สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 516

"จะตรวจคนไข้พร้อมกันสองคนในเวลาเดียวกันไม่ได้เหรอ?" พยาบาลโต้กลับ

"สองคน? หนึ่งใจสองจิต? เหอะ ถ้าเกิดมีมีข้อผิดพลาดขึ้นมาจะทำยังไง? ไร้ความรับผิดชอบต่อคนไข้มากเกินไปหรือเปล่า?" ลูกศิษย์คนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกประหลาด

"คุณ…" พยาบาลรู้สึกร้อนรน

"เสี่ยวหยิง!" หลินหยางพูดขัดจังหวะเธอ "ยังมีคนไข้อีกตั้งเยอะแยะกำลังรออยู่ ตั้งใจทำงานหน่อย ไม่ต้องสนใจพวกเขา"

"ค่ะ หมอเทวดาหลิน" พยาบาลจึงยอมหยุด

หลินหยางทำการวินิจฉัยโรคต่อ

ลูกศิษย์กลุ่มนี้ยังคิดจะสร้างความวุ่นวายต่อ แต่โดนเมิ่งโจวห้ามเอาไว้

กลับเห็นเมิ่งโจวมองหลินหยางด้วยสายตาที่เหม่อลอย ไม่พูดอะไรสักคำ

ลูกศิษย์กลุ่มนั้นก็มองตามด้วย

ผ่านไปสักพัก สีหน้าของลูกศิษย์กลุ่มนั้นเริ่มดูแปลกประหลาด

เพราะพวกเขาพบว่าการวินิจฉัยโรคของหลินหยางไม่เพียงแต่เร็วจนเวอร์ ยิ่งไปกว่านั้นยังแม่นยำมาก ใครที่เป็นโรคอะไร เขาแทบจะสามารถมองออกได้ในพริบตาเดียว

ความเร็วระดับนี้ ใช้เวลาครึ่งวันในการตรวจคนไข้สามร้อยคนเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนไม่เข้าใจคือ ทักษะการฝังเข็มของเขาดูธรรมดามาก

เพียงแค่หยิบเข็มเงินขึ้นมาแล้วเสียบลงไป

ยิ่งไปกว่านั้นดูเลอะเทอะมาก เหมือนกับหยิบเข็มเงินขึ้นมาแล้วเสียบลงไปที่ไหนสักแห่งยังไม่ใส่ใจ ไม่มีการเน้นจุดสำคัญอะไรเลย

"ทักษะการฝังเข็มไม่ได้เรื่อง!" มีลูกศิษย์คนหนึ่งทนไม่ไหว ส่ายหัวแล้วพูด

"ใช่ เทียบกับอาจารย์ของเรา ยังห่างชั้นกันอีกเยอะ!"

อีกคนยิ้มแล้วพูด

ไม่มีใครสังเกตเห็นสีหน้าที่ยิ่งอยู่ยิ่งดูแปลกประหลาด ยิ่งอยู่ยิ่งดูตกตะลึงของเมิ่งโจว

สีหน้าของเขาในตอนนี้เหมือนเห็นสัตว์ประหลาดอะไรแบบนั้น

เขาเบิกตากว้างจนลูกตาแทบจะหลุดออกมาแล้ว…

"อา…อาจารย์…"

มีลูกศิษย์คนหนึ่งเรียก

กลับเห็นเข่าทั้งคู่ของเมิ่งโจวอ่อนแรง ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง…

"หมอเทวดาหลิน โปรด…โปรดรับผมเป็นศิษย์ด้วย!"

หลังจากสิ้นเสียง พวกลูกศิษย์ที่กำลังจะหัวเราะเยาะหลินหยางมองตาค้าง…

"อาจารย์ คุณ…คุณทำอะไร?" เหล่าลูกศิษย์รู้สึกตื่นตระหนก รีบถาม

เมิ่งโจวกลับไม่สนใจ เพียงแค่จ้องมองหลินหยางด้วยสายตาที่เป็นประกาย ภายในนั้นแฝงไปด้วยความคาดหวัง

หลินหยางก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน หันไปถามเมิ่งโจว "นี่คุณกำลังทำอะไรของคุณ?"

"ผม…ผมอยากเรียนทักษะการฝังเข็มจิ๋วเจีย…อาจารย์หลินโปรสั่งสอนด้วย!" เมิ่งโจวรีบพูด

ที่แท้เขามองออก ทักษะการฝังเข็มของหลินหยางไม่เพียงแต่บรรลุถึงระดับเทียนกง ยิ่งไปกว่านั้นการฝังเข็มของเขายังเป็นทักษะการฝังเข็มจิ๋วเจีย!

วิชาฝังเข็มชุดนี้ เมิ่งโจวแค่เคยเห็นอาจารย์ของตนเองใช้เพียงคนเดียว แต่ตอนนั้นเป็นเพราะเขายังไม่เชี่ยวชาญทักษะการฝังเข็ม พื้นฐานไม่เพียงพอ อาจารย์จึงไม่ได้ถ่ายทอดวิชาเข็มชุดนี้ให้เขา ต่อมาอาจารย์ของเขาเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตอย่างกะทันหัน วิชาฝังเข็มชุดนี้จึงกลายเป็นความเสียใจตรึงอยู่ในใจของเมิ่งโจวมาโดยตลอด หลังจากที่อาจารย์เสียชีวิตไปสิบกว่าปี เมิ่งโจวยังคงเฝ้าคำนึงถึงวิชาฝังเข็มชุดนี้มาโดยตลอด

และเนื่องจากวิชาฝังเข็มชุดนี้เป็นวิชาฝังเข็มโบราณ เท่าที่เขารู้มามีเพียงอาจารย์ของตนเองเท่านั้นที่รู้จักวิชาเข็มชุดนี้

เดิมทีเขาคิดว่าวิชาฝังเข็มชุดนี้จะหายสาบสูญไปแล้ว แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงคือ หมอเทวดาหลินก็รู้จักวิชาฝังเข็มชุดนี้

เมิ่งโจวรู้สึกตื่นเต้นมาก

เขาไม่สนใจผลประโยชน์ของการแย่งชิงอีกแล้ว

เขาในตอนนี้คิดเพียงต้องการเรียนวิชาฝังเข็มชุดนี้ อย่างอื่นไม่สนอะไรทั้งนั้น…

หลินหยางมองเขาอย่างเงียบๆ หลังจากนั้นพูด "ผมสอนแค่คนที่มีคุณธรรม ถ้าไม่มีคุณธรรม ถึงจะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมแค่ไหน ผมก็ไม่รับ คุณเข้าใจไหม?"

"ผมเข้าใจ! ผมเข้าใจ! อาจารย์ ขอแค่คุณยอมสอนผม! คุณจะสั่งให้ผมทำอะไรผมก็ทำ! ผมฟังคุณทุกอย่าง!" เมิ่งโจวรีบพูด

"ฮืม? แล้วเรื่องที่ตระกูลเมิ่งต้องการเล่นงานผม คุณก็ไม่สนใจแล้วเหรอ?" หลินหยางถาม

เมิ่งโจวรู้สึกอึ้ง ครุ่นคิดสักพัก กัดฟันแน่นพูด "เป็นอาจารย์หนึ่งวันเปรียบเหมือนเป็นบิดาทั้งชีวิต! ถ้าอาจารย์ยินดีสอนผม ผมจะฟังอาจารย์ทุกอย่าง!"

หลินหยางมองเขาอย่างเงียบๆ

เมื่อเห็นความจริงใจในแววตาของเขา จึงพยักหน้า "ได้ งั้นคุณมานี่ มาฝึกการฝังเข็มที่ข้างผม"

เมิ่งโจวรีบลุกขึ้นเดินไปยืนข้างกายหลินหยางทันที

ภาพนี้ทำให้ลูกศิษย์พวกนั้นตกตะลึงจนมองตาค้าง

ไม่มีใครเคยคิด เรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้…

"อา…อาจารย์!" มีลูกศิษย์คนหนึ่งตะโกนใส่เมิ่งโจวด้วยเสียงที่สั่นเทา

"ยังไม่รีบมาคารวะอาจารย์ปูของพวกคุณอีก!" เมิ่งโจวตะคอกเสียงเบา

"นี่…"

คนทั้งกลุ่มอ้าปาก สมองว่างเปล่าพูดอะไรไม่ออก

"ยังจะยืนบื้อยู่ทำไม? เร็วสิ!" เมิ่งโจวตะคอกอีกครั้ง

พู่!

หัวหน้าตระกูลเมิ่งโมโหจนกระอักเลือด

....

ตระกูลเมิ่งพ่ายแพ้ เหลือเพียงการจู่โจมของตระกูลต้วน

แต่เห็นได้ชัดว่าตระกูลต้วนไม่มีทางทำอะไรวู่วามแบบนี้ อย่างไรก็ตามตระกูลเมิ่งและตระกูลต้วนเสียท่า ถ้าตระกูลต้วนไม่เตรียมพร้อมให้ดี เกรงว่ามีแต่จะรนหาความอัปยศให้ตัวเอง

แต่หลินหยางก็ไม่ยอมนั่งรอความตายแล้ว

หลังออกจากสถาบัน เขากลับไปที่หยางหัวกรุ๊ป

"เตรียมพร้อมหรือยัง?"

"เตรียมพร้อมแล้ว ประธานหลิน เริ่มได้ทุกเมื่อ" หม่าไห่และชวี่เทียนก้มหน้าพูดด้วยความเคารพ

"เริ่มเลย"

หลินหยางพูด

ไม่นาน กองกำลังภายใต้อำนาจของหลินหยางเริ่มเคลื่อนไหว

แทบจะหลังจากสิบนาทีที่เขาออกคำสั่ง ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลต้วน ไม่มีใครสามารถซื้อยาที่ผลิตโดยหยางหัวกรุ๊ปจากร้านยาทั่วประเทศ

โดยเฉพาะยารักษาโรคเส้นเลือดในสมองตีบและโพรงจมูกอักเสบ

ไม่เพียงแค่นั้น ทุกบริษัทและธุรกิจที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางหัวกรุ๊ป ทุกคนดึงรายชื่อของตระกูลต้วนและญาติสนิทมิตรสหายของพวกเขาลงในบัญชีดำ

ทรัพยากรทั้งหมดของตระกูลต้วนหยุดชะงักอย่างกะทันหัน ร้านอาหาร โรงแรม เกิดการปั่นป่วนขึ้นมากมาย สุดท้ายโดนสั่งปิดกิจการชั่วคราว

ภายในเวลาเพียงครึ่งวัน ตระกูลต้วนแทบจะกลายเป็นอัมพาต…

หัวหน้าตระกูลต้วนนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

คนของตระกูลต้วนก็มารวมตัวกันที่นี่ทั้งหมด

บางคนขมวดคิ้วสูบบุหรี่ด้วยความกังวล

บางคนพยายามโทรศัพท์หาคนนั้นคนนี้ไม่หยุด

ควันบุหรี่ลอยคลุ้งไปทั่วห้องโถงใหญ่

ปัง!

ประตูใหญ่ถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน

หลังจากนั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งเข้ามา ตระกูลพูดกับหัวหน้าตระกูลต้วน "คุณลุง! คุณลุง! คุณรีบคิดหาวิธีเร็วเข้า พ่อของผม…เขาไม่ไหวแล้ว!"

คำพูดประโยคนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ภายในห้องตกตะลึง