สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 526

ภายในห้องรับรองของโรงแรม

ผู้ชายร่างท้วมคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ

มีคนนั่งอยู่ในห้องรับรองสองคน คือหัวหน้าตระกูลเมิ่งและหัวหน้าตระกูลเฉียว

คนทั้งสองกำลังดื่มชา โดยรอบเต็มไปด้วยบอดี้การ์ด

ไม่มีใครพูดอะไร ยิ่งไปกว่านั้นสีหน้าของคนทั้งสองดูไม่ดีเท่าไหร่

บรรยากาศค่อนข้างแปลกประหลาด

กลับเห็นชายร่างท้วมเดินไปหยุดอยู่ที่ด้านข้างของหัวหน้าตระกูลเมิ่ง ก้มลงกระซิบพูดอะไรบางอย่าง

สีหน้าของหัวหน้าตระกูลเมิ่งมืดมนลงทันที มือที่กำลังถือถ้วยชาสั่นเทาไม่หยุด

"รู้แล้ว ออกไปได้"

"ครับ หัวหน้าตระกูล" ชายร่างท้วมพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้องรับรอง

"มีอะไร?" หัวหน้าตระกูลเฉียวที่กำลังดื่มชาถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ไม่มีอะไร แค่คิดไม่ถึงว่าวิธีการของหมอเทวดาหลินจะเด็ดขาดแบบนี้ เขาถึงขั้นระงับยาของนายท่านสามตระกูลต้วน ตอนนี้ตระกูลต้วนกำลังหายาไปทั่ว ตั้งแต่ผู้ป่วยไปจนถึงโรงงานยา แต่ก็ไม่ได้อะไรเลย ตอนนี้ถึงขั้นมาขอถึงตระกูลเมิ่ง คนของผมเพิ่งได้รับข่าว นายท่านสามตระกูลต้วนคงอยู่ได้ไม่เกินคืนนี้" หัวหน้าตระกูลเมิ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"จริงเหรอ? งั้นคงต้องยุ่งยากแล้ว" หัวหน้าตระกูลเฉียวขมวดคิ้วพูด "นายท่านสามตระกูลต้วนเป็นเหมือนเสาหลักของตระกูลต้วน ตระกูลต้วนไม่มีทางปล่อยให้นายท่านสามตายเพื่อตระกูลซือหม่าแบบนี้แน่นอน เกรงว่าตระกูลต้วนอาจจะมีการเคลื่อนไหวอะไร พวกเราระวังไว้หน่อยก็ดี"

"หัวหน้าตระกูลเฉียว คุณคิดยังไง?"

"พวกเราอย่าทำอะไรวู่วามจะดีกว่า รอดูก่อนว่าซือหม่าซังจะตัดสินใจยังไง เขาโยนพยัคฆ์โลหิตทองระบำออกไปแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ต้องต่อกรกับหยางหัวกรุ๊ปจนถึงที่สุด แต่ถ้าหากตระกูลต้วนถอยในเวลาแบบนี้ พวกเราควรตัดสินใจยังไง? จะร่วมมือกับซือหม่าซังเล่นงานหยางหัวต่อ? หยางหัวสามารถเล่นงานตระกูลต้วน พวกเขาจะธรรมดาเหรอ?" หัวหน้าตระกูลเมิ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

หัวหน้าตระกูลเฉียวพยักหน้าไม่ได้พูดอะไร

หยางหัวได้แสดงความสามารถออกมาแล้ว ทั้งสองตระกูลย่อมต้องชั่งน้ำหนักให้ดี

ถึงแม้พวกเขาและตระกูลซือหม่าจะมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผลประโยชน์ ความคิดของทุกคนจะแตกต่างกันออกไป แค่พยัคฆ์โลหิตทองระบำหนึ่งผืนไม่สามารถผูกมัดคนพวกนี้

"ดูมาตรการรับมือของซือหม่าซังก่อน! ผมคิดว่าตอนนี้เขาน่าจะได้รับข่าวของตระกูลต้วนแล้ว" หัวหน้าตระกูลเฉียวสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด

ในตอนนั้นเอง มีชายชราที่สวมชุดพ่อบ้านคนหนึ่งเดินเข้ามา

หัวหน้าตระกูลเฉียวรู้สึกอึ้งเล็กน้อย

คนคนนี้คือพ่อบ้านของตระกูลเฉียว ตามหลักแล้วตอนนี้เขาควรจะอยู่ที่คฤหาสน์ของตนเอง มาโผล่ที่นี่ได้ยังไง?

"มีเรื่องอะไร?" หัวหน้าตระกูลเฉียวถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

พ่อบ้านไม่ได้ตอบ แต่มองไปทางประตูแล้วบอกมา "เข้ามาเถอะ"

หลังจากนั้นมีคนกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวดีแต่เดินก้มหน้าเข้ามา

คนพวกนี้มีทั้งผู้ชายผู้หญิง คนแก่เด็กเล็ก การแต่งตัวของแต่ละคนดูสะอาดและใหม่เอี่ยม แต่สีหน้าของทุกคนดูแปลกประหลาดมาก

หัวหน้าตระกูลเฉียวรู้สึกอึ้ง มองคนพวกนี้อย่างไม่เชื่อสายตา

"คนพวกนี้เป็นใคร?" หัวหน้าตระกูลเมิ่งถามด้วยความไม่เข้าใจ

"คนที่ผมส่งไปจับตามองหยางหัว" หัวหน้าตระกูลเฉียวตั้งสติได้ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

ลมหายใจของหัวหน้าตระกูลเมิ่งหยุดชะงัก

"พวกคุณกลับมาทำไม? ใครสั่งให้พวกคุณกลับมา?" หัวหน้าตระกูลเฉียวถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"เถ้าแก่ ไม่ใช่ว่าพวกเราอยากกลับมา…แต่…แต่มีคนส่งพวกเรากลับมา…" ผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดพูดด้วยความระมัดระวัง

"มีคนส่งพวกคุณกลับมา?" หัวหน้าตระกูลเฉียวรู้สึกอึ้ง "ใคร?"

"เป็น…เป็นคนของหยางหัวกรุ๊ป…" คนคนนั้นพูดด้วยความระมัดระวัง

"อะไรนะ?" หัวหน้าตระกูลเฉียวกระโดดลุกขึ้นอย่างกะทันหัน

มือที่กำลังถือถ้วยชาของหัวหน้าตระกูลเมิ่งก็เริ่มสั่นเทา มองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่? อยู่ดีๆทำไมหยางหัวกรุ๊ปถึงส่งพวกคุณกลับมา?" หัวหน้าตระกูลเฉียวรีบถาม

"เถ้าแก่ พวกเขาไม่เพียงแต่ส่งพวกเรากลับมา ยังบังคับให้พวกเราไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ อาบน้ำ ทำสปา หลังจากนั้นค่อยส่งพวกเรากลับมา!" คนคนนั้นพูด

หัวหน้าตระกูลเฉียวตกตะลึงแล้ว

แค่ส่งคนกลับมาก็ช่างเถอะ ทำเรื่องพวกนี้ไปเพื่ออะไร?

"ดูเหมือนหมอเทวดาหลินจะแข็งแกร่งกว่าที่พวกเราจินตนาการเอาไว้…แต่มันก็แค่นี้เองไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณถึงทำหน้าแบบนั้น?" หัวหน้าตระกูลเมิ่งถามด้วยความสงสัย

"สายของตระกูลซือหม่า…ไม่ได้ถูกส่งตัวไปหาซือหม่าซัง…"

"แล้วถูกส่งไปที่ไหน?"

"โรงพยาบาล!" หัวหน้าตระกูลเฉียวถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

หัวหน้าตระกูลเมิ่งถึงกับสะดุ้ง เกือบจะตกจากเก้าอี้ไปนอนกองกับพื้น

เขารีบตั้งสติแล้วมองหัวหน้าตระกูลเฉียว พูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา "พวกเขา…เป็นอะไร?"

"แขนขาหัก กลายเป็นอัมพาตทุกคน…" หัวหน้าตระกูลเฉียวพูดเสียงเบา

สีหน้าของหัวหน้าตระกูลเฉียวซีดขาวทันที ร่างกายล้มลงบนเก้าอี้ ไร้เรี่ยวแรง ในแววตาทั้งคู่เหลือเพียงความหวาดกลัว

เอี๊ยด

รถปอร์เช่ของหลินหยางขับไปจอดที่ข้างถนน

ลงจากรถ ก้าวเดินเข้าไปในคลินิกเปิดใหม่ข้างถนนโดยตรง

ลั่วเฉียนในชุดกาวน์สีขาวกำลังจับยาอยู่ที่ชั้นวางยา เห็นหลินหยางเดินเข้ามา ตาทั้งคู่เป็นประกายทันที

"หลินหยาง คุณมาแล้ว?" เธอรีบวางวัตถุดิบยาที่อยู่ในมือลง เช็ดมือแล้ววิ่งเข้าไปหา

"คุณไปเรียนที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมถึงมาเปิดคลินิกที่นี่?" หลินหยางยิ้มแล้วถาม

"การเปิดคลินิกเป็นแค่ความฝันของฉัน เรียนในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีมาระยะหนึ่งแล้ว ฉันอยากใช้ความรู้ที่ฉันเรียนมาให้คุ้มค่า และบังเอิญคลินิกก่อนหน้านี้ปิดไปแล้ว ปู่ก็ให้เงินฉันมานิดหน่อย ฉันก็เลยเอามาเปิดคลินิกเลย" ลั่วเฉียนยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"ทำไม? ปู่ของคุณช่วยคุณเปิดคลินิก? เรื่องนี้น่าแปลกมาก" หลินหยางรู้สึกประหลาดใจ

"มันก็เป็นเพราะคุณไงล่ะ" ลั่วเฉียนมองหลินหยางแวบหนึ่ง

"แล้วนี่มันเกี่ยวอะไรกับผม?"

"ยังจะเสแสร้งอีก? คุณคงจะไม่รู้ ตอนนี้ชื่อเสียงของคุณดังไปทั่วประเทศ บารมีของคุณมันก้าวข้ามคุณปู่ไปตั้งนานแล้ว บวกกับเรื่องของลัทธิฉงจง ตอนนี้คุณปู่ไม่กล้าเป็นศัตรูกับคุณแล้ว แค่คุณไม่ไปหาเรื่องเขาก็ถือว่าบุญมาก ตอนนี้เขาแทบอยากจะ…เอาฉัน…คือ…เอาเป็นว่าเขาจะไม่มาครอบงำความคิดของฉันอีกแล้ว ในทางกลับกันยังจะสนับสนุนฉันอย่างเต็มที่ คุณแค่รู้เอาไว้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเครดิตของคุณก็พอ เรื่องอื่นไม่ต้องถามมาก!" ลั่วเฉียนอ้ำอึ้งสักพัก ใบหน้าเริ่มกลายเป็นสีแดง

หลินหยางงงเป็นไก่ตาแตก ไม่เข้าใจว่าลั่วเฉียนกำลังพูดอะไรอยู่