั้นเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

ลุงจงรีบเดินตรงไปสวนหลังบ้านพร้อมกับเอกสาร

ศาลาสวนหลังบ้าน

ซือหม่าชังผู้นำของตระกูลซือหม่ากำลังนั่งดื่มชากับชายชราในชุดถังจวงคนหนึ่ง

ซือหม่าซั่วฟางนั่งอยู่บนรถเข็นข้างสระบัว เขากำลังจ้องมองปลาที่แหวกว่ายไปมาในน้ำด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

"ทั้งนั้นว่ายังไงบ้าง?" ซือหม่าซังวางถ้วยชาลง หันไปทางซือหม่าซั่วฟางแล้วถาม

ชายชราที่กำลังดื่มชาหยุดชะงัก หลังจากนั้นส่ายหัว "ทักษะการแพทย์ของหมอเทวดาหลินคนนี้ล้ำเลิศมาก ผมพาซั่วฟางไปดูมาแล้วรอบหนึ่ง แต่ทางโน้นบอกว่าค่อนข้างลำบาก ผมเองก็ไม่มีวิธีแล้ว"

"ลำบากยังไง?" ซือหม่าซังกำถ้วยชาที่อยู่ในมือแน่นจนเริ่มมีรอยแตกร้าวก็ยังไม่รู้ตัว

ชายชราแอบขมวดคิ้ว หลังจากนั้นยิ้มแล้วพูด "หัวหน้าตระกูลซือหม่าก็อย่าเพิ่งยอมแพ้ บนโลกใบนี้มีผู้ประเสริฐมากมาย หมอเทวดาหลินก็เพิ่งปรากฏตัวขึ้นเองไม่ใช่เหรอ? อายุแค่นี้แต่กลับมีทักษะการแพทย์ที่น่ากลัว แค่นี้มันก็น่าเหลือเชื่อเกินพอแล้ว รออีกหน่อยเถอะ บางทีอีกไม่นานอาจจะมีอัจฉริยะศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ที่แข็งแกร่งกว่าหมอเทวดาหลินปรากฏตัวขึ้น ถึงเวลานั้นก็มีทางช่วยซั่วฟางแล้วไม่ใช่เหรอ? "

"ก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น" ซือหม่าซังรู้ว่าชายชราคนนี้กำลังปลอบใจตนเอง จึงไม่ได้พูดอะไรมาก

"ใช่แล้วหัวหน้าตระกูลซือหม่า อย่าหาว่าผมพูดมาก นำตราสัญลักษ์เทียนเจียวกลับมาหรือยัง?" ชายชราถามอย่างกะทันหัน

ร่างกายของซือหม่าซังสั่นสะท้าน แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ "ทำไม? ผู้เฒ่าเจิ้งก็เชื่อเขาลือที่อยู่ข้างนอกด้วยเหรอ?"

"ซือหม่าซัง ปฏิสัมพันธ์ของพวกเราเป็นยังไง? คุณคิดว่าผมเลอะเลือนไปแล้วจริงเหรอ? ซั่วฟางอยู่ในสภาพแบบนี้แล้ว คุณคิดว่าเขายังสามารถปกป้องตราสัญลักษณ์เทียนเจียวได้อีกเหรอ?" ชายชรายิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

ซือหม่าซังเงียบขรึม

"ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องของเจียงเฉินได้แพร่สะพัดไปทั่วแล้ว คุณกับเขามีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา อยู่ดีๆเขาไปปรากฏตัวขึ้นที่เจียงเฉิน ยิ่งไปกว่านั้นยังไปจับตัวผู้หญิงที่ชื่อซูเหยียน ไม่ใช่คุณส่งไป หรือคุณจะบอกว่าเขามีความแค้นกับหมอเทวดาหลินเหรอ? ผมจำไม่ได้ว่าคนแซ่หลิวเคยไปมีปัญหากับหมอเทวดาหลินตั้งแต่เมื่อไหร่" ชายชรายิ้มแล้วพูด

"สุดท้ายก็ปิดคุณเจิ้งอังซานไม่อยู่ ถูกต้อง ผมเป็นคนส่งหลิวตาปาไปเอง ก่อนหน้านี้ผมสั่งให้เขาไปเล่นงานหมอเทวดาหลินเพื่อเปิดโอกาสให้ผม แบบนี้ผมจะได้หาวิธีนำตราสัญลักษณ์เทียนเจียวกลับมาได้ง่ายขึ้น แต่ว่า…ผมประเมินไอ้โง่หลิวตาวปาสูงเกินไป!" ซือหม่าซังส่งเสียงฮึ่ม ในแววตาเต็มไปด้วยความโกรธ

"น่าจะเป็นเพราะความสามารถของเขาไม่ถึงก็เลยทำพัง!"